Paroles et traduction Przemysław Gintrowski - Autoportret Witkacego

Autoportret Witkacego

Patrzę na świat z nawyku,
Więc to nie od narkotyków
Mam czerwone oczy
Doświadczalnych królików.
Wstałem właśnie od stołu,
Więc to nie z mozołu,
Mam zaciśnięte wargi
Zgłodniałych mongołów.
Słucham nie słów, lecz dźwięków,
Więc nie z myśli fermentu
Mam odstające uszy
Naiwnych konfidentów.
Wszędzie węszę bandytów,
Więc nie dla kolorytu
Mam typowy cień nosa
Skrzywdzonych Semitów.
Widzę kształt rzeczy w ich sensie istotnym
I to mnie czyni wielkim oraz jednokrotnym,
W odróżnieniu od was którzy, państwo wybaczą,
Jesteście wierszem idioty, odbitnym na powielaczu.
Jesteście wierszem idioty, odbitym na powielaczu.
Dosyć sztywną mam szyję
I dlatego wciąż żyję,
Że polityka dla mnie
To w krysztale pomyje.
Umysł mam twardy jak łokcie,
Więc mnie za to nie kopcie,
Że rewolucja dla mnie to czerwone paznokcie.
Wrażliwym jest jak membrana,
Zatem wieczór i z rana
Trzęsę się jak śledziona z węgorza wyrwana.
Zagłady świata się boję,
Więc dla poprawy nastroju,
Wrzeszczę jak dziecko
W ciemnym zamknięte pokoju.
Ja, bardziej niż wy jeszcze,
Krztuszę się i duszę.
Ja, częściej niż wy jeszcze,
Żyć nie chcę, a muszę.
Ale tknąć się nikomu nie dam
I dlatego
Gdy trzeba będzie sam odbiorę
światu Witkacego.

Автопортрет Виткация

Смотрю на мир я по привычке,
Так что не от наркотиков
Мои глаза красны,
Как у подопытных кроликов.
Встал я только что из-за стола,
Так что не от тяжких трудов
Мои сжаты губы,
Словно у голодных монголов.
Слышу не слова, а звуки,
Так что не от брожения мыслей
Мои уши торчат,
Как у наивных стукачей.
Повсюду чую бандитов,
Так что не для красоты
У меня тень под носом,
Как у обиженных семитов.
Вижу форму вещей в их истинном смысле
И это делает меня великим и неповторимым,
В отличие от вас, кто, простите,
Всего лишь жалкая копия, отпечатанная на ксероксе.
Всего лишь жалкая копия, отпечатанная на ксероксе.
Шея моя довольно жесткая,
И поэтому я все еще жив,
Потому что политика для меня
Словно помои в хрустале.
Ум мой тверд, как локти,
Так что не пинайте меня за то,
Что революция для меня — это красные ногти.
Чувствителен я, как мембрана,
Поэтому вечером и утром
Трясусь, как селезенка, вырванная из угря.
Боюсь я конца света,
Поэтому, чтобы поднять себе настроение,
Кричу, как дитя,
Запертое в темной комнате.
Я, больше чем ты,
Задыхаюсь и мучаюсь.
Я, чаще чем ты,
Жить не хочу, но должен.
Но тронуть себя никому не позволю
И поэтому,
Когда придет время, сам лишу
мир Виткация.