Paroles et traduction Qaraqan - Külək Dəyirmanları

Külək Dəyirmanları

İllər alır əlimizdən ən yaxın dostları
Çevrilib görəndə oların tələlərin torların.
Ən yaxın adamlar sancanda belinə qardaş bıçağı
Onların vicdanı itib altında tozların.
İzləri silir dəniz sahilindən, saatlar,
Zaman acgöz bir məxluq hər kəsi yeyib rahatlar
Mənasız söhbətlər və aşağılayan zarafatlar.
Çevirir içi boş, dayaz şüşəyə onların gözlərin
İllər alır əlimizdən ən təmiz qızları
İllər dəyişir onları dəyişir bizləri
Və uzun vaxtdı Tanrı qarşısında çökmür
Artıq sağalıb yarası dizlərin və artır yarası qəlbin.
Yarasa qəlbli və çaqqal ruhlu insanlar şəhəri
Bakı torpağından yığır bütün ilanlar zəhəri
Və bu qədər ədalətsiz bir dünyada birdən
Görürsən ən yaxınlar səni çirkli pula dəyişir
Mən, qılıncım qələm, qalxanım kağız - küləy dəyirmanına qarşı
Mən bəlkə də dəli, çünki bu döyüş bitməyəcəy nə qədər dünya fırlanır.
Qılıncım qələm, qalxanım kağız,
Və bilirəm xeyri yo-ho-ox
Bu döyüşün əvvəli sonu yo-oh-ox, Ohhoo! Ohhoo!
Mənim etiraf otağım - səsyazma studiyası, mikrafon
Tanrıyla ən səmimi ünsiyyətim bu aqressiv flou
Ay Allah, bəlkə də bu hələ başlanğıcdı? Bilmirəm!
Bəlkə də həppi endlə bitəcəy sonunda kino.
Arlekino, biz marionet oyuncaq, iplər, saplar
Maaş, ailə, kredit, faiz, iş vaxtımız, hesablar
Bizi idarə edir bu kapitalizm
Bəlkə ondan almalıyıq intiqam insanlardan yox günahkar
Yeni maska və üzlər altında da var yüz cür astar
Bu maskaradda taxılır üzlər üzə altı maska
Mən isə bu məclisdə səhnədəyəm bir sifətlə
Elə budur təhlükə! Elə budur ən qanlı üsyan!
Burulğan tək həqiqət xəstəliyi yayılır şəhərə
Belə getsə bir yalançı əclaf qalmaz səhərə
İşıq nə qədər təkdi söndürün, qoymayın yayılsın.
Bir neçə şam belə ölümcül silah və qələbə zülmətə.
Mən, qılıncım qələm, qalxanım kağız - küləy dəyirmanına qarşı
Mən bəlkə də dəli, çünki bu döyüş bitməyəcəy nə qədər dünya fırlanır.
Qılıncım qələm, qalxanım kağız,
Və bilirəm xeyri yo-ho-ox
Bu döyüşün əvvəli sonu yo-oh-ox, Ohhoo! Ohhoo!
Mən bilirdim ki, yolun sonuna qalacam artıq tək,
Və qalxa biləcəy ən hündür dağlara üç-dörd adam
Mən qürur duyuram çiyin-çiyinə ruhu bərk əsgərlər
Hansımız yıxılsaq da olacaq qaldıran, dartan
Bu qarlı və tufanlı sıldırımlar arasında
Biz qalxırıq ən hündür nöqtəyə son damla qanla
Və artıq qalxıb duranda ən hündür zirvədə
Görürük bura yamacdı və yuxarıda yüzlərlə dağlar
Mən, qılıncım qələm, qalxanım kağız - küləy dəyirmanına qarşı
Mən bəlkə də dəli, çünki bu döyüş bitməyəcəy nə qədər dünya fırlanır.
Qılıncım qələm, qalxanım kağız,
Və bilirəm xeyri yo-ho-ox
Bu döyüşün əvvəli sonu yo-oh-ox, Ohhoo! Ohhoo!

Ветряные мельницы

Годы отнимают у нас самых близких друзей,
Когда оборачиваешься, видишь их сети, их ловушки.
Самые близкие люди вонзают нож в спину,
Их совесть погребена под слоем пыли.
Следы стирает с берега моря время,
Время — жадный монстр, пожирающий всех без разбора.
Бессмысленные разговоры и унизительные шутки
Превращают их глаза в пустые, мелкие стекляшки.
Годы отнимают у нас самых чистых девушек,
Годы меняют их, меняют нас,
И уже давно перед Богом не преклоняем колени.
Раны на коленях зажили, но рана в сердце всё глубже.
Город людей с сердцами летучих мышей и душами шакалов,
Баку собирает с земли весь яд змей.
И в этом несправедливом мире вдруг
Видешь, как самые близкие меняют тебя на грязные деньги.
Я, мой меч — перо, мой щит — бумага — против ветряной мельницы.
Я, наверное, безумец, ведь эта битва не закончится, пока мир вращается.
Мой меч — перо, мой щит — бумага,
И я знаю, толку н-не-ет
У этой битвы нет ни начала, ни конца, н-не-ет, О-о! О-о!
Моя исповедальня — студия звукозаписи, микрофон,
Самое искреннее общение с Богом — этот агрессивный флоу.
Боже, может, это только начало? Не знаю!
Может, всё закончится хэппи-эндом, как в кино.
Арлекино, мы марионетки, игрушки, нити, веревки,
Зарплата, семья, кредит, проценты, рабочее время, счета
Нами управляет этот капитализм,
Может, с него и нужно спрашивать, а не с людей, невиновных.
Новые маски и под ними сотни подкладок,
На этом маскараде надевают по шесть масок на лицо.
А я на этом балу, на сцене, с одним лицом,
Вот она, опасность! Вот он, самый кровавый бунт!
Как ураган, болезнь правды распространяется по городу,
Если так пойдет, ни одного лживого подонка не останется к утру.
Свет, каким бы одиноким он ни был, гасите его, не давайте ему распространяться.
Даже несколько свечей — смертельное оружие и победа тьмы.
Я, мой меч — перо, мой щит — бумага — против ветряной мельницы.
Я, наверное, безумец, ведь эта битва не закончится, пока мир вращается.
Мой меч — перо, мой щит — бумага,
И я знаю, толку н-не-ет
У этой битвы нет ни начала, ни конца, н-не-ет, О-о! О-о!
Я знал, что в конце пути останусь один,
И на самые высокие горы смогут подняться лишь трое-четверо.
Я горжусь плечом к плечу стоящими с крепким духом воинами,
Кто бы из нас ни пал, будут те, кто поднимет, кто поддержит.
Среди этих снежных и штормовых склонов
Мы поднимаемся на самую высокую точку с последней каплей крови.
И когда мы наконец встанем на самой высокой вершине,
Мы увидим, что это всего лишь склон, а над нами сотни гор.
Я, мой меч — перо, мой щит — бумага — против ветряной мельницы.
Я, наверное, безумец, ведь эта битва не закончится, пока мир вращается.
Мой меч — перо, мой щит — бумага,
И я знаю, толку н-не-ет
У этой битвы нет ни начала, ни конца, н-не-ет, О-о! О-о!