paroles de chanson Vimata Xamena - RiO

Ένα,αυτό για σένα
Αυτό για σένα
Για 'μένα
Ένας για όλους κι'όλοι για έναν
Ένα
Αυτό για σένα
Νύχτα
Ένα
Αυτό για σένα

Ήτανε νύχτα κι έβρεχε, ήμασταν κι οι δυο πίτα
Κι όμως όλο και πιο κοντά κάτι μας έφερνε
Είχες εκείνο το βλέμμα που με παρέσερνε
Μια παράξενη γαλήνη γύρω σου που με παρέλυε
Μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα
Σε περιμένω να 'ρθείς κάτω από τ 'αστέρια
Έχω στην πλάτη φτερά, μα κομμένα χέρια
Κάνε τη σελήνη ταξίδι μας, χαμογέλα
Κράτα με, φύγαμε ταξίδι στο άγνωστο
Αγάπα με δίχως αύριο, μες στο άπειρο

Νύχτα στη σοφίτα μονάχος κι όπου με
Πάει, απόψε πόνεσα κι έβαλα το στυλ που μου πάει
Αυτό το στύλ που μεθάει
Τη νύχτα φόνισσα, φόρεσα τη μάσκα του
Ριο και πυροβόλησα το χρόνο
Λιγοστεύει το οξυγόνο στ'αρχίδια μου για σένα το ζω
Φυλακτό σ 'έχω λίγο πιο κάτω από τον ώμο μου
Για σένα το ζω
Φυλαχτό σ 'έχω λίγο πιο κάτω από τον ώμο μου

Νύχτα στη σοφίτα μονάχος κι όπου με
Πάει, απόψε πόνεσα κι έβαλα το στυλ που μου πάει
Αυτό το στύλ που μεθάει
Τη νύχτα φόνισσα, φόρεσα τη μάσκα του
Ριο και πυροβόλησα
Βαδίζω σένα τόσο σκοτεινό μέρος
Παραλογίζομαι σ 'ένα τόσο πυκνό νέφος
Ψάχνω το δρόμο καταναλώνω αλκοόλ σκέτο και διαφεύγω
Ταξιδεύω σε μονοπάτια παράξενα
Το φόντο μαύρο
Γύρο μου δέντρα με αλλόκοτες μορφές αλλάζουνε χιλιάδες χρώματα
Εκατομμύρια ακανόνιστες φωσφόριζε γραμμές ξεμυτάν από τα πατώματα
Χορεύουν δίπλα μου σκιές μα δε βλέπω γύρο μου σώματα
Μόνο μια λάμψη από κάποια σπάνια πετρώματα
Ψυχή μου βάστα μα καρδιά οπότε γουστάρεις σπάστα
Θ 'αλλάξουμε σε ουράνια σώματα εγώ και συ
Αυτή την τελευταία πανσέληνο του Σεπτέμβρη
Είναι η πρώτη μας ανατολή μαζί
Θα φθάσουμε εκεί
Εκεί που δεν έφτασε ούτε ένα αστέρι
Σε μέρη που δεν πετούν οι αγγέλοι
Το ζω μαζί με το υπόλοιπο bong
Και πλάτη πλάτη με το μο και Μανι Μανι και μο
Βαβίζουμε το δρόμο που δεν έχει γυρισμό
Δεν με νοιάζει να πεθάνω ρε
Ρε δεν με νοιάζει να πεθάνω θα πάω και όπου βγω
Δε με νοιάζει να πεθάνω θα πάω και όπου βγω

Νύχτα στη σοφίτα μονάχος κι όπου με
Πάει, απόψε πόνεσα κι έβαλα το στυλ που μου πάει
Αυτό το στύλ που μεθάει
Τη νύχτα φόνισσα, φόρεσα τη μάσκα του
Ριο και πυροβόλησα