Paroles et traduction RENA - A kiedy przyjdzie czas (dla św. pamięci Gajdy)

A kiedy przyjdzie czas (dla św. pamięci Gajdy)

Kiedy zamykam swoje oczy, mam w głowie pare wspomnień. Mimo młodego wieku, byłeś czającym ziomkiem.

Wporządku dla kolegów, więc nigdy nie zapomnę, bo na pewno Ty też nigdy byś nie zapomniał o mnie. Znalazłeś swoją pasję, wziąłeś to na poważnie.
Mordercza prędkość na motorze, ten silnik nie gaśnie. Otwieram wyobraźnie, odliczam w głowie mile, współczucie szymek Tobie za te dramatyczne chwilę. Ty wtedy też tam byłeś o jego życie walczyłeś, z nim, znam Cię i wiem, że na pewno z całych sił.
Nie można nic naprawić, nie można się w tym zatracić, jedyne co moge zrobić, pamięć piosenką zostawić. Na szarym podwórku, jasny płomień sie pali.
Twoje zdjęcię, krzyż i niby, że czas leczy rany, czaisz. Świat jest pojebany, los nie przewidziany, za łzami w oczach wszyscy razem Cię żegnamy.

A kiedy wkońcu przyjdzie czas, by uspokoić nas, zrozumiem świat może kiedy indziej. Jak zawiał wiatr zrobiło się tu zimniej.

Za wcześnie by umierać, nie mogę sie pozbierać.
Kto teraz, wypełni nam tą pustke jak Cię nie ma.
Zostały nam wspomnienia, o tobie zawsze pamięć.
Nie miałeś w chacie łatwo, a i tak dawałeś radę.
Nastawie ten kawałek, wszyscy będą Cię pamiętać.
Lubiłeś szybką prędkość, a nie jeden by tu spękał.
Jak cienka jest ta linia, po której stąpa człowiek. Złapałeś swą zajawkę, ostrą jazde na motorze. Adrenalina, kurz leciałeś jak przeciniak, nawet Bóg nie był w stanie wtedy Cię zatrzymać.
Brak mi słów, złoże ręce do pacierza powiem amen i prosimy Cie Panie, daj Mu wieczne spoczywanie.

A kiedy wkońcu przyjdzie czas, by uspokoić nas, zrozumiem świat może kiedy indziej. Jak zawiał wiatr zrobiło się tu zimniej.

Когда придёт время (памяти Гайды)

Когда я закрываю глаза, в моей голове несколько воспоминаний. Несмотря на молодой возраст, ты был настоящим другом.

Хороший для товарищей, поэтому я никогда не забуду, ведь ты, конечно, тоже никогда бы не забыл обо мне. Ты нашёл свою страсть, принял это всерьёз.
Убийственная скорость на мотоцикле, этот двигатель не глохнет. Я включаю воображение, отсчитываю в голове мили, сочувствую тебе, Шимек, в эти драматические мгновения. Ты тогда тоже был там, боролся за его жизнь, вместе с ним, я знаю тебя и знаю, что ты, конечно, боролся изо всех сил.
Ничего нельзя исправить, нельзя в этом потеряться, единственное, что я могу сделать, оставить память песней. На сером дворе горит яркое пламя.
Твоё фото, крест и будто бы время лечит раны, понимаешь. Мир безумен, судьба непредсказуема, со слезами на глазах мы все вместе тебя провожаем.

А когда наконец придёт время, чтобы успокоить нас, я пойму мир, может быть, когда-нибудь потом. Как подул ветер, здесь стало холоднее.

Слишком рано умирать, я не могу собраться.
Кто теперь заполнит нам эту пустоту, когда тебя нет?
Остались нам воспоминания, о тебе всегда память.
У тебя дома было нелегко, но ты всё равно справлялся.
Включу этот трек, все будут тебя помнить.
Ты любил быструю скорость, и не каждый бы тут выдержал.
Как тонка эта линия, по которой ступает человек. Ты ухватился за свою страсть, быструю езду на мотоцикле. Адреналин, пыль, ты летел, как нож, даже Бог не смог тебя тогда остановить.
У меня нет слов, сложу руки в молитве, скажу "аминь" и просим Тебя, Господи, дай ему вечный покой.

А когда наконец придёт время, чтобы успокоить нас, я пойму мир, может быть, когда-нибудь потом. Как подул ветер, здесь стало холоднее.