Paroles et traduction Sadahzinia - Ftanei I Siopi

Ftanei I Siopi

Μπάσο ο βοριάς φάλτσο ο νοτιάς φυσάει·
πως να σταθούν σε μια μεριά μονάχα οι λέξεις
Κι όλα της γης τ' αρίζωτα, τα διάφανα ονείρατα σκορπάει,
πως θες να τα βροχομαγέψεις
Πώς, με συννεφένιους ουρανούς και με κεφάτες μπόρες,
μαργαριτάρια στάλαμα και ένα κάρο μάλαμα
θες να κερδίσεις μήνες, μέρες κι ώρες,
και μια στιγμή το χάραμα με ό, τι αγαπάς αντάλλαγμα
Πώς περιμένεις να χωρά ο ήλιος το φεγγάρι,
κι όλα τ' αστέρια τάματα σαν φυλαχτά στον ώμο
Πως να 'ταν τρόπος τα όμορφα να γίνουν κεχριμπάρι,
να τελειώναν τ' άσχημα σ' ένα τσιγάρο δρόμο
Φτάνει η σιωπή που όλα τα αλλάζει, φτάνεις κι εσύ
που στέκεσαι ήσυχα εκεί και δίχως καλοπιάσματα,
που μου 'λεγες αν νιώθεις μόνο, δε φτάνει χαρά μισή
φτάνει να ξέρεις, όμως, και είναι σαν χίλια θαύματα.

Φτάνει η σιωπή να μου απαντά,
όταν τριγύρω τα πάντα φωνάζουν,
σα τον ήλιο που τη βροχή συναντά,
και σιωπηλά τις ώρες μοιράζουν.
Φτάνει η σιωπή, για όσο θα στέκεσαι εκεί,
φτάνει αυτή και τίποτα άλλο.
Γίνεται λέξεις, στο στόμα φιλί,
κι είναι παρέα καλή σε ταξίδι μεγάλο.

Φτάνει η σιωπή που μου απαντά
πως στην αγάπη δεν καλοχωρά χαρά ούτε λύπη,
κι όσα κι αν τάξεις ψέματα με ουρά, όλη τη γη με τα βουνά,
της Κυριακής είναι χαρά και της Δευτέρας λύπη,
αλλάζει αβέρτα σαν Μάρτη μήνα ψεύτη
που μία κλαίει και μια γελάει,
μονολογεί μπροστά σ' έναν γεμάτο δακτυλιές καθρέφτη
μια ρυτίδα που δεν ήταν χτες εκεί απαντάει:
πως άλλα λέγονται κι άλλα ακούν τ' αυτιά σου,
πως άλλα αγγίζει η αγκαλιά κι άλλα θωρεί το μάτι,
γεύση στο στόμα αλλιώτικη, ψέμα και η μυρωδιά σου,
οι πέντε αισθήσεις σου 'στησαν θέατρο στην πλάτη...
Γι' αυτό σου λέω απλά πως δε θα το 'ξερα,
πως θα 'ταν δυνατόν να ήσουν άλλος κι όχι εσύ,
αν θα 'τανε καλύτερα ή χειρότερα.
Φτάνει μονάχα η σιωπή – κι εσύ που στέκεσαι εκεί.

Ftanei I Siopi

The north wind blows low and the south wind false;
how can words stand alone on one side?
And all the dreams of the earth, the transparent dreams it scatters,
how do you want to rain down on them?
How, with cloudy skies and heavy showers,
raindrops of pearls and a wagon of gold
do you want to win months, days and hours,
and a moment at dawn with all that you love in exchange?
How do you expect the sun to fit the moon,
and all the stars like offerings as amulets on the shoulder?
How could it be that beautiful things become amber,
that the ugly things would end in a road of cigarettes?
The silence that changes everything is enough, and so are you
who stand there quietly and without flattery,
who told me that if you feel alone, half joy is not enough
enough to know, however, and it's like a thousand miracles.

Silence is enough to answer me,
when all around everything shouts,
like the sun that meets the rain,
and silently share the hours.
Silence is enough, for as long as you stand there,
that and nothing else is enough.
It becomes words, a kiss on the mouth,
and it is good company on a long journey.

Silence is enough to answer me
that in love there is no room for joy or sorrow,
and no matter how many lies you promise with a tail, the whole earth with its mountains,
Sunday's joy and Monday's sorrow,
it changes as often as the lying month of March
who cries one and laughs one,
monologues in front of a mirror full of rings
a wrinkle that wasn't there yesterday replies:
that other things are said and other things your ears hear,
that other things touch the embrace and other things the eye sees,
different taste in the mouth, lies and the smell of you,
your five senses set up a theater on your back...
That's why I simply tell you that I wouldn't know,
how it would have been possible for you to be someone else and not yourself,
if it would have been better or worse.
Only silence is enough – and you standing there.