Paroles et traduction Sadahzinia - Kati Na Sou Po...

Kati Na Sou Po...

Τι χαρά που παίρνω
Ο κόσμος γλίστρησε απάνω μου απόψε και χάθηκε,
βαρύς, ασήκωτος, στενόχωρος κι αστείος.
Κάτι σαν γέλιο μου φύγε και στο λαιμό μου στάθηκε
σα ξένο ψέμα που μπερδεύτηκε τελείως
μες στη φωνή μου κι η στιγμή μου ξεκούρδιστη
με τυραννάει και με κοιτά κατάματα
που την αφήνω για να σου γράψω ατραγούδιστη,
αλλά όμως σήμερα θα γράψω χίλια γράμματα.
Θέλω να γράψω κάτι άλλο απόψε,
το πιο θλιμμένο τραγούδι χαρισμένο σε σένα.
Τι κι αν θέλει να φύγει ο χρόνος, κόψε το χρόνο κόψε·
έχω μια λύπη δεμένη με μένα.
Μια λύπη που έρχεται σαν σύννεφο κι αράζει ξαφνικά
σαν υφαντό από σκόνη να μου θυμίζει τάχα
τα θολωμένα που 'χω ακόμα στη ψυχή μου μερικά.
Δεν έχω άλλο να σου πω παρά μονάχα...
Τι χαρά που παίρνω,
όταν ακούω ένα τραγούδι δικό σου,
όταν ζω μέσα στ' όνειρό σου κι όταν με κοιτάς.
Τι χαρά που παίρνω κι όταν γελάς.
Όταν γελάς σ' ακούω, μα η χαρά μου
γίνεται λύπη κι αργοχάνεται σαν μια του ήλιου αχτίδα
που παίζει στο νερό και ξάφνου από μπροστά μου,
σβήνει το λιόγερμα στον ουρανό κουκίδα.
Όλα κουβάρι τυλιγμένα και κόμποι
κι ένα δάκρυ που δε θέλει να βγει.
Βγαίνει βλαστήμια κι αναρωτιούνται οι ανθρώποι,
τι αλήθεια θέλει η καρδιά μου να πει...

Τι χαρά που παίρνω,
βαριά και γέρνω στη γη ν' ακουμπήσω·
και την πικραίνω ξανά, αν αφήσω να μη με κοιτάς.

Τι χαρά που παίρνω, όταν δεν ξεχνάς.

Ούτε ξεχνάω, μα δε θυμάμαι κιόλας

της πεθυμιάς τη ρίζα πάνω στην ασκήμια
που φύτρωσε καταμεσής της άδειας μου κόλλας,
μου πρωτομίλησες και με είπες, Ζinia.
Κι όλα τα λόγια σου από τότε κάθε βράδυ
τα σημαδεύω ένα ένα μη χαθούν,
τα στεριώνω στα τυφλά μες στο σκοτάδι,
μη μου τα πάρει η λύπη μου κι οι κόμποι λυθούν.
Τι χαρά που παίρνω,
όταν ακούω ένα τραγούδι δικό σου,

γίνομαι αχτίδα κι εγώ απ' το φως σου και με σκορπάς.
Τι χαρά που παίρνω, όταν απλά μ' αγαπάς.

Kati Na Sou Po...

What a joy I get
The world has slipped on me tonight and is lost,
heavy, unbearable, sad and funny.
Something like laughter escapes me and in my throat it stops
as a strange lie that was completely confused
in my voice and my moment out of tune
torments me and looks me in the face
that I leave it to write you unsung,
but today I will write a thousand letters.
I want to write something different tonight,
the saddest song dedicated to you.
What if time wants to go away, cut off the time, cut it off;
I have a sadness tied to me.
A sadness that comes like a cloud and suddenly settles down
as if woven from dust to remind me perhaps
the blurred ones that I still have a few in my soul.
I have nothing else to tell you except...
What a joy I get,
when I hear a song of yours,
when I live in your dream and when you look at me.
What a joy I get and when you laugh.
When you laugh I hear you, but my joy
becomes sadness and lingers like a ray of sunshine
playing on the water and suddenly in front of me,
the twilight fades into a speck in the sky.
Everything is tangled up in knots
and a tear that doesn't want to come out.
Curses come out and people wonder,
what does my heart really want to say...

What a joy I get,
heavily and I lean on the earth to rest;
and I embitter it again, if I let you not look at me.

What a joy I have, when you don't forget.

Nor do I forget, but I don't remember either

the root of the desire on the ugliness
that sprouted in the middle of my empty glue,
you first spoke to me and you said, Zinia.
And all your words from then on every night
I mark them one by one so that they are not lost,
I fix them blindly in the dark,
lest my sorrow take them from me and the knots be untied.
What a joy I get,
when I hear a song of yours,

I become a ray of light from your light and you scatter me.
What a joy I get, when you simply love me.