Paroles et traduction Skálmöld - Midgarðsormur - Live In Reykjavík

Midgarðsormur - Live In Reykjavík

Sjórinn rauður sýður.
Í sortanum hann bíður.
Dagrenning og dauðastormur,
í djúpinu er Miðgarðsormur.
Gakktu út á gróinn núp,
Gáðu hvað mun prýða undirdjúp.
Þarna yfir sjó og sand
Sérðu áfram líða Jörmundgand.
Mæli ég því mikill er,
Miðgarðsormur þræðir lönd og sker.
Hann sem mig skal hitta vill
Hörfa þegar blæðir, kjarklítill.
Renni ég færinu í fyrsta sinni,
Festi við þóftu í kænu minni.
Annað sinn kasta, hann ekki bítur,
ósnertri beitunni loks upp skýtur.
Höfuð nautsins Himinhrjóðs
Hilmar ormi færir, ei til góðs.
Bannvænn sýnist bitinn þó
Blóðið Gandsins ærir hugarró.
Fylgja mun þér fegurð, ef
Fellir orminn langa, sérhvert skref.
Eiturgusa æta má
ásjónu og vanga, tapi sá.
Þriðja sinn kasta og þá hann tekur,
þóftuna mölvar og bátinn skekur.
Færið skal dregið af fullum krafti,
Fátækleg hönd móti ormsins kjafti.
Reipið sker, gatar glófa.
Gegnum fer, særir lófa.
Krókur í kjaftinn rífur,
Krækjan því sker sem hnífur.
Áfram þeir berjast báðir,
Bræður tveir, þreyttir, þjáðir.
Takast á, tíminn líður,
Tengir þá strengum stríður.
Höfuðið birtist í hafsins róti,
Heggur í bátinn og streitist á móti.
Blaðinu sting svo að blóð út stekkur,
Bölvandi skepnan í hafrótið sekkur.
Þegar hitti Þór
þá munum við berjast.
Staðfastur og stór
Standa mun og verjast.
Agnið beit víst á,
Ásgarður mig svíkur.
Jörmundgandur, já,
ég er sá sem víkur.
Báru klýfru bátur
Og bátsmaður er kátur.
Landið tekur, fleyið festir,
þar fljúga yfir nokkrir þrestir.
Aftru skepnan skríður
í skjól og þar hann bíður.
Létti til og lægði storminn
Er lagði Hilmar Miðgarðsorminn.

Midgarðsormur - Live In Reykjavík

The sea is calling.
In darkness it is waiting.
Sunrise and deadly storm,
In the depths is Miðgarðsormur.
Go out on a grassy peak,
Observe what will adorn the depths.
There over sea and sand
You see Jörmundgand move forward.
Great I say it is,
Miðgarðsormur threads lands and cuts.
He who wants to meet me
Look when it bleeds, brave little one.
I jump in the boat for the first time,
Attach to the thole pin in my boat.
I cast again, it does not bite,
The untouched bait finally shoots up.
The head of the ox Himinhrjóðs
Hilmar brings to the serpent, not for good.
The bite seems deadly though
The blood of Gandr soothes the mind.
Beauty will follow you, if
You fell the long serpent, every step.
To eat serpent meat
Face and cheeks, you lose.
Throw the third time and then it takes,
The thole pin is ground down and the boat is broken.
The line must be pulled with full force,
A poor hand against the serpent's jaw.
The rope cuts, gloves break.
It goes through, injures the palm.
A hook into the jaws tears,
The hook cuts it like a knife.
Onward they both fight,
Two brothers, tired, tormented.
Clash, time passes,
Binds them with strings of battle.
The head appears in the sea's confusion,
Chops into the boat and struggles against.
Sting the blade so that blood gushes out,
The cursed creature sinks into the sea.
When I met Thor
Then we will fight.
Firm and big
Will stand and defend.
The bait bit, that's for sure,
Asgard betrays me.
Jörmungandr, yes,
I am the one who retreats.
The boat and the boatman
Are happy.
Landfall, the gangway is fastened,
There some thresholds fly over.
The creature crawls aft
Into shelter and there it waits.
The storm was lifted and lowered
When Hilmar laid Miðgarðsorminn.