Paroles et traduction Social Waste - Kasbah

Kasbah

Τραβούσαμε με βήμα αργό προς την Κασμπά
Φέσι αλγερίνικο φορούσε ο συνοδός μου
Το στίχο ποίηση το λαμπρότερό σου δώσμου
Για να ιστορήσω κάποια πράγματα θαμπά

Ο ανήφορος ψηλός πολύ και σκαλωτός
Αρχαία γιομάτος μαγαζιά κι οπλοπωλεία
Η παραλία κάτου φαινόταν με τα πλοία
Κι ένας πολύγλωσσος που ερχόταν συφερτός

Μαύρες γυναίκες, στολισμένες με λευκά
Αλγερινές που εθορυβούσαν κι εγελούσαν
Και ναυτικοί από ξένες χώρες που φορούσαν
Κάσκες παράδοξες και ρούχα τροπικά

Σπίτια παλιά, δίχως παράθυρα, ψηλά
Κι απά σε πέτρινα πεζούλια καθισμένες
Πατρόνες γριές, σαν από κόλαση βγαλμένες
Παίζανε ζάρια και τραβούσανε λουλά

Μες σε κοιτώνες χωρισμένους, σκοτεινούς
Απάνου σε φαρδιά και βρώμικα κρεββάτια
Άσπρες και μαύρες, με φρικτά κι άφωτα μάτια
Δίχως ορίζοντα και δίχως ουρανούς

Μέσα στο νούμερο "Ταλαάτ" ένα λευκό
Κορμί γυναίκας σ' ένα ολόμαυρο μεντέρι
Στα χέρια της παίζει με τέχνη ένα μαχαίρι
Κι ένα χοντρό βιβλίο διαβάζει, παλαιικό

Με χαιρετά με μιαν ευχήν αραβική
Και μου μιλεί από κάθε γλώσσα λίγα λόγια
Που της εμάθαν μες τα ξένα καταγώγια
Όσοι κοιμήθηκαν μαζί της ναυτικοί

Όμως κρατά μετά τα χείλη της κλειστά
Αν μείνεις -μου 'πε- τ' όνομά μου μη ρωτήσεις
Μισώ τις μάταιες τις εξομολογήσεις
Και των αντρών τα μάταια λόγια τα ζεστά

Μείναμε δίχως να μιλάμε ως την αυγή
Κι όταν επλήρωσα και κίνησα να φύγω
Κουδούνισε τα χρήματα στο χέρι λίγο
Και μου τα πέταξε στο πρόσωπο με οργή

Και μου πε: "Αν ζήσατε πολύ στους τροπικούς
Κι αν εδιαβάσατε παράξενα βιβλία
Μάθατε μόνο να οδηγάτε αργά τα πλοία
Στους χάρτες σκύβοντας τους Μερκατορικούς"

Αλλά το ασάλευτο ταξίδι των πορνών
Ποιός από σας, τυφλοί, ποτέ το βλέπει;
Ο μεσονύχτιος ήλιος πάντοτε το σκέπει
Και τ' άστρο κάποιων άγνωστών σας ουρανών

Εβγήκα. Απέξω από την πόρτα της σειρά
Προσμέναν Γάλλοι, Εγγλέζοι και Σενεγαλέζοι
Κι αυτή κλεισμένη το μαχαίρι της να παίζει
Πετώντας το στον τοίχο τούτη τη φορά

Κι ετράβηξα τρεκλίζοντας με βήμα αργό
Ώσπου έφτασα, με τη βοήθεια του κυρίου
Απ' την αρχαία πολιτεία του Αλγερίου
Στο ξεβαμμένο μας τεράστιο φορτηγό

Касба

Мы медленно шли к Касбе,
Мой спутник был в алжирской феске.
Дай мне свой самый яркий стих,
Чтобы я смог поведать о вещах неясных.

Подъем был высоким, долгим и крутым,
Старые магазины и оружейные лавки тянулись вдоль дороги.
Внизу виднелась гавань с кораблями
И многоязыкий люд, стекающийся туда.

Черные женщины, в белых одеждах,
Алжирки шумели и смеялись,
И моряки из далеких стран, в
Странных шлемах и тропических одеждах.

Старые дома, без окон, высокие,
И на каменных ступенях, сидя,
Старые хозяйки, словно из преисподней явившиеся,
Играли в кости и курили кальян.

В темных, тесных комнатах,
На широких и грязных кроватях,
Белые и черные, с ужасными, пустыми глазами,
Без горизонта и без небес.

В комнате номер "Талаат" белое
Женское тело в черном платье,
В руках ее искусно играет кинжал,
И читает она толстую книгу, старинную.

Приветствует меня она по-арабски
И говорит со мной на разных языках,
Которым ее научили в чужих краях
Моряки, что спали с ней.

Но потом сжимает губы,
"Если останешься, - говорит, - не спрашивай моего имени.
Ненавижу я пустые признания
И лживые речи мужчин."

Мы молчали до рассвета,
И когда я заплатил и собрался уходить,
Она сжала деньги в руке,
И швырнула мне их в лицо с яростью.

"Вы жили на тропических островах,
Читали странные книги,
Но научились только управлять кораблями,
Склоняясь над картами Меркатора."

"Но кто из вас, слепцов, видит
Нелегкий путь блудниц?
Полуночное солнце всегда скрывает его,
Как и звезды ваших неведомых небес."

Я вышел. За дверью ее ждали
Французы, англичане, сенегальцы.
А она, запершись, играла кинжалом,
На этот раз метнув его в стену.

И я побрел прочь, шатаясь,
Пока не добрался, с помощью господина,
Из древнего города Алжира
К нашему выцветшему грузовику."