paroles de chanson Αλλιώς - Solmeister feat. Άννα Μ.

(Of course you can)
(Of course you can)
Όσα δε χωράνε μέσα μου πιά
Λόγια, αισθήματα, μνήμες, φόβοι κι ελπίδες
Σκάνε σα βεγγαλικά και γεμίζουν με χρώματα
Τον ουρανό το δειλινό κι απ′ τις κουρτίνες
Μπαίνει το φώς στα σπίτια κι αντανακλά πάνω στα μάτια σου κι απλά
Τα κάνει τόσο φωτεινά
Δεν είμαι 'κει να τα χαρώ και τα νοστάλγησα
Πόσο αγάπησα εκείνα τα δειλινά;
Όταν φυτρώνουν λουλούδια μες την καρδία σου
Κι εύχεσαι να ανθίζουν παντοτινά
Πόσο οικία είναι αυτή η μυρωδιά που
έχει ο αέρας όταν όλα έχουν βαφτεί γιορτινά;
Σα καθαρό οξυγόνο που σε φουσκώνει

Αγνό σα χιόνι, απαλό σα μετάξι
Πρέπει να μπήκε στο μάτι σου λίγη σκόνη...
Έλα εδώ, δε θα αφήσω κανένα να σε πειράξει

Πες μου τι μένει; Τι μας περιμένει;

Όλα είναι ίδια μα όλα είναι αλλιώς
Δως μου ελπίδα, στην καταιγίδα
Μακριά σου δεν περνά ο καιρός
Ένας πόνος κοινός, ένας ύπνος κενός
Αδειανός από αστέρια είν′ απόψε ο ουρανός
Ο έρωτας σα ποταμός ορμητικός σε παρασέρνει
Στην αγάπη που είναι βαθιά σαν ωκεανός
Πριν βουτήξεις μετράς μέχρι το δέκα
κλείνεις τη μύτη και τα μάτια σα παιδί
Το κορίτσι που ξεκίνησε το μέτρημα γίνεται γυναίκα
Καθώς τα αισθήματά της ομολογεί
Το δάκρυ στεγνώνει και ξημερώνει
Ένα χαμόγελο αμήχανο στα χείλη τους
Η ματιά της τα μάτια του καθηλώνει

Τα πάντα πια είναι ασήμαντα γύρω τους
Αυτή φοβάται της αγάπης του το βάθος

Αυτός φοβάται τη ζωή χωρίς αυτή

Ανασφαλείς, δύο άνθρωποι ατελείς
Που φαντάζουν τόσο τέλειοι αν απ' τα μάτια τους δεις
Πες μου τι μένει; Τι μας περιμένει;

Όλα είναι ίδια μα όλα είναι αλλιώς
Δως μου ελπίδα, στην καταιγίδα
Μακριά σου δεν περνά ο καιρός
Σε ευχαριστώ για το ταξίδι
Και δε με νοιάζει που και πότε καταλήγει
Φορά το χέρι μου στο χέρι σου στολίδι
Την ώρα που η Αυγή με τη νύχτα σμίγει
Με ρώτησες αν είμαι ανασφαλής
Μάλλον είμαι, ανάλογα το πώς το εννοείς
Είμαι ένας κεραυνός μέσα σε γυάλινο μπουκάλι
Εγκλωβισμένος, αλλά με τον εαυτό μου είμαι ευτυχής
Τη μοναξιά την εκτιμώ όταν δε θέλω να μιλώ
Όταν οι σκέψεις με βαραίνουν και τελειώνω στυλό
Να μουτζουρώνω στιχάκια για να φέρω πίσω άτομα
Που με τον έναν τρόπο ή τον άλλο δεν ειν' εδώ
Στην ουσία με φοβίζει η απώλεια

Το άπειρο και η ατέρμονη απουσία
Φοβάμαι εύκολα μα δύσκολα δειλιάζω
Τα πράγματα που έχουν αξία απαιτούν θυσία

Είμαστε δυο κομμάτια απ′ το ίδιο παζλ
Που τα χρειάζομαι για να δημιουργήσω
Ίσως σε γνώρισα στα όνειρα μου κάποτε
Κι απλά περίμενα για να σε συναντήσω
Πες μου τι μένει; Τι μας περιμένει;
Όλα είναι ίδια μα όλα είναι αλλιώς
Δως μου ελπίδα, στην καταιγίδα
Μακριά σου δεν περνά ο καιρός
Πες μου τι μένει; Τι μας περιμένει;
Όλα είναι ίδια μα όλα είναι αλλιώς
Δως μου ελπίδα, στην καταιγίδα
Μακριά σου δεν περνά ο καιρός