Paroles et traduction Solmeister - Escape the Dreamscape

Escape the Dreamscape

Αναρωτιέσαι ποτέ αν ξημερώνει το αύριο
Σε παράλληλα σύμπαντα κι όσοι-
Σήμερα φτιάξουν μια ανάμνηση σπάνια
Θα μπορούν να αγνοήσουν τις επιπτώσεις;
Κοίτα τ αστέρια και πες μου
Είμαστε στη γη;
Ή κάπου που δεν έχουν βάρος οι ενοχές μου;
Πιστεύεις πως υπάρχει η στιγμή
Που η πραγματικότητα παύει να ισορροπεί;
Μια ρωγμή στη ροή των πραγμάτων
Με θέα της Αθήνας τη βοή
Τόσα έτη φωτός μακριά της
Τόσο μεγάλοι μα τόσο μικροί
Εκείνη πλανήτης, εκείνος κομήτης
Το φιλί τους απότομη πρόσκρουση
Κεραυνός διαπερνά το κορμί της
Η κόλαση δεν απέχει από την απόλαυση
Δέθηκα - παραφέρθηκα
Ίσως δεν έπρεπε να δώσω τόσο βάση
Σ′ ένα συναίσθημα μα το μυαλό έρχεται δεύτερο
Όταν η καρδιά πάει να σπάσει
Τα μάτια καθρεφτίζουν το φεγγάρι
Το δευτερόλεπτο μοιάζει αιώνας
Τα χείλη πλησιάζουν να πάρει
Το να αντισταθώ ειν' αγώνας...
...και έχασα

Μη φοβάσαι, μη φοβάσαι
Τα πάντα είναι αλλιώτικα εδώ
Εδώ δεν είσαι ξύπνιος, ούτε κοιμάσαι
Εδώ το λάθος χορεύει με το σωστό
Μη φοβάσαι, μη φοβάσαι
Παραδώσου στον πειρασμό
Κλείσε τα μάτια σου τον έλεγχο χάσε
Τα πάντα είναι αλλιώτικα εδώ

Αν γυρνούσες για ένα λεπτό αγάπη...

Και το μετά, το μετά πονά
Το αύριο φέρνει πίσω ευθύνες ξανά
Το μυαλό ξυπνά κι η καρδιά ξεμεθά
Ο έρωτας είναι περίεργο πράμα τελικά
Τη μια σου γελά, σου μιλά κι εσύ
Από την απότομη του και αυθόρμητη του δύναμη
Υποκύπτεις τυφλά και δειλά σε παιχνίδια
Που το αίμα σου κάνουν να σταματά να κυλά
Στιγμιαία κι είναι απόλαυση
Σιγά σιγά εθίζεσαι στην απόδραση
Απ′ τον κόσμο που γεννά όρια και περιθώρια
Ψάχνεις παραέξω την όαση
Σε ένα λιβάδι ονείρων ξυπόλητη
Που το γρασίδι είναι σύννεφα κι ότι τη
Μικρή σου καρδιά κάνει δυνατά να χτυπά
Υποδέχεσαι αφόβητη
Είμαι μαζί σου, είσαι κομμάτι μου
Αυτή η διάσταση υπάρχει για μας
Θα περιμένω στης γης το μπαλκόνι
Για να σε πάω ταξίδι ως τ' άστρα
Από 'δω και στο εξής μιλά το βλέμμα
Το συναίσθημα δε χωράει σε λέξεις
Ο ουρανός μας σκεπάζει σα πανωσέντονο
Γίνεται έντονο, νομίζεις θα αντέξεις?

Μη φοβάσαι...

Побег из мира грез

Задумывалась ли ты когда-нибудь, наступит ли завтра
В параллельных вселенных, и те, кто
Сегодня создаст редкое воспоминание,
Смогут ли они игнорировать последствия?
Взгляни на звезды и скажи мне,
Мы на Земле?
Или где-то, где моя вина не имеет значения?
Веришь ли ты, что существует момент,
Когда реальность теряет равновесие?
Трещина в потоке вещей,
С видом на крики Афин,
Столько световых лет от нее,
Такие большие, но такие маленькие.
Она - планета, он - комета,
Их поцелуй - внезапное столкновение.
Молния пронзает ее тело,
Ад не так уж далек от наслаждения.
Я был связан - я был в бреду,
Возможно, мне не следовало придавать столько значения
Чувству, но разум отступает на второй план,
Когда сердце вот-вот разобьется.
Глаза отражают луну,
Секунда кажется вечностью,
Губы приближаются, чтобы принять,
Сопротивляться - это борьба...
...и я проиграл.

Не бойся, не бойся,
Здесь все по-другому.
Здесь ты не бодрствуешь и не спишь,
Здесь ошибка танцует с правильностью.
Не бойся, не бойся,
Поддайся искушению.
Закрой глаза, потеряй контроль,
Здесь все по-другому.

Если бы ты вернулась на минутку, любовь...

И после, после больно.
Завтра снова приносит ответственность,
Разум просыпается, а сердце трезвеет.
Любовь - странная штука, в конце концов.
В один момент она смеется, говорит с тобой, а ты
От ее внезапной и спонтанной силы
Слепо и робко поддаешься играм,
Которые заставляют твою кровь перестать течь.
Мгновенно, и это наслаждение,
Постепенно ты привыкаешь к побегу
От мира, который порождает границы и рамки.
Ты ищешь оазис снаружи,
На лугу грез босиком,
Где трава - это облака, и все, что
Заставляет твое маленькое сердце биться сильно,
Ты принимаешь бесстрашно.
Я с тобой, ты часть меня.
Это измерение существует для нас.
Я буду ждать тебя на балконе Земли,
Чтобы отвезти тебя в путешествие к звездам.
Отныне говорит взгляд,
Чувство не вмещается в слова.
Небо укрывает нас, как простыня,
Становится жарко, думаешь, ты выдержишь?

Не бойся...