Paroles et traduction Solmeister - Μέχρι το Φως να Βρούμε

Μέχρι το Φως να Βρούμε

Υλαγιαλή, όσα και να πω σε σένα τα ′χω ξαναπεί
Κι ας νιώθω σα να μην έχουμε ξανασυστηθεί
Κάθε φορά που βάζω το στυλό μου πάνω στο χαρτί
Να γράψω κάτω ότι μου τρώει την ψυχή
Έτσι έχω μάθει από μικρός να γράφω στίχους κι ότι βγει
Κι ας καταλήγω να γράφω για σένα
Κι ας πιστεύουνε πως είσαι υπαρκτή, μερικοί
Κι όχι μια μούσα που ονειρεύτηκα όταν δεν είχα παρέα
Μα αν σε πιστεύουνε αυτοί χαίρομαι πολύ γιατί
Πάει καιρός που δεν πιστεύω πια στα όνειρα
Βλέπεις άλλοι περπατάνε χαρούμενοι στη βροχή
Κι άλλοι κοιτάζουνε στο χώμα τα λασπόνερα
Εγώ δε κοιτάζω πια τον ουρανό συχνά
Γιατί χωρίς να με ρωτήσει μου πήρε κάποιον που αγάπησα
Κρύφτηκα στα παπλώματα μου ανάμεσα, γιατί βούρκωσα
Και δεν ήθελα να δει πως δάκρυσα
Γιατί πρέπει να δείχνουμε στους άλλους πάντα δυνατοί
Γιατί να σε έχω τόσο ανάγκη Υλαγιαλή;
Γιατί να είσαι για μένα τα πάντα, τις ώρες
Που ανθρώπου λέξη να βοηθήσει δε μπορεί;
Σ' έχω βαφτίσει μουσική, μα είσαι κάτι παραπάνω
Απέραντη σαν της μάνας μου την υπομονή
Μου ′χει γίνει εμμονή το να σου γράφω
Και θα τραγουδώ τον πόνο μου όσο έχω φωνή
Είσαι ένα σούρουπο κι εγώ είμαι ένα παιδί
Που ανυπομονεί να τελειώσουν οι εσπερινοί
Να παίξει μπάλα στην αυλή της εκκλησίας
Είσαι μια φωτογραφία μου από μια ηλικία παιδική
Τέτοιες νύχτες το στυλό γράφει καλύτερα
Αλλά δε γράφει λόγια για όσους ευτυχούν εφήμερα
Γράφει για όσους γιορτάζουνε σ' ένα χτες
Και τους ξυπνάνε οι ενοχές σε ένα μίζερο σήμερα
Γιατί είναι βράδια σαν κι αυτά, βράδια που τα αστέρια
Μου θυμίζουν πως πονά το να θυμάσαι
Που τα μάτια μας κολλάν κι αναζητάν το ίδιο βλέμμα σ' άλλα μάτια
Μη δακρύζεις μου ′χες πει, πέρνα καλά

Λίγα χαμόγελα είναι αληθινά
Και το δικό μου μου πες πως σε μάγεψε παντοτινά
Μα το για πάντα δεν κρατά το για πάντα είναι μια ελπίδα
Που πεθαίνει όταν παύουμε να είμαστε παιδιά

Μη με ξεχάσεις
Όσα χρόνια κι αν περνάν σε ικετεύω μην αλλάξεις
Έχω ήδη χάσει τόσα
Μα πάντα μένει πίσω κάτι ακόμα να χάσεις
Μη με αφήσεις
Δεν ξέρω πόσα ακόμα έχω να πω αν την έμπνευση που δίνεις μου στερήσεις
Μη μιλήσεις
Μείνε δίπλα μου μέχρι το φως να βρούμε, μη λυγίσεις

Till We Find the Light

Hylagialē, whatever else I tell you I have said to you before
And I feel as though we have never met
Every time I put my pen on the paper
To write down what bothers my soul
That is how I learned to write lyrics when I was a child
And I always end up writing about you
And even if some people believe that you are real
And not a muse I dreamed of when I had no company
If they believe in you I am very happy, because
It has been a long time since I have believed in dreams
You see, some people happily walk in the rain
And others look at the mud on the ground
I do not look at the sky often anymore
Because without asking me, it took someone I loved
I hid between the blankets, because I cried
And I did not want you to see that I cried
Because we always have to appear strong to others
Why do I need you so much, Hylagialē?
Why are you everything to me, during hours
When no one's words can help?
I have baptized you music, but you are something more
As vast as my mother's patience
It has become an obsession to write to you
And I will sing my pain as long as I have a voice
You are a sunset and I am a child
Who cannot wait for evening prayers to end
To play ball in the church courtyard
You are a photo of me at a childlike age
On nights like this, the pen writes better
But it does not write words for those who are briefly happy
It writes for those who celebrate in yesterday
And are awakened by guilt in a miserable today
Because nights like these are the nights that the stars
Remind me of how painful it is to remember
When our eyes get stuck and search for the same look in the eyes of others
Do not cry you told me, be happy

Few smiles are real
And mine, you told me, bewitched you forever
But forever does not last, forever is a hope
That dies when we are no longer children

Do not forget me
However many years pass I beg you, do not change
I have already lost so much
But something always stays behind, something else to lose
Do not abandon me
I do not know how much more I will have to say if you deny me the inspiration you give
Do not speak
Stay next to me, do not give up till we find the light