Paroles et traduction Solmeister - Το Αγόρι που Αιμορραγούσε Χρώματα

Το Αγόρι που Αιμορραγούσε Χρώματα

Δεν υπάρχει στο διάστημα ήχος
Περίεργο intro
Αλλά στο χρονικό διάστημα της απουσίας σου επικρατούσε σιγή
Και αυτό το διάστημα δεν έχει Γη
Έχει κενό
Δεν έχει εσύ, έχει εγω
Και δεν απορώ αν υπάρχει στους άλλους πλανήτες ζωή
Γιατί το τετράδιο έκανα σύμπαν
Ένα κόμικ με την ιστορία
′Το αγόρι που αιμορραγούσε χρώματα'
Και όταν τα έδειξε στους άλλους κάποιοι
του είπαν πως θα έφερνε το σύμπαν τούτο Τούμπα
Και άλλοι απλά αδιαφόρησαν
Και αυτό το αγόρι έγινε χρονοναυτης και είπε να ψάξει
Που κοιμούνται τα φαντάσματα
Ποιο μίζερο φεγγάρι έχει επάνω του πατημασιές αγάπης
Ένα μικρό βήμα για κάποιους
Ένα τεράστιο άλμα για τους εγωιστές
Και που γεννιούνται ιστορίες φοβερές
Που κάνουν κάποιους να γράψουν τραγουδια
Και άλλους να μην λένε ούτε λέξη για αυτές
Που είναι ο πλανήτης χθές
Ποιος γαλαξίας χορεύει καλύτερα
Ποιο ήταν το τελευταίο αστέρι που έκανα πλιάτσικο πειρατές
Και τι είναι το όραμα που βλέπει κάθε φορά που τα μάτια του κλείνει
Ποια είναι εκείνη και γιατί περιστρέφεται γύρο της το σύμπαν σαν δίνη
Πώς ερωτεύτηκε μια γήινη
Η γη καταστράφηκε χρόνια πρίν
Τώρα εκεί αστεροσκονη μόνο έχει μείνει

Και ταξιδεύει σε φεγγάρια
Τα μάτια της ψάχνει να βρει
Μοιάζει με κάποια που ήξερε όταν ήτανε παιδί
Μα είναι μάταια τα πάντα
Η γη έχει εκραγεί και ίσως να πέθανε και εκείνη εκεί

Μα ισως
Να υπάρχει ένα μέρος
Στο σύμπαν
Που ζει το κορίτσι
Που του είπαν Τα αστέρια
Πώς θα παντρευτεί
Ίσως εκεί
Εκείνη
Να περιμένει
Στο μαύρο
Με όσο έχει
Κουράγιο
Το αγόρι εκείνο
Που χρώματα αιμορραγεί

Ίσως να μην την βρω πότε
Λέει στον εαυτό του σε κάθε ευκαιρία
Μα θα την ψάχνω μέχρι το τέλος
Ακόμα και αν εγώ χαθώ στην πορεία
Και αν θέλει η μοίρα ας με συνθλιψει
Κακία δεν κρατώ καμία
Θα της αφήσω έναν πολύχρωμο καμβά
Και λίγη θλίψη
Η τελευταία σταγόνα απτό αίμα μου θα είναι κόκκινη σαν το δικό της
Και ας μην μου φτάνουν του κόσμου
τα χρώματα να σκιτσάρω το πρόσωπο της
Θέλω να ξέρει πως άλλος κανενας στον γαλαξία της Ανδρομέδας
Δεν την αγάπησε όσο εγώ
Και ας μην γνωριστούμε οι δυο μας πότε μας
Και θα έκλεβα του Κρόνου τα δαχτυλίδια να γίνουν στολίδια
Στα χέρια της πάνω να κάνω ταξίδια
Στα μάτια της μέσα να δει όσα είδα
Είδα να βρω την ελπίδα
Που έχασα τότε
Τα λάθη που έκανα να συγχωρήσω
Να με αποτρέψω από το να πατήσω το κουμπί
Και να μην καταστρέψω πάλι την γη
Γιατί ήμουν χαμένος
Δεν φταίει αυτη
Για όλο το μένος
Που έκρυβα τότε
Και ας είπε πως δεν θα με άφηνε ποτέ
Είχα το χέρι στον διακόπτη
Και δεν με σταματήσε απλά με άφησε να την αφήσω
Και να μετοικησω
Καθώς η γη καιγοτανε

Και ακόμα στο διάστημα ζει το αγόρι
Το απέραντο διάστημα της απουσίας της
Και όταν ξεσπά σε φωνές, δεν βρίσκει ήχο
Θα ναι από τύχη, αν δεν αποτύχει
Τα sos ακούνε λίγοι
Και εκείνος γυρίζει
Από άκρη σε άκρη
Ένα σύμπαν αχανές

Και ταξιδεύει σε φεγγάρια
Τα μάτια της ψάχνει να βρει
Μοιάζει με κάποια που ήξερε όταν ήτανε παιδί
Μα είναι μάταια τα πάντα
Η γη έχει εκραγεί και ίσως να πέθανε και εκείνη εκεί

Μα ισως
Να υπάρχει ένα μέρος
Στο σύμπαν
Που ζει το κορίτσι
Που του είπαν Τα αστέρια
Πώς θα παντρευτεί
Ίσως εκεί
Εκείνη
Να περιμένει
Στο μαύρο
Με όσο έχει
Κουράγιο
Το αγόρι εκείνο
Που χρώματα αιμορραγεί

Мальчик, Который Кровоточил Цветами

В космосе нет звука,
Странное интро,
Но в период твоего отсутствия царила тишина.
И в этом промежутке нет Земли,
Есть пустота.
Нет тебя, есть я.
И я не удивлюсь, если на других планетах есть жизнь,
Потому что я превратил тетрадь во вселенную,
В комикс с историей
"Мальчик, который кровоточил цветами".
И когда он показал это другим, некоторые
Сказали ему, что он перевернет эту вселенную вверх дном.
А другие просто проигнорировали.
И этот мальчик стал хрононавтом и решил поискать,
Где спят призраки,
Какая мрачная луна хранит на себе следы любви.
Один маленький шаг для некоторых,
Огромный скачок для эгоистов.
И где рождаются потрясающие истории,
Которые заставляют одних писать песни,
А других не говорить о них ни слова.
Где планета "Вчера",
Какая галактика танцует лучше всех,
Какую последнюю звезду я, как пират, ограбил,
И что за видение он видит каждый раз, когда закрывает глаза.
Кто она, и почему вселенная вращается вокруг нее, как водоворот?
Как он влюбился в земную девушку?
Земля была разрушена много лет назад,
Теперь там осталась только звездная пыль.

И он путешествует по лунам,
Ищет ее глаза,
Она похожа на кого-то, кого он знал в детстве.
Но все тщетно,
Земля взорвалась, и, возможно, она тоже там погибла.

Но, возможно,
Есть место
Во вселенной,
Где живет девушка,
Которой звезды предсказали,
Что она выйдет замуж.
Возможно, там,
Она
Ждет
В темноте,
Со всем своим
Мужеством,
Того мальчика,
Который кровоточит цветами.

Возможно, я никогда ее не найду,
Говорит он себе при каждом удобном случае.
Но я буду искать ее до конца,
Даже если я сам потеряюсь по пути.
И если судьба захочет, пусть раздавит меня,
Я не держу зла ни на кого.
Я оставлю ей разноцветный холст
И немного грусти.
Последняя капля моей крови будет красной, как ее.
И пусть мне не хватит всех цветов мира,
Чтобы нарисовать ее лицо,
Я хочу, чтобы она знала, что никто другой в галактике Андромеды
Не любил ее так, как я.
И пусть мы никогда не встретимся,
Я бы украл кольца Сатурна, чтобы они стали украшениями
На ее руках, чтобы путешествовать
В ее глазах, чтобы она увидела все, что видел я.
Я видел, чтобы найти надежду,
Которую потерял тогда,
Простить ошибки, которые я совершил,
Чтобы удержать себя от нажатия на кнопку
И не уничтожить Землю снова.
Потому что я был потерян,
Это не ее вина,
За всю ту ярость,
Которую я скрывал тогда.
И пусть она сказала, что никогда меня не оставит,
Моя рука была на выключателе,
И она не остановила меня, просто позволила мне оставить ее
И переселиться,
Пока Земля горела.

И до сих пор в космосе живет мальчик,
В бескрайнем пространстве ее отсутствия.
И когда он кричит, он не слышит звука.
Это будет удачей, если он не потерпит неудачу.
Сигналы SOS слышат немногие,
И он блуждает
От края до края
Безграничной вселенной.

И он путешествует по лунам,
Ищет ее глаза,
Она похожа на кого-то, кого он знал в детстве.
Но все тщетно,
Земля взорвалась, и, возможно, она тоже там погибла.

Но, возможно,
Есть место
Во вселенной,
Где живет девушка,
Которой звезды предсказали,
Что она выйдет замуж.
Возможно, там,
Она
Ждет
В темноте,
Со всем своим
Мужеством,
Того мальчика,
Который кровоточит цветами.