Paroles et traduction Strachy Na Lachy - Przedszkole

Przedszkole

W przedszkolu naszym nie jest źle
Zabawek mamy tutaj w bród
Po całych dniach bawimy się
W coraz to inny trud

Pani nam przypatruje się
Pilnuje gdzie zabawy kres
W przedszkolu naszym nie jest źle
Kiedy się grzecznym jest

Bo jeśli nie - zaraz po pupach po pupach po pupach biją nas
I krzyczą - patrz szcze patrz szczeniaku gdzieś ty wlazł
Albo po łapach po łapach po łapach trzepią i
W kącie się łyka łzy

Za oknem tyle świata lśni
Do szyby więc przyciskam nos
Wszystkim zachwycałbym się gdy -
Gdyby nie Pani głos

Bo mamy w pociąg bawić się
Pani nas ciągnie tam i tu
I chyba sama nie wie gdzie
Powtarza tylko: czu-czu-czu...

My za nią przewracając się
I na zakrętach lecąc w bok
Patrzymy jak się pociąg rwie
Krzyczymy czu-czu gubiąc krok

A Pani ciągle biega i
Za Nią już tylko jeden dwu
Bo reszta pod ścianami tkwi
I leżąc krzyczy: czu-czu-czu!

Pani się zatrzymuje zła
Pierwszego z brzegu łapie i
Tym pierwszym zwykle bywam ja
Bo jestem krnąbrny oraz zły

Więc zaraz da mi da po pupie po pupie po pupie zbije mnie
Krzycząc - czemu szcze czemu szczeniaku nie bawisz się
A ja z pociągu z pociągu wypadłem tylko i
W kącie połykam łzy

Lecz nic nie mówię cóż to da?
Coś tylko we mnie w środku drży
W kąciku siedzę cicho-sza,
Myślę że smutno mi

Lecz z czasem minie też i to
W przedszkolu naszym tak już jest
Że zapomina się tu zło
Tu troskom szybki kres!

Więc znów bawimy wszyscy się
Pod czujnym okiem Pani, i
W przedszkolu naszym nie jest źle!
(Nie, nie, szczególnie, gdy się śpi!)

Детский сад

В нашем садике неплохо,
Игрушек тут хоть отбавляй.
Мы целыми днями играем,
В разные игры, так и знай.

Воспитательница за нами следит,
Где конец игры, она знает.
В нашем садике неплохо,
Если ты ведешь себя, как надо.

А если нет – по попе, по попе, по попе бьют нас,
И кричат – смотри, щенок, куда ты залез!
Или по рукам, по рукам, по рукам шлепают,
И в углу глотаешь слезы.

За окном мир так сияет,
К стеклу я прижимаю нос.
Всем бы любовался, если бы –
Если бы не голос воспитательницы.

Потому что мы должны играть в поезд,
Она нас тащит туда-сюда.
И сама, похоже, не знает, куда,
Только твердит: чух-чух-чух...

Мы за ней спотыкаясь,
На поворотах падая набок,
Смотрим, как поезд рвется,
Кричим чух-чух, теряя шаг.

А она все бежит, и
За ней лишь один-два,
Остальные у стен сидят,
И лежа кричат: чух-чух-чух!

Воспитательница останавливается, злая,
Первого попавшегося хватает,
И этим первым обычно бываю я,
Потому что я непослушный и вредный.

И вот она мне даст, по попе, по попе, по попе отлупит меня,
Крича – почему, щенок, почему не играешь?
А я из поезда, из поезда выпал всего лишь,
И в углу глотаю слезы.

Но ничего не говорю, что толку?
Что-то внутри меня дрожит.
В уголке сижу тихо-тихо,
Думаю, что мне грустно.

Но со временем и это пройдет,
В нашем садике так всегда.
Что зло здесь забывается,
Печалям быстрый конец!

И снова играем мы все,
Под бдительным оком воспитательницы,
В нашем садике неплохо!
(Нет, нет, особенно, когда спишь!)