Paroles et traduction TAU - Ul. Wielkiej Biblioteki

Ul. Wielkiej Biblioteki

A więc to tak
I nie
To takie proste
I trudne
Panie,
Zanim
Odejdę
Pozwól
Pożegnać się

Moje dłonie dotykały w życiu śmierci
Stopy podążały śladami jej martwych dzieci
Oczy oślepły od ciemnych tuneli jej królestwa
Uniesiona głowa nie spostrzegła, że ma pod nogami przepaść
Uszy wsłuchane w mowę nienawiść ogłuchły na miłość
Wargi powtarzały wszystko co raniło
Przepełnione mrokiem serce i pełne plugastwa
Pozbawiło światła myśli, umysł pogrążyły kłamstwa
Słowa nasączone jadem zabijały życie w ludziach
Czyny świadczyły o śmiertelnym stanie ducha
Uśpione sumienie nie ostrzegało już przed zagrożeniem
I wpatrzony w siebie wklęsłem się jak martwa gwiazda w niebie
Cała istota pogrążona w ciemnościach umarła
Powstała nowa odrodzona z Ducha mocą Światła
I choć istnieje zagrożenie aby znowu zgasła
Posiadam miłość, wiarę i nadzieję - w Pana

Miłosierdzie
Komu w drogę temu czas bracie
Przebaczenie
Innej drogi już nie znajdziesz
Miłosierdzie
Już nie spojrzę nigdy w ciemność
Przebaczenie
Zostajesz tutaj, czy idziesz ze mną?

Niektóre prawdy wypisane są na twarzy
Nie muszę czytać w myślach by wyczytać z nich dramaty akcji
Okładki bez imion i nazwisk – daty
Tytuł wytarty, schowany pod czarnym kolorem farby
Niektóre serca milcząc krzyczą – o miłość
Stłumiony wrzask za kurtyną, nieświadoma publiczność
I nadal biją brawa, wrzawa zmaga się po każdym akcie
Aktor odtwarza zdania skrupulatnie wyuczone z bajek
Niektóre słowa ranią bardziej niż pistolet, może
Niektóre wątłe dłonie noszą ostre noże w sobie
Niektóre oczy gasną w oczach, śmierć spogląda przez nie
Niektóre usta zagryzione z bólu krwawią mętnie
Są takie całe biblioteki pełne brudnych książek
Przechodzą z rąk do rąk tracąc na wartości swojej
I kto odczyta ich historię nim strawi je płomień?
Ja jestem jedną z nich – stoję otworem

Miłosierdzie
Komu w drogę temu czas bracie
Przebaczenie
Innej drogi już nie znajdziesz
Miłosierdzie
Już nie spojrzę nigdy w ciemność
Przebaczenie
Zostajesz tutaj, czy idziesz ze mną?

Niech moje dłonie nie wyrządzą nigdy krzywdy
Stopy niech zostawią ślady do wiecznej idylli
A moje oczy niech wpatrzone będą w miłość
Głowa pochylona niech na zawsze gardzi pychą
By moje uszy wsłuchiwały się w wołanie Pana
Na moich wargach niech spoczywa tylko prawda
Obym napełniał bardziej serce niżeli żołądek
A moje myśli nie przeklęte, a błogosławione
Niech moje słowa prowadzą tylko do światła
A czyny objawiają miłość czerpaną ze skarbca
Niech sumiennie przypomina zawsze perłę
Oby serce pomieściło każde skrzywdzone stworzenie
Pamiętasz kwiaty, które upadły?
Podniosłem je i pielęgnowałem aż wydały płatki
Pamiętasz zapach ich? Tamtych dni?
Trochę się boję, ale muszę iść
Woła mnie Mistrz
Woła mnie Mistrz
Już czeka krzyż
Krzyż...

Ул. Большой Библиотеки

Итак, вот оно как
И нет
Так просто
И сложно
Господи,
Прежде чем
Уйду
Позволь
Проститься

Мои руки касались в жизни смерти
Ноги шли по следам её мертвых детей
Глаза ослепли от темных туннелей её царства
Поднятая голова не заметила пропасти под ногами
Уши, внимавшие речам ненависти, оглохли к любви
Губы повторяли всё, что ранило
Сердце, полное тьмы и скверны,
Лишило света мысли, разум поглотила ложь
Слова, пропитанные ядом, убивали жизнь в людях
Дела свидетельствовали о смертельном состоянии души
Спящая совесть больше не предупреждала об опасности
И, глядя в себя, я провалился, как мертвая звезда в небе
Всё моё существо, погруженное во тьму, умерло
Возникло новое, возрожденное силой Духа Света
И хотя существует опасность, что оно снова погаснет,
У меня есть любовь, вера и надежда - в Тебя, Господи

Милосердие
Кому в дорогу, тому время, брат
Прощение
Другого пути ты уже не найдешь
Милосердие
Я больше никогда не взгляну во тьму
Прощение
Ты остаешься здесь или идешь со мной?

Некоторые истины написаны на лице
Мне не нужно читать мысли, чтобы увидеть в них драму событий
Обложки без имён и фамилий – даты
Название стерто, скрыто под черной краской
Некоторые сердца молча кричат – о любви
Подавленный крик за занавесом, не подозревающая публика
И всё ещё аплодирует, шум борется после каждого акта
Актер произносит фразы, тщательно выученные из сказок
Некоторые слова ранят больнее пистолета, возможно
Некоторые хрупкие руки носят в себе острые ножи
Некоторые глаза гаснут на глазах, смерть смотрит сквозь них
Некоторые губы, искусанные от боли, кровоточат мутно
Есть целые библиотеки, полные грязных книг
Они переходят из рук в руки, теряя свою ценность
И кто прочтет их историю, прежде чем их поглотит пламя?
Я одна из них – я открыта

Милосердие
Кому в дорогу, тому время, брат
Прощение
Другого пути ты уже не найдешь
Милосердие
Я больше никогда не взгляну во тьму
Прощение
Ты остаешься здесь или идешь со мной?

Пусть мои руки никогда не причинят вреда
Ноги пусть оставят следы к вечной идиллии
А мои глаза пусть будут устремлены в любовь
Поникшая голова пусть навсегда презирает гордыню
Чтобы мои уши внимали зову Господа
На моих устах пусть покоится только правда
Пусть я наполняю больше сердце, чем желудок
А мои мысли не проклятые, а благословенные
Пусть мои слова ведут только к свету
А дела являют любовь, черпаемую из сокровищницы
Пусть совесть всегда напоминает о жемчужине
Пусть сердце вместит каждое обиженное существо
Помнишь цветы, которые упали?
Я поднял их и ухаживал за ними, пока они не распустились
Помнишь их запах? Тех дней?
Мне немного страшно, но я должен идти
Зовёт меня Учитель
Зовёт меня Учитель
Уже ждёт крест
Крест...