Paroles et traduction TMK aka Piekielny - Empatia

Empatia

Patrzę na życie już trochę inaczej od kiedy pozmieniałem swe priorytety
Kiedyś to zwykłem tu rzucać wersami na prawo i lewo i cierpieć jak kretyn
Cierpię po cichu, choć wcale nie rzadziej, cenę za przeszłość tu płacę
Lecz umiem się przyznać do swoich porażek i idę z tym dalej jak facet
A większość ma z tym problem
Jak ciężko jest to odwet
Na pewno was to dorwie
Lekki żywot czy ciężki oddech?
Powiedz mi po co ci w ogóle serce
Wyrzuć to na pierwszym lepszym chodniku
Od wieków czuję się tutaj odmieńcem
Choć zdarzało mi się też stać przy na pomniku
Ale łapię się co chwilę na tym, że to nie wypada
Żalę się co chwilę w rapy, taka moja wada
Szaleć czasem trzeba umieć, bo inaczej spadasz
Ja umiałem to tylko do czasu, także szkoda gadać
Zacząłem patrzeć z uwagą co się dzieje wokół
Zwolniłem trochę, bo dosyć miałem już galopu
A byłem jak statek dokowany w doku
Tylko ja i ja, od świtu do zmroku
Po co mi w ogóle mówisz co się dzieję z tobą
Ja przecież nie lubię ludzi, nie musisz być obok
Zawsze myślałem, że nie chcę informacji zwrotnych
Potem narzekałem, że jestem samotny
Nawet nie próbuj mi mówić, że czujesz podobnie
Tobie na pewno jest łatwiej, się dasz radę podnieść
Zobaczysz, ja ci udowodnię
Kiedy chodzi o depresję, działam efektownie

Poznałem empatię i otworzyła mi nowe drzwi
Będzie ci łatwiej, tylko usiądź obok, opowiedz mi
Opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi
Opowiedz mi, opowiedz mi, usiądźmy w domu, gdy na dworze grzmi
Poznałem empatię i otworzyła mi nowe drzwi
Będzie ci łatwiej, tylko usiądź obok, opowiedz mi
Opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi
Opowiedz mi, opowiedz mi, usiądźmy w domu, gdy na dworze grzmi

Sterty spalonych emocji, zgaszonych przez życie, ot tak, bez refleksji
Zwykli tak i nieistotni, ci ludzie, co sami przez korytarz przeszli
A czas się ulotnił, gdy przyszło zrozumieć, za nimi już ciemność
Wiecznie samotni, choć wokół tych innych jak zwykle jest pełno
Uczeni przez wieczność
Mogliby otworzyć się na wszystko, ale nie chcą
Łycha lub prosecco
W głowie utrwalone, że twoje miejsce to getto
Samemu tak lekko
Łatwiej jest zbudować sobie pozycję bezpieczną
Tylko, że to blef, bo
Wiesz, gdzie cię prowadzi autodestrukcyjny wektor
Usiądź i mi powiedz, co się dzieje z tobą
Może ci pomogę, samym byciem obok
A może w rozmowie coś ci rzuci światłem
Też za sobą mam tu wojaże niełatwe
A może ci powiem, że czuję podobnie
Wiem, że nie sielanka, lecz możesz się podnieść
Zobaczysz, ja ci udowodnię
Pieprzyć fobię, teraz czas na nasz odwet

Poznałem empatię i otworzyła mi nowe drzwi
Będzie ci łatwiej, tylko usiądź obok, opowiedz mi
Opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi
Opowiedz mi, opowiedz mi, usiądźmy w domu, gdy na dworze grzmi
Poznałem empatię i otworzyła mi nowe drzwi
Będzie ci łatwiej, tylko usiądź obok, opowiedz mi
Opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi
Opowiedz mi, opowiedz mi, usiądźmy w domu, gdy na dworze grzmi

Empathy

I look at life a little differently since I’ve changed my priorities
I used to throw verses left and right and suffer like a moron
I suffer in silence, though no less often, I pay the price for the past
But I can admit my failures and move on like a man
And most people have a problem with that
How hard is this revenge
I'm sure you'll be tempted
Easy life or heavy breathing?
Tell me why you even need a heart
Throw it away on the first sidewalk you see
For centuries I have felt like an outcast
Although I also happened to stand by the monument
But I keep catching myself that it's not right
I complain all the time in rap, that's my flaw
Sometimes you have to be able to go crazy, otherwise you fall
I could only do it for a while, too much to talk about
I started to watch closely what was happening around
I slowed down a bit because I had enough galloping
And I was like a docked state
Only me and me, from dawn till dusk
Why are you even telling me what's going on with you
I don't like people, you don't have to be around
I always thought I didn't want feedback
Then I complained that I was lonely
Don't even try to tell me you feel the same way
It's definitely easier for you, you'll be able to get up
You'll see, I'll show you
When it comes to depression, I'm effective

I met empathy and it opened new doors for me
It will be easier for you, just sit next to me, tell me
Tell me, tell me, tell me, tell me
Tell me, tell me, let's sit in the house when it's thundering outside
I met empathy and it opened new doors for me
It will be easier for you, just sit next to me, tell me
Tell me, tell me, tell me, tell me
Tell me, tell me, let's sit in the house when it's thundering outside

Piles of burnt emotions, extinguished by life, just like that, without reflection
Ordinary and insignificant, these people who walked the corridor themselves
And time flew by, when it came to understand, darkness was already behind them
Eternally lonely, although as usual there are plenty of these others around
Taught by eternity
They could open up to everything, but they don't want to
Ladle or prosecco
It's ingrained in your head that your place is the ghetto
It's so easy on your own
It's easier to build a secure position
Only it's a bluff, because
You know where the self-destructive vector is taking you
Sit down and tell me what's going on with you
Maybe I can help you just by being there
Or maybe something will shed some light on you in the conversation
I also have some difficult voyages behind me
Or maybe I'll tell you I feel the same way
I know it's not idyllic, but you can get up
You'll see, I'll show you
Screw the phobia, now it's time for our revenge

I met empathy and it opened new doors for me
It will be easier for you, just sit next to me, tell me
Tell me, tell me, tell me, tell me
Tell me, tell me, let's sit in the house when it's thundering outside
I met empathy and it opened new doors for me
It will be easier for you, just sit next to me, tell me
Tell me, tell me, tell me, tell me
Tell me, tell me, let's sit in the house when it's thundering outside