Żegnaj - 2sty перевод на немецкий

Żegnaj

2x ref.:
Po raz ostatni trzymam Cię za rękę!
Dziś to dziś, ale jutro beze mnie!
Co jest? (Hej) Proszę nie płacz!
Uśmiechnij się! Zanim powiemy sobie żegnaj!

Zwrotka 1

Kto jak nie ja jest tu po to, żeby dać Ci wiarę?
Więc zrozum w końcu, że nie żyjemy za karę!
Nawet gdy odwróciły się ziomy - pamiętaj!
Nie ma ludzi niezastąpionych!
Przyjdą nowi, przyjdą następni,
Bo z ludźmi wiąże Cię nic więcej, niż momenty.
A było w chuj tych momentów...
Na plaży, w kręgu, z frisbee, z forhendu.
(Ta) I łapałem dysk, a z nim część z Was,
Raz syf, raz klif. Ale nigdy nic.
Widziałem Oslo, Florencję,
Co więcej - czasem ciała spowite drewnem.
A pęknięte serce - to był standard.
Potem duma i wstyd, gdy nosiłeś sztandar szkoły.
Ten plastik w dłoni to coś więcej ziomek,
Podam go Tobie, może czegoś się dowiesz, żegnaj!

2x ref.:
Po raz ostatni trzymam Cię za rękę!
Dziś to dziś, ale jutro beze mnie!
Co jest? (Hej) Proszę nie płacz!
Uśmiechnij się! Zanim powiemy sobie żegnaj!

Zwrotka 2

To zaczęło się, sam nie wiem kiedy.
Chyba w podstawówce, przy piskach kredy
Przy piskach małolaty dojrzewających szybciej,
Które w niejednym zamiast chłopca - widziały mężczyznę.
Spoko mała, jeszcze nie dziś.
Jestem Kamil, szukam przygód, nie miss, wiesz?
Ojciec wmawiał, że będę najniższy,
A matka? Że mam duszę artysty!
Że co!? Że mam duszę artysty?!
I pyta czy żałuję, że nie zrobiłem nic z tym dalej.
No kurwa! Przecież próbowałem...
Skecze, występy, warsztaty i tak dalej...
Dziś mi bliżej do skupu palet, niż do desek
Na których miałbym rozwijać talent.
I mam zbyt przepity łeb, by pójść na rekrutację,
I spróbować swoich sił w teatralnej...

2x ref.:
Po raz ostatni trzymam Cię za rękę!
Dziś to dziś, ale jutro beze mnie!
Co jest? (Hej) Proszę nie płacz!
Uśmiechnij się! Zanim powiemy sobie żegnaj!

Zwrotka 3

Pracowałem w teatrze.
Rekwizytorka - sprawiała wrażenie, jakby leczyła się w Tworkach.
Się nie dyskutuje o gustach, ale miała dzika w domu,
Który wchodził jej do łóżka!
Jeśli myślisz, że była inna,
To dlatego, że wiedziała o mnie więcej, niż powinna.
Dużo czytała, nie oglądała TV,
Nie wiedziała co to NET, ale mogła wpisać w CV.
Kilka głupot - jaranie.
Była starsza. Chciała sobie przypomnieć jak smakuje trawka.
Pyk ustawka, ręka po towar,
Po kawałek nieba, choć nie wierzyła w Boga.
I wtedy widziałem ją po raz ostatni.
Powiedziała, że ma urlop i leci do Hiszpanii.
Tak się cieszyła - miała powód, co?
Ale skończyła w tunelu - na masce samochodu.

2x ref.:
Po raz ostatni trzymam Cię za rękę!
Dziś to dziś, ale jutro beze mnie!
Co jest? (Hej) Proszę nie płacz!
Uśmiechnij się! Zanim powiemy sobie żegnaj!

Lebewohl

2x Ref.:
Zum letzten Mal halte ich deine Hand!
Heute ist heute, aber morgen ohne mich!
Was ist los? (Hey) Bitte weine nicht!
Lächle! Bevor wir uns Lebewohl sagen!

Strophe 1

Wer, wenn nicht ich, ist hier, um dir Glauben zu geben?
Also verstehe endlich, dass wir nicht zur Strafe leben!
Auch wenn sich Freunde abgewandt haben - denk daran!
Es gibt keine unersetzlichen Menschen!
Es werden neue kommen, es werden nächste kommen,
Denn mit Menschen verbindet dich nicht mehr als Momente.
Und es gab verdammt viele dieser Momente...
Am Strand, im Kreis, mit Frisbee, mit Vorhand.
(Ja) Und ich fing die Scheibe, und mit ihr einen Teil von Euch,
Mal Mist, mal Klippe. Aber niemals nichts.
Ich sah Oslo, Florenz,
Mehr noch - manchmal Körper, von Holz umhüllt.
Und ein gebrochenes Herz - das war Standard.
Dann Stolz und Scham, als du die Schulfahne trugst.
Dieses Plastik in der Hand ist mehr, mein Freund,
Ich gebe es dir, vielleicht erfährst du etwas, lebewohl!

2x Ref.:
Zum letzten Mal halte ich deine Hand!
Heute ist heute, aber morgen ohne mich!
Was ist los? (Hey) Bitte weine nicht!
Lächle! Bevor wir uns Lebewohl sagen!

Strophe 2

Es begann, ich weiß selbst nicht wann.
Ich glaube, in der Grundschule, beim Kreidequietschen
Beim Quietschen von Teenagermädchen, die schneller reif wurden,
Die in nicht wenigen statt eines Jungen - einen Mann sahen.
Schon gut, Kleine, noch nicht heute.
Ich bin Kamil, ich suche Abenteuer, keine Miss, verstehst du?
Vater redete mir ein, dass ich der Kleinste sein werde,
Und Mutter? Dass ich eine Künstlerseele habe!
Wie bitte?! Dass ich eine Künstlerseele habe?!
Und sie fragt, ob ich es bereue, dass ich nichts weiter damit gemacht habe.
Verdammt nochmal! Ich habe es doch versucht...
Sketche, Auftritte, Workshops und so weiter...
Heute bin ich näher am Palettenankauf als an den Brettern,
Auf denen ich mein Talent hätte entwickeln sollen.
Und ich habe einen zu versoffenen Kopf, um zur Rekrutierung zu gehen,
Und meine Kräfte in der Theater... zu versuchen.

2x Ref.:
Zum letzten Mal halte ich deine Hand!
Heute ist heute, aber morgen ohne mich!
Was ist los? (Hey) Bitte weine nicht!
Lächle! Bevor wir uns Lebewohl sagen!

Strophe 3

Ich habe im Theater gearbeitet.
Die Requisiteurin - machte den Eindruck, als würde sie in Tworki behandelt.
Über Geschmack lässt sich nicht streiten, aber sie hatte ein Wildschwein zu Hause,
Das in ihr Bett kam!
Wenn du denkst, sie war anders,
Dann deshalb, weil sie mehr über mich wusste, als sie sollte.
Sie las viel, schaute kein Fernsehen,
Wusste nicht, was das Netz ist, aber konnte in ihren Lebenslauf schreiben.
Ein paar Dummheiten - Kiffen.
Sie war älter. Wollte sich daran erinnern, wie Gras schmeckt.
Zack, Verabredung, Hand nach dem Stoff,
Nach einem Stück Himmel, obwohl sie nicht an Gott glaubte.
Und da sah ich sie zum letzten Mal.
Sie sagte, sie habe Urlaub und fliege nach Spanien.
Sie freute sich so - sie hatte einen Grund, oder?
Aber sie endete im Tunnel - auf der Motorhaube eines Autos.

2x Ref.:
Zum letzten Mal halte ich deine Hand!
Heute ist heute, aber morgen ohne mich!
Was ist los? (Hey) Bitte weine nicht!
Lächle! Bevor wir uns Lebewohl sagen!