Imast - 33.3 перевод на немецкий

Imast

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը
Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Խոսել ինչ-որ բանի մասին
Մինչև տաքսին հասնի մասիվ
Մինչև մի երկու բառ ասի
Արդեն կասես էստեղ սպասի
Նա էլի խառը դուրս կտա
Դու էլ արդեն դուրս կգաս
Քեզ եղանակը դուր կգա
Արդեն հասելես, տուն մտար
Ու շատ ափսոսա, որ շատերը շատախոս են
Էնքան շատ են խոսում
Հոգնումա հեռախոսը
Էնքան են բողոքում
Հայտնվում են փողոցում
Ես էլ գիրք եմ բացում
Ու հարցեր եմ մտածում
Ու հարցեր եմ մտածում
Ինչնա մարդկանց բթացնում
Գոնե բարձրացնի
Իջացնում ու փչացնում, քչացնում
Թողում միջանցքում
Տալիս միշտ արցունք
Ահա, թե ինչ հարցեր են իմ գլխով
Միշտ անցնում
Շատախոսները սովորել են շատ լավ խոսելը
Անցել են շատ բարդ փորձերը
Ժամանակն իզուր կորցրել են
Հիմա խոսում են անդադար
Անդուր, դատարկ
Խոսքերի մեջ հիմա չի մնացել իմաստ

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը
Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Տաղավարները շատ են
Բազում գաղափարներ
Կաղապարվել ենք մեր մեջ
Ասում դատարկ բառեր
Խոսում ենք խոսելու համար
Ապրու′մ ուտելու, հեռանում ենք ժամ առ ժամ, դեպի մութ հեռու
Կյանքը, դառելա մոռացված
Մի հին կինո, այնտեղ հերոսներ
Պարտված ու կին գինով
Կեսից էլ գովազդներ
Ինչպես տունը հովացնել
Պետքա էդ ամենի կողքով
Թափով անցնել
Բնությունը, արդեն վաղուց հնությունա
Նրա գրկում հանգստանալը'
Վայրենությունա
Եթե կհասցնես, փորձի գնալ այս տարի
Հաջորդ տարի, հաստատ բան չի մնա էտ անտառից
Ինչ որ բան անել, հետո խոսել
Ուշ ենք խորացել
Որ շատ պիտի անենք ու նոր ասենք
Դա ենք մոռացել
Ինչ որ մեկը կա, նրա ուղին նորա բացվել
Պետք ա նրան սովորացնել, ոչ թե ստորացնել

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Խոսքեր անիմաստ, դեմքեր բանիմաց
Կանգնած տան դիմաց հարցեր հանդիպած
Ավար քանդի բաց, որնա քեզ դիմած
Խոսքեր սիրո թե տանջանքի, լույսի թե հառաչանքի
Կարոտի, վատ օդի, թե կառաջարկի
Որ չխոսես հիմա, մտքում գտնես իմաստ
Որ չխոսես հիմա, մտքում գտնես իմաստ
Ու հարցով չդիմես, քեզ հարցով մեկին դիմած

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Sinn

In diesen meinen Worten
Ist kein Sinn mehr geblieben
Meine Worte jetzt
Sterben vor dir
Das Leben ist auch verworren, kompliziert
Und es ist sehr schade
Dass die Taten wenige sind und die Worte viele
In diesen meinen Worten
Ist kein Sinn mehr geblieben
Meine Worte jetzt
Sterben vor dir
Das Leben ist auch verworren, kompliziert
Und es ist sehr schade
Dass die Taten wenige sind und die Worte viele

Über irgendetwas reden
Bis das Taxi den Bezirk erreicht
Bis du ein paar Worte sagst
Wirst du schon sagen, hier zu warten
Er wird wieder verwirrt etwas von sich geben
Und du wirst schon aussteigen
Das Wetter wird dir gefallen
Du bist schon angekommen, bist ins Haus gegangen
Und es ist sehr schade, dass viele Schwätzer sind
Sie reden so viel
Das Telefon wird müde
Sie beklagen sich so sehr
Sie landen auf der Straße
Und ich schlage ein Buch auf
Und denke über Fragen nach
Und denke über Fragen nach
Was die Menschen abstumpft
Wenigstens würde es erheben
Es erniedrigt und verdirbt, reduziert
Lässt im Flur zurück
Bringt immer Tränen
Siehe, welche Fragen mir durch den Kopf gehen
Immerfort
Die Schwätzer haben gelernt, sehr gut zu reden
Sie haben viele schwere Prüfungen bestanden
Haben ihre Zeit umsonst verloren
Jetzt reden sie ununterbrochen
Unangenehm, leer
In den Worten ist jetzt kein Sinn mehr geblieben

In diesen meinen Worten
Ist kein Sinn mehr geblieben
Meine Worte jetzt
Sterben vor dir
Das Leben ist auch verworren, kompliziert
Und es ist sehr schade
Dass die Taten wenige sind und die Worte viele
In diesen meinen Worten
Ist kein Sinn mehr geblieben
Meine Worte jetzt
Sterben vor dir
Das Leben ist auch verworren, kompliziert
Und es ist sehr schade
Dass die Taten wenige sind und die Worte viele

Die Pavillons sind viele
Zahlreiche Ideen
Wir sind in uns selbst erstarrt
Sagen leere Worte
Wir reden um des Redens willen
Leben, um zu essen, entfernen uns Stunde um Stunde, in die dunkle Ferne
Das Leben ist zu einem vergessenen
Alten Film geworden, dort Helden
Besiegt und Frauen mit Wein
Und ab der Mitte Werbung
Wie man das Haus kühlt
Man muss an all dem vorbei
Schwungvoll vorbeigehen
Die Natur ist schon längst eine Antiquität
Sich in ihrem Schoß auszuruhen
Ist Wildheit
Wenn du es schaffst, versuche dieses Jahr zu gehen
Nächstes Jahr wird sicher nichts mehr von diesem Wald übrig sein
Etwas tun, dann reden
Wir haben uns zu spät vertieft
Dass wir viel tun und dann erst sagen sollten
Das haben wir vergessen
Da ist jemand, sein Weg hat sich gerade erst geöffnet
Man muss ihn lehren, nicht demütigen

In diesen meinen Worten
Ist kein Sinn mehr geblieben
Meine Worte jetzt
Sterben vor dir
Das Leben ist auch verworren, kompliziert
Und es ist sehr schade
Dass die Taten wenige sind und die Worte viele

Sinnlose Worte, wissende Gesichter
Vor dem Haus stehend, Fragen begegnet
Öffne die zerstörte Beute, welche ist dir zugewandt
Worte der Liebe oder der Qual, des Lichts oder des Seufzens
Der Sehnsucht, der schlechten Luft, oder wird es vorschlagen
Dass du jetzt nicht sprichst, im Geiste Sinn findest
Dass du jetzt nicht sprichst, im Geiste Sinn findest
Und dich nicht mit einer Frage an jemanden wendest, der sich mit einer Frage an dich gewandt hat

In diesen meinen Worten
Ist kein Sinn mehr geblieben
Meine Worte jetzt
Sterben vor dir
Das Leben ist auch verworren, kompliziert
Und es ist sehr schade
Dass die Taten wenige sind und die Worte viele