Текст и перевод песни 3.33 - Imast

Imast

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը
Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Խոսել ինչ-որ բանի մասին
Մինչև տաքսին հասնի մասիվ
Մինչև մի երկու բառ ասի
Արդեն կասես էստեղ սպասի
Նա էլի խառը դուրս կտա
Դու էլ արդեն դուրս կգաս
Քեզ եղանակը դուր կգա
Արդեն հասելես, տուն մտար
Ու շատ ափսոսա, որ շատերը շատախոս են
Էնքան շատ են խոսում
Հոգնումա հեռախոսը
Էնքան են բողոքում
Հայտնվում են փողոցում
Ես էլ գիրք եմ բացում
Ու հարցեր եմ մտածում
Ու հարցեր եմ մտածում
Ինչնա մարդկանց բթացնում
Գոնե բարձրացնի
Իջացնում ու փչացնում, քչացնում
Թողում միջանցքում
Տալիս միշտ արցունք
Ահա, թե ինչ հարցեր են իմ գլխով
Միշտ անցնում
Շատախոսները սովորել են շատ լավ խոսելը
Անցել են շատ բարդ փորձերը
Ժամանակն իզուր կորցրել են
Հիմա խոսում են անդադար
Անդուր, դատարկ
Խոսքերի մեջ հիմա չի մնացել իմաստ

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը
Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Տաղավարները շատ են
Բազում գաղափարներ
Կաղապարվել ենք մեր մեջ
Ասում դատարկ բառեր
Խոսում ենք խոսելու համար
Ապրու′մ ուտելու, հեռանում ենք ժամ առ ժամ, դեպի մութ հեռու
Կյանքը, դառելա մոռացված
Մի հին կինո, այնտեղ հերոսներ
Պարտված ու կին գինով
Կեսից էլ գովազդներ
Ինչպես տունը հովացնել
Պետքա էդ ամենի կողքով
Թափով անցնել
Բնությունը, արդեն վաղուց հնությունա
Նրա գրկում հանգստանալը'
Վայրենությունա
Եթե կհասցնես, փորձի գնալ այս տարի
Հաջորդ տարի, հաստատ բան չի մնա էտ անտառից
Ինչ որ բան անել, հետո խոսել
Ուշ ենք խորացել
Որ շատ պիտի անենք ու նոր ասենք
Դա ենք մոռացել
Ինչ որ մեկը կա, նրա ուղին նորա բացվել
Պետք ա նրան սովորացնել, ոչ թե ստորացնել

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Խոսքեր անիմաստ, դեմքեր բանիմաց
Կանգնած տան դիմաց հարցեր հանդիպած
Ավար քանդի բաց, որնա քեզ դիմած
Խոսքեր սիրո թե տանջանքի, լույսի թե հառաչանքի
Կարոտի, վատ օդի, թե կառաջարկի
Որ չխոսես հիմա, մտքում գտնես իմաստ
Որ չխոսես հիմա, մտքում գտնես իմաստ
Ու հարցով չդիմես, քեզ հարցով մեկին դիմած

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Meaningless

In my words now,
There's no meaning left.
My words now,
They die in front of you.
Life is mixed up, complicated,
And it's such a pity
That actions are few and words are many.
In my words now,
There's no meaning left.
My words now,
They die in front of you.
Life is mixed up, complicated,
And it's such a pity
That actions are few and words are many.

Talking about something
Until the taxi reaches the block.
Until I say a couple of words,
You'll already tell it to wait here.
It will give you another wrong turn,
And you'll already come out.
You'll like the weather,
You've already arrived, entered the house.
And it's such a pity that many people talk too much.
They talk so much,
The phone gets tired.
They complain so much,
They appear on the street.
I open a book,
And I think about questions.
And I think about questions.
What makes people dull?
At least it should elevate,
It lowers and spoils, reduces,
Leaves in the hallway,
Always gives tears.
These are the questions in my head,
Always passing by.
The talkative ones have learned to talk very well.
They have gone through very difficult trials,
They have wasted time,
Now they talk incessantly,
Unpleasant, empty.
There's no meaning left in words now.

In my words now,
There's no meaning left.
My words now,
They die in front of you.
Life is mixed up, complicated,
And it's such a pity
That actions are few and words are many.
In my words now,
There's no meaning left.
My words now,
They die in front of you.
Life is mixed up, complicated,
And it's such a pity
That actions are few and words are many.

There are many pavilions,
Many ideas,
We are molded within ourselves,
Saying empty words.
We talk for the sake of talking,
We live to eat, we move away hour by hour, towards the dark distance.
Life has become forgotten,
An old movie, with heroes there,
Defeated and with cheap wine,
More than half are commercials,
How to cool the house.
We need to pass by all that
With momentum.
Nature has long been ancient,
To rest in its embrace
Is wildness.
If you can, try to go this year,
Next year, there will definitely be nothing left of that forest.
To do something, then talk,
We have delved too late,
That we need to do a lot and then say,
We have forgotten that.
If someone exists, their path has just opened,
We need to teach them, not humiliate them.

In my words now,
There's no meaning left.
My words now,
They die in front of you.
Life is mixed up, complicated,
And it's such a pity
That actions are few and words are many.

Meaningless words, knowing faces,
Standing in front of the house, questions encountered.
Open prey, which is facing you.
Words of love or torment, of light or sighs,
Of longing, bad air, or a proposal.
So that you don't speak now, find meaning in your thoughts.
So that you don't speak now, find meaning in your thoughts.
And don't ask a question, facing someone with a question.

In my words now,
There's no meaning left.
My words now,
They die in front of you.
Life is mixed up, complicated,
And it's such a pity
That actions are few and words are many.