Pelikan - Ali Sorena перевод на немецкий

Pelikan

تو فصل پرواز پلیکان ها
بعد دامنه ها، سرمای خاکی باد همه جا
پوست رو می ترکوند با وزش هاش
یه ساحل خواب رو دامن خاک
بیدار شد هر لحظه نگاه می کرد
به آسمون غرق پرواز
من زل زده بودم به شکار
به یه قاب کِدِر
بداهه مثل ادامه ی شعر
یه سقوط بزرگ
پلیکان ها وقت شکار
پر اطمینان شب رو کشتن
اونا عاشق میشن نه گرسنه
اما تقدیر ساده و زشت
جویدن جنازه ی عشق بود
یه نقطه ی زرد
چشمک می زد پشت یه ابر
بالا تر از پرواز پلیکان
من خیره شدم به این حفره ی رن
به این پروازای عجیب بلند
یه پلیکان از گله رها شد
هوا تیره شد اما اون نمی رفت
انگار گیر یه طعمه است
ندیدم طعمه چی بود اما کردم تموم شیبش رو لمس
یه نقطه ی زرد، نزدیک تر شد پشت یه ابر
بالا تر از پرواز پلیکان من خیره شدم به این حفره ی رنگ

تو فصل پرواز پلیکان ها، نمیاد یادم
که کی هستم توی وجودم، یه نشون دارم از
قاب قدیم آویز اتاق
که یه زن با چشمای خالیه و مات
نمیاد یادم، نمیاد یادم
تو فصل پرواز پلیکان ها، نمیاد یادم
که کی هستم توی وجودم، یه نشون دارم از
قاب قدیم آویز اتاق
که یه زن با چشمای خالیه و مات
نمیاد یادم، نمیاد یادم

برمی گردم از تو راه گمم
از ساحل به سمت یه خواب پر از
مه و هوا پر از هاله و رنگ
یه خونه، با ستونای بلند
پنجره ها کفن پوش و سفید تو همخوابی ملحفه های بلند
یه راه روی بی انتهای پر از مه
تهش انگار یه قابه
خودمو می کشم به سمت قاب هر طور
می کشنم اشباح از پشت
تصویر رو یادم نمیاد
خالیه جای چشمهاش از دور
داد میزد
داد میزد که نگاهم کن
کشیدنم اشباح از پشت
سمت پنجره که گفت: "بازم کن"
یه سیاره ی زرد، در حال نظاره ی من
نزدیک تر از هر سایه به من
من خیره به این سیاه چاله ی رنگ
دویدم رفتم بیرون از در به سمت ساحل تا نزدیکش شدم
غول موج، ایستاده بود روی دریا تو اوج مستی افتادم
روی خاک
خبری نبود از پلیکان ها
دستای موج، بدن بی جونتو داد با چشم تخلیه شده ات
داغ تر شد سایه ی من
سوختم تو گهواره ی گرم
برگشتم تو شعله ی نور
خورد بهم سیاره ی زرد

تو فصل پرواز پلیکان ها
ما ذره ها بی شماریم
ریه های انفجاریم
معلق توی هوای مذاب
نمی دونیم یادمون کجاست
نمی دونیم نگاهمون کجاست
ما دردا بی شماریم
ما ذره ها بی شماریم
تو فصل پرواز پلیکان ها
ما ذره ها بی شماریم
ریه های انفجاریم
معلق توی هوای مذاب
نمی دونیم یادمون کجاست
نمی دونیم نگاهمون کجاست
ما دردا بی شماریم
ما ذره ها بی شماریم

Pelikan

In der Zeit des Pelikanflugs
Hinter den Hängen, eisiger Erdwind überall
Die Haut riss mit seinem Wehen
Ein schlafender Strand am Schoß der Erde
Erwachte, blickte jedes Moment
Zum Himmel, versunken im Flug
Ich starrte auf die Jagd
Auf einen trüben Rahmen
Improvisiert wie die Fortsetzung eines Gedichts
Ein großer Sturz
Pelikane zur Jagdzeit
Töteten die Nacht voller Zuversicht
Sie verlieben sich, nicht hungrig
Doch schlicht und hässlich das Schicksal
War das Kauen der Liebesleiche
Ein gelber Punkt
Blinkte hinter einer Wolke
Höher als der Pelikanflug
Ich starrte in dieses Farbenloch
Auf diese seltsam hohen Flüge
Ein Pelikan löste sich von der Schar
Die Luft wurde düster, doch er blieb
Als ob er an Beute hinge
Ich sah nicht, was die Beute war, doch ich spürte ihre ganze Neigung
Ein gelber Punkt, näher hinter einer Wolke
Höher als der Pelikanflug Ich starrte in dieses Farbenloch

In der Zeit des Pelikanflugs, erinner ich nicht
Wer ich in meinem Wesen bin, ich hab ein Zeichen von
Einem alten Rahmen im Zimmer hängend
Mit einer Frau mit leeren, matten Augen
Erinner ich nicht, erinner ich nicht
In der Zeit des Pelikanflugs, erinner ich nicht
Wer ich in meinem Wesen bin, ich hab ein Zeichen von
Einem alten Rahmen im Zimmer hängend
Mit einer Frau mit leeren, matten Augen
Erinner ich nicht, erinner ich nicht

Ich kehre zurück von dir, verlorenem Pfad
Vom Strand hin zu einem Schlaf voll
Nebel und Luft voll Aureole und Farbe
Ein Haus mit hohen Säulen
Fenster leichentuchbedeckt und weiß im Schlafzimmer lange Laken
Ein Gehweg ohne Ende voll Nebel
Am Ende scheint ein Rahmen zu sein
Ich zieh mich zum Rahmen wie auch immer
Gespenster zerren mich von hinten
Das Bild entsinne ich nicht
Leer sind die Augen von fern
Schrie sie
Schrie sie: Schau mich an
Die Gespenster ziehen mich von hinten
Zum Fenster, das sagte: "Tu's wieder"
Ein gelber Planet, betrachtend mich
Näher als jeder Schatten mir
Ich starrte in dies Farbenschwarzloch
Ich lief hinaus zur Tür, Richtung Strand bis ich näher kam
Die Wellengiganten standen im Meer in Trunkenheit fiel ich
Auf den Boden
Keine Spur von Pelikanen
Die Wellenhände gaben deinen leblosen Körper mit leeren Augen
Heißer wurde mein Schatten
Ich verbrannte in der warmen Wiege
Ich kehrte zurück zur Lichtflamme
Der gelbe Planet krachte zusammen

In der Zeit des Pelikanflugs
Sind wir Teile ungezählt
Lungen voller Explosion
Schwebend in geschmolzener Luft
Wir wissen nicht, wo unser Gedächtnis ist
Wir wissen nicht, wo unser Blick ist
Wir sind Schmerzen ohne Zahl
Sind wir Teile ungezählt
In der Zeit des Pelikanflugs
Sind wir Teile ungezählt
Lungen voller Explosion
Schwebend in geschmolzener Luft
Wir wissen nicht, wo unser Gedächtnis ist
Wir wissen nicht, wo unser Blick ist
Wir sind Schmerzen ohne Zahl
Sind wir Teile ungezählt