Pelikan - Ali Sorena перевод на русский

Pelikan

تو فصل پرواز پلیکان ها
بعد دامنه ها، سرمای خاکی باد همه جا
پوست رو می ترکوند با وزش هاش
یه ساحل خواب رو دامن خاک
بیدار شد هر لحظه نگاه می کرد
به آسمون غرق پرواز
من زل زده بودم به شکار
به یه قاب کِدِر
بداهه مثل ادامه ی شعر
یه سقوط بزرگ
پلیکان ها وقت شکار
پر اطمینان شب رو کشتن
اونا عاشق میشن نه گرسنه
اما تقدیر ساده و زشت
جویدن جنازه ی عشق بود
یه نقطه ی زرد
چشمک می زد پشت یه ابر
بالا تر از پرواز پلیکان
من خیره شدم به این حفره ی رن
به این پروازای عجیب بلند
یه پلیکان از گله رها شد
هوا تیره شد اما اون نمی رفت
انگار گیر یه طعمه است
ندیدم طعمه چی بود اما کردم تموم شیبش رو لمس
یه نقطه ی زرد، نزدیک تر شد پشت یه ابر
بالا تر از پرواز پلیکان من خیره شدم به این حفره ی رنگ

تو فصل پرواز پلیکان ها، نمیاد یادم
که کی هستم توی وجودم، یه نشون دارم از
قاب قدیم آویز اتاق
که یه زن با چشمای خالیه و مات
نمیاد یادم، نمیاد یادم
تو فصل پرواز پلیکان ها، نمیاد یادم
که کی هستم توی وجودم، یه نشون دارم از
قاب قدیم آویز اتاق
که یه زن با چشمای خالیه و مات
نمیاد یادم، نمیاد یادم

برمی گردم از تو راه گمم
از ساحل به سمت یه خواب پر از
مه و هوا پر از هاله و رنگ
یه خونه، با ستونای بلند
پنجره ها کفن پوش و سفید تو همخوابی ملحفه های بلند
یه راه روی بی انتهای پر از مه
تهش انگار یه قابه
خودمو می کشم به سمت قاب هر طور
می کشنم اشباح از پشت
تصویر رو یادم نمیاد
خالیه جای چشمهاش از دور
داد میزد
داد میزد که نگاهم کن
کشیدنم اشباح از پشت
سمت پنجره که گفت: "بازم کن"
یه سیاره ی زرد، در حال نظاره ی من
نزدیک تر از هر سایه به من
من خیره به این سیاه چاله ی رنگ
دویدم رفتم بیرون از در به سمت ساحل تا نزدیکش شدم
غول موج، ایستاده بود روی دریا تو اوج مستی افتادم
روی خاک
خبری نبود از پلیکان ها
دستای موج، بدن بی جونتو داد با چشم تخلیه شده ات
داغ تر شد سایه ی من
سوختم تو گهواره ی گرم
برگشتم تو شعله ی نور
خورد بهم سیاره ی زرد

تو فصل پرواز پلیکان ها
ما ذره ها بی شماریم
ریه های انفجاریم
معلق توی هوای مذاب
نمی دونیم یادمون کجاست
نمی دونیم نگاهمون کجاست
ما دردا بی شماریم
ما ذره ها بی شماریم
تو فصل پرواز پلیکان ها
ما ذره ها بی شماریم
ریه های انفجاریم
معلق توی هوای مذاب
نمی دونیم یادمون کجاست
نمی دونیم نگاهمون کجاست
ما دردا بی شماریم
ما ذره ها بی شماریم

Пеликан

В сезон полётов пеликанов
За холмами — холодный ветер везде
Он трещит кожу своим дыханием
Берег спит у подножия гор
Он проснулся, каждую секунду смотрел
В небо, полное полётов
Я уставился на охоту
На мутный кадр
Как продолжение стиха
Огромное падение
Пеликаны в час охоты
Беспечно убивали ночь
Они влюблены, не голодны
Но судьба проста и безобразна
Они жуют труп любви
Жёлтая точка
Мерцает за тучкой
Выше полёта пеликанов
Я уставился в эту цветную дыру
На эти странные высокие полёты
Один пеликан отбился от стаи
Небо потемнело, но он не уходил
Как будто почуял добычу
Не видел добычи, но чувствовал её склон
Жёлтая точка, ближе за тучкой
Выше полёта пеликанов, я уставился в эту цветную дыру

В сезон полётов пеликанов, не помню
Кто я в своём существовании, есть лишь намёк
Старая рамка в углу комнаты
Где женщина с пустыми глазами
Не помню, не помню
В сезон полётов пеликанов, не помню
Кто я в своём существовании, есть лишь намёк
Старая рамка в углу комнаты
Где женщина с пустыми глазами
Не помню, не помню

Возвращаюсь с потерянного пути
От берега к сну, полному
Тумана и воздуха, полного дымки и красок
Дом с высокими колоннами
Окна, одетые в саван и белизну, в постели длинные простыни
Дорога без конца, полная тумана
В конце будто рамка
Тащу себя к ней любым способом
Призраки тянут меня сзади
Не помню изображения
Её глаза пусты издалека
Она кричала
Кричала: "Посмотри на меня"
Призраки тянут меня назад
К окну, где она шепчет: "Снова"
Жёлтая планета наблюдает за мной
Ближе любой тени ко мне
Я уставился в эту чёрную дыру цвета
Выбежал за дверь к берегу, чтобы приблизиться
Волна-великан стояла на море, в упоении я упал
На землю
Не было пеликанов
Руки волны отдали мёртвое тело с опустошёнными глазами
Моя тень стала горячее
Горел в теплой колыбели
Вернулся в пламя света
Жёлтая планета столкнулась

В сезон полётов пеликанов
Мы — бесчисленные частицы
Лёгкие взрывов
Парящие в раскалённом воздухе
Не знаем, где наша память
Не знаем, где наш взгляд
Мы — бесчисленные боли
Мы — бесчисленные частицы
В сезон полётов пеликанов
Мы — бесчисленные частицы
Лёгкие взрывов
Парящие в раскалённом воздухе
Не знаем, где наша память
Не знаем, где наш взгляд
Мы — бесчисленные боли
Мы — бесчисленные частицы