Текст и перевод песни Altay Kenger - Brueghel - Kış Görünümündeki Avcılar

Brueghel - Kış Görünümündeki Avcılar

Oraya giderlerdi o avcılar Brueghel
Kuklacı Yusuf'un arsadaki mavi gecelerine
Dövülen kuklacıkların donuk gözlerine gülümsemelerine
Ve uzaklaşıp gittikten sonra da
Elinde tefiyle elinde ayı oynatan adam
Kuklaların birbirini arayan abilerin esrarlı ıslıklarını dinlediği
Ve Yusuf'un yıldızlı perdeyi çıtaya sarıp sessizce ağladığı

Büyüdüm ben
Sonra uzak çok uzak ülkelere gittim öyle ki yürüyemezsin
Ardımdan gelme dedim bir köpek yavrusuna
Bir gece bütün sokak lambalarına teşekkür ettik Leningrad'ın
Hem erkek hem kadın bir adamla
Donan gölün üstünde Helsinki ışıkları
Bu renkleri ölünce anlatacağım dedim Yusuf'a
O kadar kar o kadar kar varmıştı ki her yerde
Kara benzeyen bir kızı öptüm
Küçücük bir fahişeydi uykusu vardı
Yalancıktan ağlamıştı biliyordum
Masalla ayrılık arasında bir şey
İşte oraya giderdi o avcılar Brueghel

Oraya giderdi o avcılar Brueghel
Kadınların dinmeyen ılıklığına
Sığınıp köpeklerinin ayakizlerine
Uzaklara
Çocukluklarının yazlarına

İşaretle konuşurduk yaşlı bir barmenle İspanya'da
Ben kekik likörü içerdim o vişne şarabı
Şarkı söylerdik limana bakan bir pencerede
İki göbekli sarhoş akşam üstleri

Cebelitarık'ta ilkbahar uğuldarken
Tepelerde kuklalarla ben

Oraya giderlerdi ne aradıklarını unutarak
Ama şimdi derlerdi şimdi hep

Şimdi Pablo oflaya puflaya geliyor
Kucağında bir terrier
Bırak diyoruz bırakmam diyor köpeğimi
Orada vişne şarabından bir akşamüstü
Tepelere çıkıyoruz
Arkamızda top oynayan bütün çocuklar
Oradan geliyor yanımıza Ofuri
Atlantik gecelerinden
Fufu pişiren kadınların yaşadığı teneke evlerden
Ve o minik fahişe bizi görmüş
Brooklyn'i kucaklamış koşarak geliyor işte
Neydi bu Mary Ann... kara mı tutulduk?
Ama tutulduk ayışığı oyunlarına sevmek oyununa
Yumuşaklığa, yaralı yapraklara

Ardımızda reddedilmiş bir cennet

Oraya giderlerdi o avcılar Brueghel
İnanarak köpeklerine
Köpüklere
Karların annelerine

Ve biz
Cebelitarık'ta bir gün yine uğuldarken ilkyazımız
Köpüklerimizin üstüne çıkıyoruz
Kanla biriken
Gülerek öldüğümüz
Yüzünüze çarptığımız hayatlarımızın üstüne çıkıyoruz
Yanımızda bir fahişecik
Bir çırak
Ve ona bizi anlatan kuklacıklarla

Bağırıyoruz aşağı doğru: her şeyin sonunda biz!
Her şeyin sonunda biz varız!
Her şeyin sonunda biz varız işte bizi!
Yok! Edemediniz! Orospu çocukları!

Brueghel - Hunters in Winter

Those hunters went to Brueghel
To the blue nights in Yusuf's puppet show
To the frozen eyes of the beaten puppets, smiling
And after they left
The man with the tambourine and the bear
Listened to the mysterious whistles of the puppets, brothers looking for each other
And Yusuf, silently crying, wrapped the starry curtain around the bar

I grew up
Then I went to distant, distant countries, so far you can't walk
Don't follow me, I said to a puppy
One night we thanked all the streetlights in Leningrad
With a man who was both a man and a woman
Helsinki lights on the frozen lake
I will tell Yusuf about these colors when I die, I said
There was so much snow, so much snow everywhere
I kissed a girl who looked like the darkness
She was a little prostitute, she was asleep
I knew she had cried falsely
Something between a fairy tale and a farewell
Those hunters went to Brueghel

Those hunters went to Brueghel
To the unending warmth of women
Taking refuge in the footprints of their dogs
Far away
To the summers of their childhood

We talked with signs with an old bartender in Spain
I drank thyme liqueur, he drank cherry wine
We sang in a window overlooking the harbor
Two pot-bellied drunkards, evenings

When spring rumbled in Gibraltar
Me and the puppets on the hills

They went, forgetting what they were looking for
But now they would say, now they always say

Now Pablo is coming, puffing and blowing
A terrier in his arms
Leave him, we say, I won't leave my dog, he says
There, an afternoon of cherry wine
We climb the hills
Behind us, all the kids playing ball
From there comes Ofuri to join us
From the Atlantic nights
From the tin houses where the women lived who cooked fufu
And that little prostitute saw us
She embraced Brooklyn, she's coming running
What was it, Mary Ann... did we get stuck?
But we got stuck, in moonlight games, in the game of loving
Softness, wounded leaves

Behind us, a rejected paradise

Those hunters went to Brueghel
Believing in their dogs
Foams
The mothers of snow

And we
One day in Gibraltar, our early summer rumbles again
We climb over our foams
Accumulated with blood
We die laughing
We climb over our lives that slapped you in the face
With us a little prostitute
An apprentice
And with those puppets who tell us about her

We shout down: in the end, it's us!
In the end, it's us!
In the end, it's us, here we are!
No! You couldn't! You bastards!