Текст песни Brueghel - Kış Görünümündeki Avcılar - Altay Kenger

Oraya giderlerdi o avcılar Brueghel
Kuklacı Yusuf'un arsadaki mavi gecelerine
Dövülen kuklacıkların donuk gözlerine gülümsemelerine
Ve uzaklaşıp gittikten sonra da
Elinde tefiyle elinde ayı oynatan adam
Kuklaların birbirini arayan abilerin esrarlı ıslıklarını dinlediği
Ve Yusuf'un yıldızlı perdeyi çıtaya sarıp sessizce ağladığı

Büyüdüm ben
Sonra uzak çok uzak ülkelere gittim öyle ki yürüyemezsin
Ardımdan gelme dedim bir köpek yavrusuna
Bir gece bütün sokak lambalarına teşekkür ettik Leningrad'ın
Hem erkek hem kadın bir adamla
Donan gölün üstünde Helsinki ışıkları
Bu renkleri ölünce anlatacağım dedim Yusuf'a
O kadar kar o kadar kar varmıştı ki her yerde
Kara benzeyen bir kızı öptüm
Küçücük bir fahişeydi uykusu vardı
Yalancıktan ağlamıştı biliyordum
Masalla ayrılık arasında bir şey
İşte oraya giderdi o avcılar Brueghel

Oraya giderdi o avcılar Brueghel
Kadınların dinmeyen ılıklığına
Sığınıp köpeklerinin ayakizlerine
Uzaklara
Çocukluklarının yazlarına

İşaretle konuşurduk yaşlı bir barmenle İspanya'da
Ben kekik likörü içerdim o vişne şarabı
Şarkı söylerdik limana bakan bir pencerede
İki göbekli sarhoş akşam üstleri

Cebelitarık'ta ilkbahar uğuldarken
Tepelerde kuklalarla ben

Oraya giderlerdi ne aradıklarını unutarak
Ama şimdi derlerdi şimdi hep

Şimdi Pablo oflaya puflaya geliyor
Kucağında bir terrier
Bırak diyoruz bırakmam diyor köpeğimi
Orada vişne şarabından bir akşamüstü
Tepelere çıkıyoruz
Arkamızda top oynayan bütün çocuklar
Oradan geliyor yanımıza Ofuri
Atlantik gecelerinden
Fufu pişiren kadınların yaşadığı teneke evlerden
Ve o minik fahişe bizi görmüş
Brooklyn'i kucaklamış koşarak geliyor işte
Neydi bu Mary Ann... kara mı tutulduk?
Ama tutulduk ayışığı oyunlarına sevmek oyununa
Yumuşaklığa, yaralı yapraklara

Ardımızda reddedilmiş bir cennet

Oraya giderlerdi o avcılar Brueghel
İnanarak köpeklerine
Köpüklere
Karların annelerine

Ve biz
Cebelitarık'ta bir gün yine uğuldarken ilkyazımız
Köpüklerimizin üstüne çıkıyoruz
Kanla biriken
Gülerek öldüğümüz
Yüzünüze çarptığımız hayatlarımızın üstüne çıkıyoruz
Yanımızda bir fahişecik
Bir çırak
Ve ona bizi anlatan kuklacıklarla

Bağırıyoruz aşağı doğru: her şeyin sonunda biz!
Her şeyin sonunda biz varız!
Her şeyin sonunda biz varız işte bizi!
Yok! Edemediniz! Orospu çocukları!