Текст и перевод песни Altay Kenger - Kembo

Kembo

Cırlak sesli, palavracı, yaşlı kebapçı
Küçüksaat'le Hurmalı arasında
Kebap arabasının önünde iki çocuk
Mossad ajanlarıyla savaşını dinlerdik
Dansöz Züleyha'nın şifrelerini nasıl çözmüş
Dünyanın en güzel şiirlerini o yazmış
Bir gün, küçükbey, lanet edip, yaktım hepsini
Herneyse, lafımıza dönelim

Herkesle kavgalıydı
Bütün mahalleyi ihbar etmişti
Bu aşağıda adı yazılı olan şerefsizler
Kaçak elektrik kullanmaktadır
Kendini de yazmış çakılmasın diye ama
Belediyeciler gidince
Doğruca linç etmeye kalktı komşular

Herkese bozuktu, bizden başka
Gün batar, şişleri toplar, rakısını açardı
Konumuz yunan felsefesi! sandalyeye çıkardı
Siz bunlara gülen küçük beyler
Varoluşunuzu gerçekleştirebildiniz mi

Dayıoğlu öldüğünde işemeye giderken
Düşüp damdan bir yaz gecesi
Kasabın duvarına yağlı boyayla yazdı
Adanalılar, evlerin tepelerinde uyunmaz beyinsizler!
Bayram gezmelerine gitmeye utanırdı Müzeyyen Teyze
Açtığı konu hep seks özgürlüğü
Küçükbey, bunların hepsi iki yüzlü

Hep alay konusuydu, sinir içinde
Ama bizim dostumuz
Iki çocuktuk, birimiz denizci oldu, kıvırcık saçlı
Bütün denizleri dolaştınız, ne buldunuz küçükbey
Bense bu odalarda onun hayaletiyle geceleri
Size bir şeyler verebildiysem bana ne mutlu
Kembo gitti dediler, kalpten, gülmek tuttu ikimizi
...ama Çomar'ı öyle görünce
O saygıdeğer canlı beni
Evdeki kadından daha iyi anladı

Oradaydım, 1979'un bir yaz gecesi
Bir adam balkonda bağırıyordu
Pijaması, delikli fanilasıyla
Bir gün bu yıldızlara hayatı götüreceğiz!
Söyleniyordu karısı, komşular
Yukarılara bakıyordu, cılız
Çarpık bedeniyle, nemli gözlerle
Duymuyordu dalıp gitmişti
Kembo
Kemal Kantarcıoğlu'nun anısına

Kembo

The old kebab seller, with a screeching voice, a chatterbox,
between Küçüksaat and Hurmalı,
two kids in front of the kebab cart,
we'd listen to his battle with Mossad agents,
how he cracked the codes of the dancer Züleyha,
he wrote the most beautiful poems in the world,
one day, little bey, I cursed and burned them all,
anyway, let's get back to our story

He was at odds with everyone,
he had reported the whole neighborhood,
these scumbags whose names are written down here,
are using stolen electricity,
he wrote himself down too, so he wouldn't be caught, but
when the municipality workers left,
the neighbors immediately tried to lynch him

He was sour on everyone, except us,
the sun would set, he'd collect his skewers, open his raki,
Our topic is Greek philosophy! he'd climb onto the chair,
You, little beys, who laugh at these things,
have you been able to realize your existence?

When my uncle died, while I was going to pee,
fell off the roof one summer night,
he wrote on the butcher's wall with oil paint,
Adanalılar, brainless people who don't sleep on the roofs of their houses!
Müzeyyen Teyze would be ashamed to go on holiday trips,
the topic he always brought up was sexual freedom,
Little bey, these people are all two-faced

He was always the subject of ridicule, full of nerves,
but he was our friend,
We were two kids, one became a sailor, curly-haired,
You traveled all the seas, what did you find, little bey?
And I, in these rooms, with his ghost at night,
If I was able to give you something, I'm happy,
They said Kembo died, from the heart, we both burst out laughing,
...but when I saw Çomar like that,
That respectable creature understood me better than
the woman in the house

I was there, one summer night in 1979,
A man was shouting on the balcony,
In his pajamas, his holey undershirt,
One day we will bring life to these stars!
His wife, the neighbors, were saying,
They were looking up, weak,
With his crooked body, with damp eyes,
He didn't hear, he had drifted away,
Kembo
In memory of Kemal Kantarcıoğlu