Текст и перевод песни Altay Kenger feat. Yağmur Atsız - Sanrı

Sanrı

Kirpiklerin mi diken diken etime saplanan
Son tramvaylar mı uğultularıyla irkildiğim
Gerçekten o sen misin aynalarda duman duman
Ürkek bir ceset gibi ağzının kenarında kan
Ki her gece bembeyaz mendillerle sildiğim
Ve sonra ziyâ paşa bulvarı'nda amasya'nın
Akşamlar sinsi bir kahır gibi çökerken
Alnımdaki o çâresiz isâ tacı rezilliğimi
Bir çarmıh için çok geç oysa
Ve bir vaftiz için daha çok erken
Üstelik artık ne yani telefon numarasını
Ne değişen adresini bildiğim
Ama yine de kalleş bir sustalı gibi zaman zaman
Ciğerlerimi yuvalarından uğratan
Hatâlı hesaplar sonunda ve yanlış şehirlerde
Kelepçeli bir telâş gibi önüne dikildiğim
Eğer arduvaz bakışlarınsa belâ rüzgârı soluğunsa
Yağmur Atsız'sam eğer yüzümü hâlâ tanırsan
Farzet ki bir roman kahramanısın bir bakıma
Ve kalbin ister evet isterse hayır desin
İki kör jilet gibi kasım mâvisi hâlâ bileklerimdesin

Delusion

Are your eyelashes the ones that pierce my flesh?
Or are the last trams with their rumble that make me flinch?
Is it really you in the mirrors, smoky and hazy?
A timid corpse with blood at the corner of your mouth?
That I wipe away every night with snow-white handkerchiefs?
And then, on Ziyâ Pasha Boulevard, when the evenings of Amasya
Settle down like a sinister grief?
The crown of thorns on my forehead, a disgrace
Too late for a cross, you see?
And too early for a baptism
Moreover, what now, is it the phone number?
The address that I know has changed?
But still, like a treacherous switchblade, from time to time
I'm thrown off my perch by my lungs
In the end, with faulty calculations and in the wrong cities
I stand before you like a frantic, handcuffed worry
If your gaze is of slate and your breath is a storm of misfortune
If you are Yağmur Atsız, and you still recognize my face
Imagine you are a hero in a novel, in a way
And let your heart say yes or no
You are still on my wrists, like two sharp razors, a November blue