Текст и перевод песни Aref - Rozehgareh Gharibeh Nazanin

Rozehgareh Gharibeh Nazanin

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد
روزگار غریبی است نازنین
و عشق را کنار تیرک راهوند تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
در این بن بست کج و پیچ سرما
آتش را به سوخت بار سرود و شعر فروزان می دارند
روزگار غریبی است نازنین
آنکه بر در می کوبد شباهنگام
به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
آنک قصابانند بر گذرگاهان مستقر
با کُنده و ساطوری خون آلود
روزگار غریبی است
و تبسم را بر لبها جراحی می کنند
و ترانه را بر دهان
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
روزگار غریبی است
ابلیس پیروز مست سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

Странные времена, дорогая

Твой рот обнюхивают, как будто ты могла сказать "люблю тебя"
Твое сердце прощупывают, как будто в нем таится пламя
Странные времена, дорогая
И любовь у столба привязи хлещут плетью
Любовь нужно прятать в потаенных уголках дома
Радость нужно прятать в потаенных уголках дома
В этом кривом и извилистом тупике мороза
Огонь разжигают топливом из песен и стихов
Странные времена, дорогая
Тот, кто стучится в дверь поздней ночью
Пришел погасить свет
Свет нужно прятать в потаенных уголках дома
Вот мясники, расположившиеся на перекрестках
С окровавленным топором и колодой
Странные времена
И улыбку на губах оперируют
И песню на устах
Радость нужно прятать в потаенных уголках дома
Странные времена
Торжествующий дьявол, пьян, восседает за нашим столом, справляя поминки по нам
Бога нужно прятать в потаенных уголках дома