Текст и перевод песни Aygün Bəylər - Özün Günahkarsan

Özün Günahkarsan

İllər boyu həsrətimi duymaz oldun
İllər boyu kədərimi bölmədin də
Çox vaxt güldüm ağlayaraq için-için
Bircə sözlə göz yaşımı silmədin də
Soyuqluğun buz olanda yanağımda
Nəfəsinlə başqasını isitmisən
Sənsizliklə yaşadıqca otağımda
Sən də məni bir otaqda itirmisən

Bəs bilmirdin, həsrətinlə ürəyimə
Həsrətinin əvəzinə daş asırsan?
Bəs bilmirdin, özün mənə yad olduqca
Mənimçün də yavaş-yavaş yadlaşırsan?
Soyuqluğun buz olanda yanağımda
Nəfəsinlə başqasını isitmisən
Sənsizliklə yaşadıqca otağımda
Sən də məni bir otaqda itirmisən

Yad baxışlar dikilibdir gözlərinə
Sənsə mənə peşman qəlb gətirmisən
Necə verim sabahımı, necə sənə?
Sən ki mənim dünənimi itirmisən
Nə deyim, nə? Bir ummandın mənim üçün
Heç xəbərin olubmudur ürəyimdən?
Damla kimi yaşadıqca özgə qəlbdə
Gözlərimdən damla-damla süzülmüsən

Bəs bilmirdin, unutdun bu gününü
Bir gün yenə bu ocağa dönəcəksən?
Bəs bilmirdin, dodaqlarda alışanda
Mənim üçün ürəyimdə sönəcəksən?
Nə deyim, nə? Günahını qaytar mənə
Ürəyimdə yanar bir od söndürmüsən
Damla kimi yaşadıqca özgə qəlbdə
Gözlərimdən damla-damla süzülmüsən

Bəs bilmirdin, həsrətinlə ürəyimə
Həsrətinin əvəzinə daş asırsan?
Bəs bilmirdin, özün mənə yad olduqca
Mənimçün də yavaş-yavaş yadlaşırsan?
Soyuqluğun buz olanda yanağımda
Nəfəsinlə başqasını isitmisən
Sənsizliklə yaşadıqca otağımda
Sən də məni bir otaqda itirmisən

Deyirsən ki, dəyişmişəm, yadlaşmışam
Səsimdə də bir ögeylik duydun mənim
Unutma ki, unutma ki, ögeyliyim, yadlaşmağım
Həm günahın, həm cəzandır indi sənin
Həm günahın, həm cəzandır indi sənin
Özün günahkarsan... Özün günahkarsan
Günahkarsan

Ты сам виноват

Годами ты не замечал моей тоски,
Годами мою печаль не разделял.
Часто смеялась я, плача внутри,
Ни единым словом слез моих не стирал.
Твой холод льдом ложился на щеку,
А своим дыханием другую согревал.
Живя без тебя в своей комнате,
Ты и меня в комнате потерял.

Разве ты не знал, что тоской моей,
Вместо своей тоски, камень в сердце вложил?
Разве ты не знал, что став чужим для меня,
Ты и для меня понемногу чужим становишься?
Твой холод льдом ложился на щеку,
А своим дыханием другую согревал.
Живя без тебя в своей комнате,
Ты и меня в комнате потерял.

Чужие взгляды прикованы к твоим глазам,
А мне ты принес лишь раскаяние.
Как отдам тебе свое завтра, как?
Ведь ты мое вчерашнее потерял.
Что сказать? Ты был океаном для меня,
Хоть весточку получал из моего сердца?
Каплей живя в чужом сердце,
Из моих глаз капля за каплей стекал.

Разве ты не знал, забыв сегодняшний день,
Что однажды к этому очагу вернешься?
Разве ты не знал, что разгораясь на губах других,
В моем сердце ты угаснешь?
Что сказать? Верни мне свою вину,
В моем сердце ты пламя погасил.
Каплей живя в чужом сердце,
Из моих глаз капля за каплей стекал.

Разве ты не знал, что тоской моей,
Вместо своей тоски, камень в сердце вложил?
Разве ты не знал, что став чужим для меня,
Ты и для меня понемногу чужим становишься?
Твой холод льдом ложился на щеку,
А своим дыханием другую согревал.
Живя без тебя в своей комнате,
Ты и меня в комнате потерял.

Ты говоришь, что я изменилась, отдалилась,
В моем голосе ты услышал чуждость.
Не забывай, не забывай, что моя чуждость, отчуждение,
Это и твоя вина, и твое наказание теперь.
Это и твоя вина, и твое наказание теперь.
Ты сам виноват... Ты сам виноват.
Виноват.