Текст и перевод песни Aygün Kazımova - Xan Qızı

Xan Qızı

Dağlarımın başı uca qarlıdır
İzlər salıb gedən ömür
Vətənimin qəlbi təmiz, gül kimi
Nəğmə deyib gedər ömür
Qadanı yıxılmış göyərmiş kimi
Uçaram içimdə bir övlad yası
Sevən ürəklərə çəkər şəklimi
Bu qəmli, kədərli alın yazısı
Qurbanam bu əziz torpağa, Vətənə
Tanrımız buyurdu, bizə bəxş edib
Göylərə ucalan işıqlı elim var
Şuşamız deyəcək Natəvanım var
Yorulmaz qələmli, qılıncı əlim
Yaşadım gah payız, gah bahar kimi
Vəfasız dünyaya xan qızı gəldim
Gedərəm nəğməli hökmdar kimi
Gözlərimdən axar həsrət selləri
Ürək solğun qəmli, çəmən
Gözəlliyə qurban verib gülləri
İpək xalı yaratdım mən
Qadanı yıxılmış göyərmiş kimi
Uçaram içimdə bir övlad yası
Sevən ürəklərə çəkər şəklimi
Bu qəmli, kədərli alın yazısı
Qurbanam bu əziz torpağa, Vətənə
Tanrımız buyurdu, bizə bəxş edib
Göylərə ucalan işıqlı elim var
Şuşamız deyəcək Natəvanım var
Yorulmaz qələmli, qılıncı əlim
Yaşadım gah payız, gah bahar kimi
Vəfasız dünyaya xan qızı gəldim
Gedərəm nəğməli hökmdar kimi
Gedərəm nəğməli hökmdar kimi

Дочь Хана

Вершины гор моих высоки и снежны,
Следы оставил уходящий век.
Сердце моей родины чисто, словно роза,
С песней уходит жизнь, человек.
Как крепость рухнувшая, поросшая травой,
Парит во мне печаль, как дочь моя.
Любящим сердцам я дарю свой образ свой,
Такова моя печальная, горькая судьба.
Я жертвую собой земле родной, Отчизне,
Бог нам ее даровал, благословил.
Есть у меня народ, к небесам стремящийся,
Есть у меня Шуша, где Натаван жила.
Перо мое неутомимо, меч мой острый,
Я жила, как осень, как весна.
В мир вероломный дочерью хана пришла я,
Уйду, как повелительница, с песней.
Из глаз моих текут потоки тоски,
Сердце увядшее, печальный луг.
Красоте в жертву принесла я розы,
Шелковый ковер соткала я, друг.
Как крепость рухнувшая, поросшая травой,
Парит во мне печаль, как дочь моя.
Любящим сердцам я дарю свой образ свой,
Такова моя печальная, горькая судьба.
Я жертвую собой земле родной, Отчизне,
Бог нам ее даровал, благословил.
Есть у меня народ, к небесам стремящийся,
Есть у меня Шуша, где Натаван жила.
Перо мое неутомимо, меч мой острый,
Я жила, как осень, как весна.
В мир вероломный дочерью хана пришла я,
Уйду, как повелительница, с песней.
Уйду, как повелительница, с песней.