Текст и перевод песни Bubbi Morthens - Sonnetta

Sonnetta

Æ ljúfast var að vaka ástin mín
Vetrarnætur dimmar við brjóstin þín.
Þegar kalt er í veðri og vindurinn hvín
þá vekur fölur máninn börnin sín.

Hversu ljúft var að hlæja og gera grín
Grafa sig undir þitt hvíta lín.
Og opna þitt heita hjartaskrín
Hverfa loks þangað sem ástin skín.

Í húminu svala ég ligg og læt mig dreyma
Leyfi sorginni að vaka í mínu hjarta
Og sakna hlýju þinna handa.

Og fyrri tíðar myndir í myrkrinu svarta
Magnast hverju sinni er ég anda.
Ég er orðinn of gamall til að gleyma

Sonnetta

C'était si doux de veiller, mon amour,
Les nuits d'hiver sombres contre ton sein.
Quand le temps est froid et que le vent siffle,
La pâle lune réveille ses enfants.

Comme c'était doux de rire et de plaisanter,
S'enfouir sous ta blanche chemise.
Et ouvrir ton cœur chaud,
Pour disparaître finalement là où l'amour brille.

Dans la fraîcheur du duvet, je mens et je rêve,
Je laisse le chagrin veiller dans mon cœur
Et je manque à la chaleur de tes mains.

Et les images du passé dans l'obscurité noire
Grossissent à chaque respiration.
Je suis devenu trop vieux pour oublier