Текст и перевод песни Budka Suflera - To Nie Tak Miało Być

To Nie Tak Miało Być

To nie tak miało być
Zupełnie nie tak
Cały świat miał być nasz
Tylko go brać
Świat poszedł swoją drogą
Zostawił nas
Coraz rzadziej się śnią
Tęczowe mosty
To nie tak miało być
Zupełnie nie tak
Ty i ja jedno drzewo
Jedna w nas krew
Ty w końcu poszłaś swoją drogą
Ja inną drogę znam
Czy się przetną, czy nie
Jeden Bóg tylko wie
Może spotkam się
Tam, gdzie trafi każdy z nas
Tam gdzie życie będzie snem
Może spotkam się
Tam, gdzie w miejscu stoi czas
Za sto lat, za rok, za dzień
To nie tak miało być
Zupełnie nie tak
My i wy, mur bez skazy
Kryształ i stal
Przemalowani, podzieleni
Na dobrych i złych
Na siebie warcząc jak psy
Żyjemy tak tyle dni
Może spotkam się
Tam, gdzie trafi każdy z nas
Tam gdzie życie będzie snem
Może spotkam się
Tam, gdzie w miejscu stoi czas
Za sto lat, za rok, za dzień
Może spotkam się
Żeby śpiewać, żeby grać
Tam gdzie życie będzie snem
Może spotkam się
Tam, gdzie w miejscu stoi czas
Za sto lat, za rok, za dzień
Ja idę swoją drogą
Ty swoje drogi miej
Czy skrzyżują się ze sobą
Jeden Bóg tylko wie
A więc rękę mi daj
I spotkajmy kiedyś się
Tam, gdzie każdy z sobą jest
I zobaczysz będzie czas
Żeby śpiewać, żeby grać
Za sto lat, za rok, za dzień
A więc rękę mi daj
I spotkajmy kiedyś się
Tam, gdzie każdy z sobą jest
I zobaczysz będzie czas
Żeby śpiewać, żeby grać
Za sto lat, za rok, za dzień

Это не так должно было быть

Это не так должно было быть,
Совсем не так.
Весь мир должен был быть нашим,
Только бери.
Мир пошел своей дорогой,
Оставил нас.
Все реже снятся
Радужные мосты.
Это не так должно было быть,
Совсем не так.
Ты и я — одно дерево,
Одна в нас кровь.
Ты в конце концов пошла своей дорогой,
Я другую дорогу знаю.
Пересекутся ли они,
Один Бог только знает.
Может, встретимся
Там, где окажется каждый из нас,
Там, где жизнь будет сном.
Может, встретимся
Там, где время стоит на месте,
Через сто лет, через год, через день.
Это не так должно было быть,
Совсем не так.
Мы и вы — стена без изъяна,
Кристалл и сталь.
Перекрашенные, разделенные
На добрых и злых,
Друг на друга рыча, как псы,
Живем так столько дней.
Может, встретимся
Там, где окажется каждый из нас,
Там, где жизнь будет сном.
Может, встретимся
Там, где время стоит на месте,
Через сто лет, через год, через день.
Может, встретимся,
Чтобы петь, чтобы играть,
Там, где жизнь будет сном.
Может, встретимся
Там, где время стоит на месте,
Через сто лет, через год, через день.
Я иду своей дорогой,
Ты свои дороги имей.
Пересекутся ли они,
Один Бог только знает.
А значит, руку мне дай
И встретимся когда-нибудь
Там, где каждый сам с собой,
И увидишь, будет время
Петь, играть
Через сто лет, через год, через день.
А значит, руку мне дай
И встретимся когда-нибудь
Там, где каждый сам с собой,
И увидишь, будет время
Петь, играть
Через сто лет, через год, через день.