Текст и перевод песни Buka - List do s.

List do s.

Noc, a księżyc chyba dzisiaj płacze deszczem
Chciałbym coś napisać, tajemnica dławi serce
Powietrze coś chyba skrywa, cisza trawi myśli mętlik
Chciałbym coś napisać lecz zgubiłem gdzieś pamiętnik
Dzisiaj noc, a gwiazdy jakoś tak złowieszczo milczą
Chciałbym wyjść na zewnątrz, ale nie wiem jak mam wyjść stąd
Coś jeszcze, to chyba wszystko, nic się tu nie zdarzy raczej
Wirują na ścianach cienie, spoglądam na tarczę
Noc, a oddech równomiernie mnie zaprasza
W taniec z instrumentem w piekle, które chcę ugaszać
Pragnienie woła o pomoc, sumienie zadaje rany
Pióro mam przed sobą, obok sięgam po pergamin
Noc, a księżyc chyba płacze deszczem dzisiaj
Stare przepowiednie tłamszę szelestem kieliszka
Pióro mam w ręce, nie wiem czy ten dzień to dzisiaj
Wreszcie tusz na papier spływa gdy zaczynam pisać

Ref.
Zanim runie domek z kart, namaluję ten ostatni
Obraz bez farb, zamorduję po nim kartki
Odejdę wraz z nim, bez łez i bez krzyku
Po cichu jak śmierć, która patrzy ze strychu
Pisząc list do S, spojrzę ostatni raz w lustro
Gnając myśli wstecz, lecz wszystko na próżno
Nim z losu zadrwi, napełni oszustwo
Światła zegarmistrz co karmi nas pustką

Noc, a wskazówki na tarczy toczą walkę
Tyle mam pytań, czy nie wiem czy wystarczy kartek
Uparcie, sekundy płyną, świat chyba dzisiaj nie wstanie
W mroku pod pierzyną, opatulony w niepamięć
Noc, a słowa giną ścieląc swoje łóżko
W bieli gdzie płyną łzami nie zawrócą już stąd
Powietrze, targa stronami jak żagle na maszcie
Skradając między słowami, dopytując o prawdę
Noc i między nami nie jest taka zwykła
Patrząc oczami na nich nie wiesz czy jest przykra
Gonitwa między myślami gubię kroki w peletonie
Vis a Vis me zmiany, które są nieuniknione
Noc i może spłonę dziś po raz ostatni
A przyszłość mi zatonie, dawno odpłynęły statki
Koniec jest martwy i ulepiony ślepą pustką
Skreślam wyrazy ale nie wiem czy nie jest za późno

Ref.
Zanim runie domek z kart, namaluję ten ostatni
Obraz bez farb, zamorduję po nim kartki
Odejdę wraz z nim, bez łez i bez krzyku
Po cichu jak śmierć, która patrzy ze strychu
Pisząc list do S, spojrzę ostatni raz w lustro
Gnając myśli wstecz, lecz wszystko na próżno
Nim z losu zadrwi, napełni oszustwo
Światła zegarmistrz co karmi nas pustką

Noc, a tętno eksploduje ku podstawom świata
Piękno rujnuje niszcząc ciepło chłodem stali kata
Piekło mi brukuje, chyba wieczność mnie oplata
Czuję, wiem to i dziękuję bo nie zasługuję na to
Nadal noc, a przez to chyba mi nie będzie przykro
Niewidzialny cios kieruje serce me w urwisko
Za rękę chwyta mnie przestrzeń, nie wiem ile jeszcze sekund
Trzymając powietrze w ręce, z ciszą na bezdechu
Słyszę głos w innym języku jakby krzyku zadra
Wdarł się po cichu w cienie odbicia zwierciadła
Ponaglam moje sumienie, pomoże mi zbić to lustro
Zranione kamieniem serce, tłamszone poduszką
Słyszę noc, a dla mnie i wybuchnie dzisiaj wszechświat
Gwiazdy takie czujne tylko czekają na klęskę
Finezja otacza zenit rzeczywistość stąpa w trwodze
Pustką karmieni mogą patrzeć jak odchodzę

Ref. x2
Zanim runie domek z kart, namaluję ten ostatni
Obraz bez farb, zamorduję po nim kartki
Odejdę wraz z nim, bez łez i bez krzyku
Po cichu jak śmierć, która patrzy ze strychu
Pisząc list do S, spojrzę ostatni raz w lustro
Gnając myśli wstecz, lecz wszystko na próżno
Nim z losu zadrwi, napełni oszustwo
Światła zegarmistrz co karmi nas pustką

Letter to S.

Night, and the moon seems to be crying with rain tonight
I want to write something, a secret chokes my heart
The air seems to be hiding something, silence eats my chaotic thoughts
I want to write something, but I've lost my diary somewhere
Tonight, the stars are ominously silent
I want to go outside, but I don't know how to get out of here
Something else, maybe that's all, nothing's going to happen here anyway
Shadows dance on the walls, I look at the clock face
Night, and my steady breath invites me
To a dance with an instrument in hell, which I want to extinguish
Desire cries for help, conscience inflicts wounds
I have a pen in front of me, I reach for parchment next to it
Night, and the moon seems to be crying with rain tonight
I suppress old prophecies with the clinking of a glass
I have a pen in my hand, I don't know if today is the day
Finally, the ink flows onto the paper when I start writing

Chorus:
Before the house of cards collapses, I'll paint this last one
A picture without paint, after which I'll murder the pages
I'll leave with it, without tears and without a scream
Quietly like death, which watches from the attic
Writing a letter to S, I'll look in the mirror one last time
Chasing my thoughts back, but all in vain
Before fate mocks me, it will fill me with deception
A watchmaker of light who feeds us emptiness

Night, and the hands on the clock face are fighting a battle
I have so many questions, I don't know if there are enough cards
Persistently, the seconds flow, the world probably won't rise today
In the darkness under the blanket, wrapped in oblivion
Night, and the words disappear, making their bed
In the white where they flow with tears, they will not return from here
Air, tossing the pages like sails on a mast
Sneaking between the words, inquiring about the truth
Night and between us, it's not so ordinary
Looking through their eyes, you don't know if it's unpleasant
Racing between thoughts, I lose my steps in the peloton
Vis a Vis me, changes that are inevitable
Night and maybe I'll sleep tonight for the last time
And the future will drown me, the ships have long since sailed away
The end is dead and molded with blind emptiness
I'm crossing out words, but I don't know if it's too late

Chorus:
Before the house of cards collapses, I'll paint this last one
A picture without paint, after which I'll murder the pages
I'll leave with it, without tears and without a scream
Quietly like death, which watches from the attic
Writing a letter to S, I'll look in the mirror one last time
Chasing my thoughts back, but all in vain
Before fate mocks me, it will fill me with deception
A watchmaker of light who feeds us emptiness

Night, and the pulse explodes towards the foundations of the world
Beauty ruins, destroying warmth with the cold steel of the executioner
Hell paves my way, I think eternity is entangling me
I feel, I know it, and I'm grateful because I don't deserve it
Still night, and because of that I probably won't be sad
An invisible blow directs my heart into the abyss
Space takes my hand, I don't know how many seconds are left
Holding the air in my hand, with silence on my breath
I hear a voice in another language, like a scratch of a scream
It crept quietly into the shadows of the mirror's reflection
I urge my conscience, it will help me break this mirror
A heart wounded by a stone, muffled by a pillow
I hear the night, and for me, the universe will explode today
Such watchful stars are just waiting for disaster
Finesse surrounds the zenith, reality walks in fear
Fed with emptiness, they can watch me leave

Chorus x2
Before the house of cards collapses, I'll paint this last one
A picture without paint, after which I'll murder the pages
I'll leave with it, without tears and without a scream
Quietly like death, which watches from the attic
Writing a letter to S, I'll look in the mirror one last time
Chasing my thoughts back, but all in vain
Before fate mocks me, it will fill me with deception
A watchmaker of light who feeds us emptiness