Текст и перевод песни Buka - Nadzieja

Nadzieja

Mimo, że do bram trumny pukam ślepo i w pokale dna
Gdy w upale dnia, temperatury na zewnątrz biegną za metą,
W maratonie, który natury inferno - tu pęka w szwach

I piach który od góry nade mną, gdy sięgam dna
Te kurwy natury na pewno tu będą i garnitury nabędą na bank
Ten świat z tektury i ferwor, rozpyla go w mak
Odpukaj z góry w to bzdurne drewno - knack knack

To piekło, wydostań mnie stąd nie stój jak można, jestem tu,
Poznaj i częstuj się, doznaj, wejdź już do środka
Nie chce cię spotkać to już wiesz - cóż, nie wiesz nic, nie można doznać
Nie poznasz treści tej od lat trzymanej w pięści na rozkład

Wszyscy odeszli na rozkaz, jesteś ty zaklęta w obraz groteski
Ktoś tu zbeszcześcił te kreski to fotomontaż powieści w kościach
Pudełko i kredki tragikomedii nagrobka
I kropka samotna w głębi okropna.

Ref x2
Tu nadzieja umiera ostatnia, zabiera marzenia,
Zaciera spojrzenia zwierciadła, zamienia w wspomnienia
Upadła bez mienia, zabiera sumienia a prawda
Nie ma znaczenia kiedy upada martwa...

Puste butelki kręgi zataczają wokół tępy amok,
Błędy oplatają wstęgi na me ciało wciąż udając pokój
A czterem ścianom zaśpiewają w bloku
Mroku piosenki napisane żalą, znając je na opór - spokój

Dziś z boku staną, falą spalą się na popiół
Nigdy nie powstaną znowu, rozwalą to szare pandemonium
Całość w ogniu gnając na martwe podium
Nigdy już nie zagrają, spadając do gardeł mordu

Tak czarne w środku, życie obdarte ze skrzydeł i kontur
Wyblakły od liter strzygieł zmarłych od tortur
Tak czarno to widzę, a zdarte gardło przemokło, by rzec mi:
Szary kaptur zwycięstw nosi okropność

Nie chcę tego widzieć, nie chcę w szale w to brnąć wciąż
Zabierze ciszę jak najdalej niech zostanie samotność
Nie poddaje się po stokroć, dalej w talent idę
Bo póki ona tańczy wciąż - tu wszystko jest możliwe...

Ref x2
Tu nadzieja umiera ostatnia, zabiera marzenia,
Zaciera spojrzenia zwierciadła, zamienia w wspomnienia
Upadła bez mienia, zabiera sumienia a prawda
Nie ma znaczenia kiedy upada martwa...

Hope

Even though I blindly knock on the gates of the coffin and at the bottom of the glass,
When the heat of the day, the temperatures outside are running for the finish line,
In a marathon where nature's inferno - here it bursts at the seams

And the sand that from above me, when I reach the bottom
These whores of nature will certainly be here and will definitely acquire funeral suits.
This world of cardboard and frenzy sprays it into dust
Knock on top of this absurd wood - knock, knock

This hell, get me out of here, don't stand there like you can, I'm here,
Meet and treat yourself, experience, enter inside
Doesn't want to meet you, you know - well, you know nothing, cannot experience
You will not know this content kept in a fist for years for decay

They all left on command, you are cursed in the picture of grotesque
Someone here has desecrated these lines, it is a photomontage of a novel in the bones
A box and pencils of the tragicomedy of the tomb
And a lonely dot deep down, awful.

Ref x2
Here hope dies last, takes away dreams,
Rubs out the looks of the mirror, changes it into memory
Collapsed without property, takes away consciousness and truth
It doesn't matter when she falls dead...

Empty bottles in circles stagger around the dull frenzy,
Errors entwine ribbons on my body still pretending to be peace
And they will sing in the block to the four walls
Songs of darkness written grieve, knowing them off by heart - peace

Today they will stand aside, they will burn themselves to ashes in a wave
They will never rise again, they will blow away this gray pandemonium
Driving towards the dead podium in flames in its entirety
They will never play again, falling into the throats of murder

So black inside, life stripped of wings and contour
Faded from the letters of the torturers
That's how black I see it, and my sore throat is soaked to tell me:
The gray hood of victory wears awfulness

I don't want to see it, I don't want to go crazy all the time
Take the silence as far as possible, let loneliness remain
Doesn't give up a hundred times, I continue in talent
Because as long as she dances - here everything is possible...

Ref x2
Here hope dies last, takes away dreams,
Rubs out the looks of the mirror, changes it into memory
Collapsed without property, takes away consciousness and truth
It doesn't matter when she falls dead...