Güneşimden Kaç - Bulutsuzluk Ozlemi перевод на немецкий

Güneşimden Kaç

Günlerden bir gün kara kışın sonuna doğru
Gün güneşliydi, o gün kendimi azad etmiştim
Rüzgar beni bir sahile götürdü
Bir yer bulup oturmuştum
Bir türkü tutturmuştum

Kafam çok karışık aynı dertten muzdariptim
Vakit harcamamalıydım, para bulmam lazımdı
Böyle bir durumda asıl orada
Nasıl olduğuma şaşıyordum ben
Bir yer bulup oturmuştum
Bir türkü tutturmuştum

Güneş bana gülümsüyordu
İçimi ısıtıyordu
Sen dikildin karşıma, karşıma, karşıma

Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç

Balıkçılar geri dönmüşlerdi bomboş
Kediler ve yaşlılar her zaman onları beklerdi
Her şeyi Hitit aslanı gibi izliyordu Karabaş
Herkes çalışıyordu, yosun kokusu duydum
Bir türkü söylemekte idim

Deniz ışıldıyor, göz kamaştırıyordu
Sesler ve şekiller giderek belirsizleşiyordu
Bildiklerim bilemediklerimden azdı
Kainatta bir yerdeydim
Bir türkü söylemekte idim

Güneş bana gülümsüyordu
İçimi ısıtıyordu
Sen dikildin karşıma, karşıma, karşıma

Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç

Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç, güneşimden kaç
Güneşimden kaç, güneşimden kaç

Flieh vor meiner Sonne

Eines Tages gegen Ende des tiefen Winters
Der Tag war sonnig, an dem Tag hatte ich mich befreit
Der Wind trug mich an einen Strand
Ich hatte einen Platz gefunden und mich hingesetzt
Ich hatte ein Volkslied angestimmt

Mein Kopf war sehr durcheinander, ich litt unter demselben Kummer
Ich durfte keine Zeit verschwenden, ich musste Geld finden
In solch einer Situation eigentlich dort
wunderte ich mich, wie ich dort war
Ich hatte einen Platz gefunden und mich hingesetzt
Ich hatte ein Volkslied angestimmt

Die Sonne lächelte mich an
Sie wärmte mein Inneres
Du standest vor mir, vor mir, vor mir

Flieh vor meiner Sonne, flieh vor meiner Sonne
Flieh vor meiner Sonne, flieh vor meiner Sonne
Flieh vor meiner Sonne

Die Fischer waren leer zurückgekehrt
Katzen und alte Leute warteten immer auf sie
Karabaş beobachtete alles wie ein hethitischer Löwe
Alle arbeiteten, ich roch den Duft von Seetang
Ich sang gerade ein Volkslied

Das Meer glitzerte, es blendete die Augen
Geräusche und Formen wurden zunehmend undeutlich
Was ich wusste, war weniger als das, was ich nicht wusste
Ich war irgendwo im Universum
Ich sang gerade ein Volkslied

Die Sonne lächelte mich an
Sie wärmte mein Inneres
Du standest vor mir, vor mir, vor mir

Flieh vor meiner Sonne, flieh vor meiner Sonne
Flieh vor meiner Sonne, flieh vor meiner Sonne
Flieh vor meiner Sonne

Flieh vor meiner Sonne, flieh vor meiner Sonne
Flieh vor meiner Sonne, flieh vor meiner Sonne
Flieh vor meiner Sonne, flieh vor meiner Sonne
Flieh vor meiner Sonne, flieh vor meiner Sonne