Текст и перевод песни Canfeza - Eylül 1

Eylül 1

Eylül 1, dışarda yağmurun gürültüsü
Tabiat ananın aynasında sararmış görüntüsün
Ağaçların her bu mevsim kaybettiği senken
Benim olmamanın yaşamak kadar çok değil üzüntüsü

Yine de yağmura denk üzüntümün bedeli
Bu bedele karşılık bir kış ayı güzüntümü ödenir?
Suyun yer yüzünden alınıp bir ihanet seferi düşün
Böyle bir şey var olsa tüm yapraklarımı dökerim

İnancım, bitmiyecek yağmurların kokusu
Kalbimin üstünde ondan dahada hisli dokusun
Bacaklarımı ellerimle destekleyip beş şişenin
Yardımıyla çıkıyorum aşk denen şu yokuşu

Zafer benim olduğunda, ödülüm sen ol
Eylül'ün başlangıcıyla önüme sel o
Bacamda tüten duman, penceremde rüzgâr
Bu rüzgârdan daha şevkatli, daha serin eser ol

Seni, ona buna değil de sana anlatabilsem
Güneş bir parça daha sen damlatabilse
Tam karşıma düşsen, konuşsak, söylesem ve dinlesen
Yahut ben susup kalsam, sen anlatabilsen

Eylül bereketiyle geldi, yapraklarımı döktü!
Her harfin toprağın altında milyonlarca köktür
Sonunda çocukluğumu kaybetmekten ürküp
Papatya bahçesinden salıncağımı söktüm

Bu dağlar seninle ilgili hiçbir şey bilmiyor
Bununla doğru orantıda hiçbir ağacın ilmi yok!
Orman oksijen, yangının tehdidin dik âlâsı
Maalesef hiçbir adıma oksijen dikilmiyor

Ormanları yok etmeden seni gerçekten sevemem
Bir ağaç, yüzlerce kalem, yirmi şiir senede
İlkokuldan liseye, hatta sonrasında bi' sene boyu
Karşılaştığım her işlemin sonucu sen eder

Tütünüm olmalıydı, basmalıydı yarama
Emin olsam var olduğuna sıkıntıları aramam
İnşallah beni hiçbir mühitte bir kez bile bulama
Yine de bir gün vazgeçersem eğer yıkıntıları arala
Hayır efendim, ona ihanet derler zira gurur buna
Bir kadın yok, hiç olmadı, bakmayın siz kuruntuma
Islanan her mendil gibi inan birgün kurur bu da
Kıskanıyorum dudaklarını içtiğin her yudum sudan

Direncim tükenmeyecek mürekkepler şöleni
Sevgi imparatorluğunda bu en parlak dönemim
İyice hantallaştım, haricen bi' de şu var
Elim; bir kagıda, bir kaleme, bir başıma, bir de sana yönelir

Aşksa eğer aşka hicvin en üst perdesindeyim
Bu ödül sel suyun en derin mertebesinde mi?
Bunu kendime bilerek yapıyorum ve memnun hâlim
Derdin artık derdi var, o benim çünkü dert elimdesin

Yazmak değil yaşamak için muhakkaktır bilgi
En zor yamaçlardan al bu kucaklarca bitki
Ölümün kucagındayken neyi degiştirebilirsin ki?
Nasılsa tüm mutluluklar kucaklarda bitti

Beni sefalet hücrelerine tıktı beş kuruşluk ismin
Bu hücre İstanbul'un gecelerinden pistir
Hâlâ anlamış degilim, sıra benim hakkımken
Nasıl oldu da başka birine bırakabildim pisti?

Sırtımda lastik izleri ve acı firen sesleri
Ben kazanın kurbanıyım, haykırışımı resmedin
Bagırıyorum, duymuyolar, ses yerini bulmuyor da
Yine de sen hayalimden bi' anlık vazgeçmedim

Bu devrin hiçbir şairi benimle yarışamaz
Beni sevmiyo olman hariç hiçbir şeyine karışamam
Sensizliğe alışamam, sensiz niye barışamam yaşamla?
Herkes hak verirdi, bir kısmını tanısalar

Rüyalarıma aşık oldum, gücünden ötürü
Sana aglamak zevküsefa, gülürsem ölürüm
İlk işim seni bulmak olacak görünce günümü
Çünkü bana bi' tek sen yaşatabilirsin gülünecek ölümü

Gülmek ne haddime? Zifte döndü ciğerlerim
Umrunda olduğum sürece umrumda değil diğerleri
Bir yer verin,ay da geçse beklerim sıkılmadan
Sen canım, cicim, anam, babam, balım, biraderim

September 1st

September 1st, the sound of rain outside
The yellowed image of mother nature in the mirror
You are what trees lose every season
My sadness of not being there is not as much as living

Yet my sorrow is worth the rain
Is my winter sorrow paid for this price?
Think of a betrayal expedition by taking the water from the face of the earth
If there was such a thing, I would shed all my leaves

My belief is the smell of the rains that will not end
You are the feeling texture on my heart
Supporting my legs with my hands and five bottles
I'm climbing this hill called love

When victory is mine, be my reward
With the beginning of September, a flood comes before me
Smoke rising from my chimney, wind in my window
Be more enthusiastic than this wind, be cooler

If I could tell you, not to this or that, but to you
If the sun could drop you a little more
If you fall right in front of me, we talk, I tell you and you listen
Or I just shut up and you can tell

September came with its bounty, shed my leaves!
Every letter is millions of roots under the ground
Finally afraid of losing my childhood
I removed my swing from the daisy garden

These mountains know nothing about you
Proportionally, no tree has any knowledge!
Forest is oxygen, the upright symbol of the threat of fire
Unfortunately no oxygen is planted on my steps

I can't really love you without destroying the forests
One tree, hundreds of pencils, twenty poems a year
From elementary school to high school, even after a year
The result of every operation I encounter makes you

I should have had my tobacco, it should have pressed my wound
If I was sure you existed, I wouldn't look for trouble
I hope you will never find me in any environment
Still, if I give up one day, if I open the ruins
Yes sir, they call it treason because pride does
There is no woman, never has been, don't mind my delusion
Believe me, like every wet handkerchief, one day this will dry up too
I envy your lips, every sip of water you drink

My resistance will not run out, a feast of inks
This is my brightest era in the empire of love
I'm getting clunky, there's also this on the outside
My hand; goes to a paper, a pen, my head, and you

If it's love, I'm at the highest pitch of hiccup for love
Is this reward in the deepest order of flood water?
I do this knowingly and I am satisfied
Now the pain has pain, that's me because I have you

To write is not to live, knowledge is certain
Take these armfuls of plants from the most difficult slopes
What can you change when you are in the arms of death?
After all, all happiness ended in embraces

Your five-cent name put me in misery cells
This cell is dirtier than the nights of Istanbul
I still don't understand, when it was my turn
How could I leave the bastard to someone else?

Tire marks on my back and painful brake sounds
I am a victim of the accident, paint my scream
I'm yelling, they can't hear, the sound can't find its place either
Still, I never gave up on my dream for a moment

No poet of this age can compete with me
I can't interfere with anything but you not loving me
I can't get used to being without you, why can't I make peace with life without you?
Everyone would give the right if they knew some of it

I fell in love with my dreams because of its power
Crying to you is a pleasure, I will die if I laugh
My first job will be to find you when I see my day
Because only you can make me experience the death that can be laughed at

Who am I to laugh? My lungs turned to pitch
As long as you care, I don't care about the others
Give me a place, even if a month passes, I will wait without getting bored
You are my life, my sweetheart, my mother, my father, my honey, my brother