Текст и перевод песни Canfeza - Mihrimar (Yeşil v Cömert)

Mihrimar (Yeşil v Cömert)

Yeşil

Bir sonbahar akşamıydı beni bırakıp gidişin
Yıldızların gökyüzünden avuçlarıma inişi
Senin için taşırım omuzlarımda güneşi
Çünkü onu görünce yeşerecektir umutlarının yenisi

Bir sabah ayazıyla sıyrıldım kaldırımdan
Boğulmak üzere bırakıldım bir birikinti kıyısında
Güneş fırçasıyla doğayı boyaya dursun
Ben ölümü uyandıracağım asırlık uykusundan

Seni beklerken parmaklarım buzullar oluşturdu
Çözebilmek için defalarca avuçlarımı ovuşturdum
Dikip yoluna gözlerimi yokluğunu hissedene dek
Kim bilir kaç geceyi sensiz sabahlarla buluşturdum

Artık eskisi gibi değil aynalarda suratım
Sakallarımda boy göstermiş yılların kır atı
Bu suretle bizi cennet ırmaklarında yıkarım inan
Tonlarca günahla ben eğer geçebilirsem sıratı

Bu benmiyim yoksa sen mi yalancısın nedir
Gördüklerim yaşadıklarımızdan fazlasına mı mükelleftir
Güncelleştirelim doğayı seninle yeniden cemre olup
Ayın git gelinde boğulup yakamozunda dirilelim

Bir nefes daha sigaramdan ciğerlerime damladı
Ölüm dudaklarımda neden bu denli hamladın
Bende hiç kalmadın ama yine de inan
Her mısranın kalp atışı seninle canlanır

Yeşil gökyüzünün mavi aynası
Buradan göremiyorum orada ay nasıl?
Sen engellerime yürüdüğüm kol bastonumken
Nasıl ayaklarım seninle beraber mutluluğa koşmasın?

Canfeza

İki çeşit insan ve iki çeşit aşk vardır
Biri kalbini şişirir ama diğeri karnı
Ondan fazla aklımıza geldiğinden
Daha çok seviyor olmamızdan yasaklamış aşkı Tanrı

Seni öldüreni sana can verenden çok seversen
Sana tavsiye yersiz, yine de seveceksin ne desem
Benim içimdeki zararlı bir alışkanlıktan ibaret
Ama sizinki daha çok benziyor geçici bir hevese

Aşk sonsuzdur, peki ya insan, bizler?
Ebedi değilsek dünyada, niye çamurda dizler?
Niye önünde eğiliriz geçip gidecek olanın?
Aşkın cinsel organı olmaz, akıl yok mu sizde?

Eğer kanatların yoksa, ki dünyada olamaz
O zaman aşkın varlığını dudaklarına dolama
Kendi mutluluğumdan verip adam etmişken kalbimi
1 yıl önce çıkarttığım yere yeniden sokamam

Sana sen diye başlayan bir afet daha, dinle
Sensizlik iki güzel kelime arasında duran ünlem!
Eşdeğersin ömre, soğuk aşk gecelerinde
Sen, ayın ısısı, ruhuma sardığım battaniyem

Özlemek, bir bakıma öğrenmektir bence
Ölümü bana madem sen öğrettin, tetiği sen çek
Sonunda ben ve sen iki ayrı şeftaliyiz
Olgunlaşıp düştüğümüz noktada buluşacağız er geç

Yeşil gökyüzünün mavi aynası
Buradan göremiyorum orada ay nasıl?
Sen engellerime yürüdüğüm kol bastonumken
Nasıl ayaklarım seninle beraber mutluluğa koşmasın?

Cömert

Bir avuç güzelliğin anca gözümü doyurur
Şarap aşkı kandıran bir salkım üzümün oyunu
Dudaklarına rengi veren utancımın kızarması
Beni utandıran o zulme bu şarkı lüzum olsun

Beni kaybedersen arama çünkü zaman farkın
Ölüm uykularımı kaçıran bir çocuk parkı
Gözlerini çek üstümden bir soluk aldır
Güneş içinde şehir kurmuş ve yolu karlı

Yaşım fazlasından bile fazla insan okudu
Şubat bulutları yıkanmamış bir nisan kokulu
Yolum nereye çıkarsa çıksın orası dert konumum
Dert tohumu topraksız susuz bir insanoğlu
Sanki çocuk gibiyim ve mutluluk oyuncağım
Seni bugün bir sürüye anlattım yutkundu koyuncağız
Yokluğundan alıp soğukluğunu getiren bulutların
Rüzgarında gidip geliyor güneşin salıncağı
Biçare kalbim, sana karşı hep bican
Sorumlusu senken vebali bana yıkmıcan
Bu mevzu çok derin gözlerine sık dalamam
Yetmiyor mu kalbim? Yeter, lütfen artık zırvalama
Bulanıyor gözlerim, bitiyor gösteri
Göz kapaklarım uyku vakti tekrarını gösterir
Sanırım seni kader sensşzliğe sözledi
Ben kaybettiğim zamanın sen ikramını özledim
Yeşil gökyüzünün mavi aynası
Buradan göremiyorum orada ay nasıl?
Sen engellerime yürüdüğüm kol bastonumken
Nasıl ayaklarım

Mihrimar (Green and Generous)

Green

It was an autumn evening when you left me
The stars descending from the sky into my palms
I carry the sun on my shoulders for you
Because seeing it, a new hope will bloom within you

One morning I pulled myself off the pavement with frost
I was left to drown by the edge of a puddle
Let the sun paint nature with its brush
I will awaken death from its age-old slumber

My fingers formed glaciers while waiting for you
I rubbed my palms over and over to unfreeze them
I fixed my eyes on your path until I felt your absence
Who knows how many nights I've met the mornings without you

My face in the mirror is not the same as it used to be
The gray horse of years has shown itself in my beard
Believe me, I will wash us in the rivers of paradise with this face
If I can pass through with tons of sins

Is this me or are you the liar, what is it?
Are the things we see obliged to be more than what we have lived?
Let's update nature, you and I, becoming warmth again
Let's drown in the ebb and flow of the moon and resurrect in its phosphorescence

One more breath from my cigarette dripped into my lungs
Death on my lips, why did you charge so raw?
You didn't stay with me at all, but still, believe
Every verse's heartbeat comes alive with you

Green is the blue mirror of the sky
I can't see from here, how is the moon over there?
While you are the walking stick I lean on for my obstacles
How can my feet not run to happiness with you?

Canfeza

There are two types of people and two types of love
One inflates the heart but the other the stomach
Because it comes to our minds more than that
God has forbidden love because we love more

If you love the one who kills you more than the one who gives you life
Advice is useless to you, what can I say, you will still love
It's just a bad habit inside of me
But yours is more like a passing fancy

Love is infinite, but what about humans, us?
If we're not eternal in the world, why knees in the mud?
Why do we bow down to what will pass?
Love has no sexual organ, don't you have a mind?

If you don't have wings, which you can't have in this world
Then wrap the existence of love around your lips
While I've made my heart human by giving from my own happiness
I can't put it back where I took it out a year ago

Another disaster that starts with you, listen
Loneliness is an exclamation mark between two beautiful words!
You are equivalent to a lifetime, on cold, loveless nights
You are the warmth of the moon, the blanket I wrap around my soul

Missing, I think, is learning in a way
Since you taught me death, you pull the trigger
In the end, you and I are two separate peaches
We'll meet sooner or later at the point where we ripen and fall

Green is the blue mirror of the sky
I can't see from here, how is the moon over there?
While you are the walking stick I lean on for my obstacles
How can my feet not run to happiness with you?

Generous

A handful of beauty is all that satiates my eyes
Wine is the game of a bunch of grapes deceiving love
The redness of my shame, giving color to your lips
Let this song be necessary for that tyranny that embarrasses me

If you lose me, don't search because there's a time difference
Death is a children's park that keeps me awake
Take your eyes off me, take a breath
The sun built a city inside and the road is snowy

My age has read more people than it should have
February clouds smell like an unwashed April
Wherever my path leads, that's where my troubles lie
A troubled seed is a man without soil and water
It's like I'm a child and happiness is my toy
I told a herd of sheep about you today, they swallowed when I put them down
The clouds that take your absence and bring your coldness
The swing of the sun coming and going in their wind
My poor heart, always a bayonet against you
You won't bring the burden on me when you're responsible
This matter is too deep, I can't plunge into your eyes often
Isn't my heart enough? Enough, please stop babbling
My eyes are getting blurry, the show is ending
My eyelids show a repeat of bedtime
I think fate has spoken to you about loneliness
I miss your hospitality of the time I lost
Green is the blue mirror of the sky
I can't see from here, how is the moon over there?
While you are the walking stick I lean on for my obstacles
How can my feet