Boghz - Dariush перевод на английский

Boghz

گیرم که در باورتان به خاک نشستهام
و ساقههای جوانم از ضربههای تبرهاتان زخمداراست
با ریشه چه میکنید
گیرم که بر سر این بام
بنشسته در کمین پرندهای
پرواز را علامت ممنوع میزنید
با جوجههای نشسته در آشیانه چه میکنید
گیرم که میزنید
گیرم که میبُرید
گیرم که میکشید
با رویش ناگزیر جوانه چه میکنید
تمام بغض قناریها صدات رو ترسونده
اجاق کینه پاییزی گلهات رو سوزونده
تو اون ستاره خاموشی که خواب تو رو برده
پیام سرخ شقایقها تو قلب تو مرده
چشمهات مثل شب بارونی
دلت پراز غم پنهونی
مثل پرنده زندونی
بخون به ناله دل
مثال تیغ گل زردم
یه شعر خسته پر دردم
ببین که قایق امیدم
نشسته بی تو به گِـل
غم غریب کدوم غروبی
که عطر پاییز گرفته بوی تنت
نگات به سوی کدوم ستارهاست
که قلب پارهاست به زیر پیرهنت
من و تو چله نشین این شب پر اندوهیم
من و تو سایه غمگین غروب رو هوهیم
من و تو سایه غمگین غروب رو کوهیم
چرا به سفره ما دیگر نشانی از نان نیست
به خاک غمزده شهرم نمی ز باران نیست
تمام بغض قناریها صدات رو ترسونده
اجاق کینه پاییزی گلهات رو سوزونده
تو اون ستاره خاموشی که خواب تو رو برده
پیام سرخ شقایقها تو قلب تو مرده
چشمهات مثل شب بارونی
دلت پرازغم پنهونی
مثل پرنده زندونی
بخون به ناله دل
مثال تیغ گل زردم
یه شعر خسته پر دردم
ببین که قایق امیدم
نشسته بی تو به گِـل

Tightness

Suppose in your belief I fell to the ground
And the young stalks of my youth are wounded by the blows of your axes
What will you do with the root
Suppose on this roof
Sitting in wait for a bird
You forbid it to fly
What will you do with the chicks sitting in the nest
Suppose you hit
Suppose you cut
Suppose you kill
What will you do with the inevitable sprouting of the bud
All the grudge of canaries has frightened your voice
The autumn hearth of resentment has burned your flowers
You are that extinguished star that has taken your sleep
The red message of poppies has died in your heart
Your eyes are like a rainy night
Your heart is full of hidden sorrow
Like an imprisoned bird
Sing to the groan of the heart
Like the yellow flower blade
A tired, pained poem
See that the boat of my hope
Sits ashore without you
The strange sorrow of which sunset
That the scent of autumn has taken the smell of your body
Your gaze is towards which stars
That your heart is torn under your shirt
You and I are the sitters of this sorrowful night
You and I are the sad shadows of the sunset
You and I are the sad shadows of the setting sun
Why is there no sign of bread on our table anymore
There is no rain on the sad soil of my city
All the grudge of canaries has frightened your voice
The autumn hearth of resentment has burned your flowers
You are that extinguished star that has taken your sleep
The red message of poppies has died in your heart
Your eyes are like a rainy night
Your heart is full of hidden sorrow
Like an imprisoned bird
Sing to the groan of the heart
Like the yellow flower blade
A tired, pained poem
See that the boat of my hope
Sits ashore without you