Текст песни Wij Zijn Allemaal Gemaakt Van Hetzelfde - Diggy Dex

Ik kijk in de ogen van mijn zoon en ik denk:
'K geloof niet eens, ook nooit gedaan
Maar dit is Gods geschenk
En ik denk: waarom ik, waarom ben ik zo'n mazzelpik?
Waarom is die van mij hier wel
En waarom voor een ander weg?
Ze zeggen: God dobbelt niet; in mijn optiek wel
Wat is meer onverdiend nog
Dan wanneer je van het lot verliest?
Maar laat de liefde met de doden niet begraven
En laat de hoop niet varen, nee, wij zijn allen hier
Je kan vluchten naar het einde
Tot de hemel wacht;
Je kan staan in de zon met een paraplu
Te kijken tot de regen valt
Ik kan alles relativeren tot ik terug bij af ben
Of niet proberen omdat het toch tegenvalt
We kunnen leven alsof, we kunnen geven en nemen
Liefhebben en haten, maar altijd terugkeren tot stof
Wij zijn hier op dit moment, maar je wist al:
Leven is de overwinning op zich al

Wij zijn
Allemaal gemaakt van hetzelfde
Wij zijn
Allemaal gemaakt van
Niets, alles
Alles en niets
Allemaal gemaakt van...

Ik zie de schoonheid in van een begrafenis
Omdat de dood ons laat inzien wat de waarde is
Elke strijd die je voert, dat is er een in je hoofd
En vechten met jezelf — dat win je nooit, nee
Dus heb jezelf lief nu, zoals je ook een ander hebt
Ik ben al vijfendertig en ik voelde 't voor het eerst
Volledig voor mezelf ook nu pas
Dat is gek
Hoeveel dogma's en scenario's —
Ze zitten daar als spoken in je hoofd
Hoeveel negatieve zelfbeelden en vooronderstelling
Ik wel niet had verzameld;
Hoeveel mensen die vertellen me
Wat je kan en wat niet, wat er hoort en wat ziet
Het systeem dat draait door op wat regels en advies
En ik snap dat er iets moet zijn ergens als een systeem
Maar als het er niet is, hm, waarom niet, nee?
Ik lees de krant en die vertelt me
Dat er zoiets is als onderscheid
Hij, die mag het land in; hij weer niet en zij weer wel
Wat is dat toch?
Tijdsgeest van de angst
En juist datgeen maakt mij het allerbangst van binnen
Niemand vlucht voor de lol, never
Ik zou precies hetzelfde doen
Als ik en mijn naasten in gevaar zouden verkeren
Zijn we dan niets verder dan duizenden jaren geleden?
Maar ik weiger om de haat te laten overwinnen
En kijken we terug over duizend jaar en zeggen we:
Wat was het toch barbaars hoe we met mensen omgingen?
Ik hoop het, net als dat ik hoop dat je niet alles gelooft
Wat je ziet en wat je hoort
Maar blijf vragen: waarom is dat zo?
Linkse rakker, hippie Dex, yes, ik ben er één
Ook daar valt alles tegenin te brengen, zeker!
Maar ik ben klaar met negativisme, hoe kan ik anders?
Moet ik mijn eigen zoon zien opgroeien
In m'n bad van cynisme?
Wij zijn allemaal gemaakt van hetzelfde, dezelfde stof
Hetzelfde wat ons laat bloeien en laat verwelken, zo van...