Текст и перевод песни Dingo - Kirjoitan

Aavikolta tuulee lyöden saluunan ovet kii.
On nurkassa piano, sen äärellä aaveet tanssivat balettii.
On seinään naulittu ässä, naula on läpi sydämen.
Ja minä seison tässä, kun aaveet tarttuvat käsiini kuiskien.

Ne vievät mut baaritiskille tarjoten iloliemiään.
Juovun ja pyydän pianistia soittamaan sävelmää,
Jossa on tuuli ja vesi, niitty ja omenapuu.
Aavikon laidalta tuulee.
On kaunista se, mitä muistoissain tapahtuu.

Kirjoitan seiniin autiotalojen.
Kirjoitan, kuinka sinua tarvitsen.
Kirjoitan rappukäytäviin yksinäisten.
Kirjoitan, kirjoitan, kirjoitan.

Sammun ja uneksin intiaanista, joka mua opettaa,
Että ihmisillä on siivet ja rakastavaisilla luvattu maa.
Tuo vanha intiaaninainen rukoilee unessa puolestani.
Se sirottaa liekkeihin tuhkaa, ja minä näen sinun kasvosi edessäni.

Herään siihen, kun saluunastani juoksee joku pois.
Se ei ole aave, joka mieltäni kiusata vois.
Minä tiedän, että olit täällä jossakin.
Ei ole niittyä eikä vettä, joka omenapuutamme kastelisi kauemmin.

Kirjoitan seiniin autiotalojen.
Kirjoitan, kuinka sinua tarvitsen.
Kirjoitan rappukäytäviin yksinäisten.
Kirjoitan, kirjoitan, kirjoitan.

Kirjoitan seiniin autiotalojen.
Kirjoitan, kuinka sinua tarvitsen.
Kirjoitan rappukäytäviin yksinäisten.
Kirjoitan, kirjoitan, kirjoitan.

Ветер из пустыни захлопывает двери салуна.
В углу стоит пианино, а там призраки танцуют балет.
К стене прибит туз, гвоздь пронзил сердце.
И я стою здесь, а призраки берут меня за руки и шепчут.

Они ведут меня в бар, предлагая мне свое удовольствие.
Я напиваюсь и прошу пианиста сыграть мелодию,
С ветром и водой, лугом и яблоней.
На краю пустыни дует ветер.
Это прекрасно, что происходит в моей памяти.

Я пишу на стенах заброшенных домов.
Я напишу, как ты мне нужен.
Я пишу на лестничных клетках для одиноких.
Я пишу, я пишу, я пишу.

Я теряю сознание, и мне снится индеец, который учит меня,
Что у мужчин есть крылья, а у влюбленных - земля обетованная.
Эта старая индианка молится за меня во сне.
Он рассыпает пепел в огне, и я вижу твое лицо перед собой.

Я просыпаюсь, когда кто-то выбегает из моего салуна.
Это не призрак, который может дразнить мой разум.
Я знаю, что ты был где-то здесь.
Больше нет ни луга, ни воды, чтобы поливать наши яблони.

Я пишу на стенах заброшенных домов.
Я напишу, как ты мне нужен.
Я пишу на лестничных клетках для одиноких.
Я пишу, я пишу, я пишу.

Я пишу на стенах заброшенных домов.
Я напишу, как ты мне нужен.
Я пишу на лестничных клетках для одиноких.
Я пишу, я пишу, я пишу.