Текст и перевод песни Dursun Ali Erzincanlı - Elli İki Gün

Elli İki Gün

Alemlerin Rabbi olan Allah
Bir peygamber gönderecekse eğer
Yıldızlar duyurulur bu haberi
Kamer menzillerinde üç yıldız doğar
Üç yıldız kainatı bu haberle müjdeler

Şimdi son kez doğacak yıldızlar
Müjde üstüne müjde
Nur üstüne nur gibi
Şimdi son kez müjdeleyecek
O son aziz peygamberi

Elli iki gün var
Hanei saadette hüzün ve sevinç iç içe
Tesellisini bekliyor annelerin annesi
Eşini kaybetmiş hazin bakışlarıyla incisini bekliyor
Belki o minik kalp atışlarını duyuyor
Belki göz yaşı döküyor babasız dünyaya geleceğine
Ama taşıdığı rahmetin farkındadır Hazreti Amine
Tam elli iki gün

Ve yıldızların da ötesinde hazırlıklar
Kuşlar var kuşlar
Bakışlarıyla mesafeler aşmakta
Kuşlar dünyadan çok uzakta ama hızla dünyaya yaklaşmakta

Tam elli iki gün var
Mekkei mükkereme de bir felaket haberi
Yemen valisi Ebrehe Kabeye saldıracak
Abdul Muttalib′in alınan iki yüz devesi
Mekke reisi develerini istiyor
Kabenin sahibi Kabeyi korur
Ebrehe öfkeli
Onu bana karşı kimse koruyamaz diyor
Kureyşin ulusu son sözünü söylüyor
Ben ona karışmam işte sen işte o

Elli iki gün var
Mekke halkı tepelere yürür dağ başlarına
Mekke boşaltılır
Harem-i şerif mahsun
Abdul Muttalip mahsun
Kureyşin ulusu kabenin halkasına tutunur
İlahi
Dokunulmazlığı tehlikeye düşenleri koru
Kabeyi ve Kabe halkını koru
Ve ardından oda yürür dağlara
Bir tek örtüsü kalır Kabenin
Yemen alacası bir örtü
Hane-i saadet yalnız makamı İbrahim yalnız
Hicri İsmail
Hacerul Esvet
Ve kabei muazzama
Yapayalnız

Ve kuşlar
Ayak yapılarından belli ki
Sadece uçmak için yaratılmışlar
Bir yere kesinlikle konmıcaklar
Kuşlar hızla dünya semasına yaklaşmaktalar

Elli iki gün var
Muhassap vadisinde Ebrehenin ordusu
En önde devasa bir fil
Ardında altmış bin sefil
Kabeyi yıkmak için harekete geçiyor
Daha adımı atmadan fil
Ebrehenin yol göstericisi Tufeyl
Yaklaşıp kulağına bişeyler fısıldıyor
Mamud sağ ve selametle geldiğin yere dön
Çünkü sen
Allah'ın dokunulmaz kıldığı memlekettesin

Ve tufely de çekilir dağlara
Ve fil dizlerinin üstüne çöker
Ordu da bir kargaşa ne oldu bu file
Yönü başka bir terafa çevirilince koşuyor hem de delice bir süratle
Ama Kabeye doğru döndürülünce yüzü kapanıyor dizlerinin üstüne
Ucu sivri demirler sokuluyor burnuna
Mamut kalksın ve yürüsün diye ama nafile
Tam o esnada gökyüzünde Yemen tarafında bir karartı
Kapkara bir bulut gibi deniz üzerinden git gide yaklaşan
Yaklaştıkça netleşen bir karartı
Ve dehşetle açılan gözler
Ve sapsarı kesilen yüzler
Bir ses dayanabilcekseniz bakın diyor
Çünkü gökten Ebabiller yağıyor
Yeryüzünde hiç görülmemiş kuşlar
İrili ufaklı bölük bölük fırka fırka
Birbiri ardınca başları vahşi hayvanların başı gibi
Gagalarında ve ayaklarında taşlar pişirilmiş çamurdan
Kanatları benek benek kar beyazı
O ilahi nurdan ve alınların da bir yazı
El kahhar (el kahhar)
Belli ki azap için yaratılmışlar
İşte başlıyor azap
Ebreheyle altmış bin kişilik ordusu
Ve sicim gibi yağan taşlar
Taşlaşmış yürekleri söküp çıkaran taşlar

Elli iki gün var
Kabe yalnız değil Kabe sahipsiz değil
Ve haykırıyor Kabe hani nerde ordunuz
Hani gururlanıyordunuz
Hani kaçış yurdunuz
Hem nereye kaçıyorsunuz
Takip eden Allah
Nereye kaçacaksınız
Takip eden Allah
Bugün fil ordusundan bu azabı tatmayan hiç kimse kalmayacak
Ebrehe mağlup galip olan Allah
Biliniz ki sonunuz alevli bir ahtır
İmtikam alanların en hayırlısı Allahtır

Ya Rabbi
Bugün ve bugünden sonra eğer
Eğer bir ebrehe ruhu toplayıp ordusunu
Yürürse haremine nolur ebabillerini gönderme
Muhammedi muhabbetle dolu bir tek kalpte duruncaya dek
Gönderme azap kuşlarını
O gün dağlara çekilen halk nasıl korku içinde izlediyse onları
Bugün Ebabiller izlesin bizi
Ve yeryüzü duysun sesimizi
Kabei muazzamanın koruyucusu biziz
Çünkü biz (çünkü biz)
Ümmeti Muhammediz (Ümmeti Muhammediz)

Ebabiller uzaklaşırken Mekkeden
Kabei muazzama gönüller sultanını bekliyor
Anneler annesi gülünü bekliyor
Tam elli iki gün var

Fifty-Two Days

Allah, the Lord of the worlds,
If He is to send a prophet,
The stars announce this news,
Three stars are born in the lunar mansions,
Three stars give good tidings to the universe with this news.

Now the stars will rise for the last time,
Good news upon good news,
Like light upon light,
Now they will announce for the last time,
That last noble prophet.

Fifty-two days left,
Sadness and joy intertwined in the house of happiness,
The mother of mothers awaits her comfort,
With her sad eyes, having lost her husband, she awaits her pearl,
Perhaps she hears those tiny heartbeats,
Perhaps she sheds tears for his arrival into a fatherless world,
But Hazrat Amine is aware of the mercy she carries,
Exactly fifty-two days.

And preparations beyond the stars,
There are birds, birds,
Crossing distances with their gaze,
Birds are far from the world but rapidly approaching it.

Exactly fifty-two days left,
News of a disaster in Mecca,
Abraha, the governor of Yemen, will attack the Kaaba,
Abdul Muttalib's two hundred camels were taken,
The chief of Mecca wants his camels back,
The owner of the Kaaba protects the Kaaba,
Abraha is furious,
He says no one can protect it from me,
The Quraysh tribe has its final say,
I will not interfere, there you are, there it is.

Fifty-two days left,
The people of Mecca walk to the hills and mountain tops,
Mecca is evacuated,
The Haram-i Sharif is desolate,
Abdul Muttalib is desolate,
The Quraysh tribe clings to the ring of the Kaaba,
Divine,
Protect those whose inviolability is endangered,
Protect the Kaaba and the people of the Kaaba,
And then he too walks to the mountains,
Only one cover remains on the Kaaba,
A Yemeni striped cover,
The House of Happiness is alone, the Station of Ibrahim is alone,
The Hijr Ismail,
The Black Stone,
And the Kaaba,
All alone.

And the birds,
It is clear from the structure of their feet,
They were created only to fly,
They will definitely not land anywhere,
The birds are rapidly approaching the sky of the world.

Fifty-two days left,
Abraha's army in the Muhassap Valley,
A gigantic elephant at the forefront,
Sixty thousand wretched men behind it,
Moving to destroy the Kaaba,
Before even taking a step, the elephant,
Abraha's guide, Tufeyl,
Whispers something in his ear,
Mamud, return to where you came from, safe and sound,
Because you are,
In the land that Allah has made inviolable.

And Tufeyl also withdraws to the mountains,
And the elephant collapses to its knees,
There is a commotion in the army, what happened to this elephant,
When its direction is turned to another side, it runs at a frantic pace,
But when its face is turned towards the Kaaba, it falls to its knees,
Sharp iron rods are inserted into its trunk,
To make the mammoth get up and walk, but in vain,
Just then, a darkness in the sky towards Yemen,
Like a pitch-black cloud, gradually approaching from over the sea,
A darkness that becomes clearer as it approaches,
And eyes that open in horror,
And faces that turn pale,
A voice says, look if you can bear it,
Because Ebabils are raining down from the sky,
Birds never seen before on Earth,
In large and small groups, one after another,
Their heads like the heads of wild animals,
With stones of baked clay in their beaks and feet,
Their wings speckled with pure white,
And an inscription on their foreheads from that divine light,
El Kahhar (the Subduer),
Clearly, they were created for punishment,
And now the punishment begins,
Abraha and his sixty thousand-strong army,
And stones raining down like threads,
Stones that rip out petrified hearts.

Fifty-two days left,
The Kaaba is not alone, the Kaaba is not without an owner,
And the Kaaba cries out, where is your army,
You used to be so proud,
Where is your refuge now,
And where are you running to,
Allah is the pursuer,
Where will you flee,
Allah is the pursuer,
Today, no one from the elephant army will escape this punishment,
Abraha is defeated, Allah is the victor,
Know that your end is a fiery abyss,
Allah is the best of avengers.

Oh Lord,
Today and from today onwards, if,
If an Abraha spirit gathers its army,
And marches towards Your sanctuary, please do not send Your Ebabils,
Until there remains a single heart filled with love for Muhammad,
Do not send the birds of punishment,
Just as the people who retreated to the mountains watched them in fear that day,
Today, let the Ebabils watch us,
And let the Earth hear our voice,
We are the protectors of the Kaaba,
Because we (because we),
Are the Ummah of Muhammad (the Ummah of Muhammad).

As the Ebabils depart from Mecca,
The Kaaba awaits the sultan of hearts,
The mother of mothers awaits her rose,
Exactly fifty-two days left.