Текст и перевод песни F.HERO - คาด-ตะ-กอน

คาด-ตะ-กอน

ความคาดหวังนั้นคือยาพิษ
มันกำลังไล่ฆาตกรรมเราอย่างซาดิสม์
มึงไม่อาจจะหนีด้วยแจ๊สหรือว่ายาริส
เพราะว่ามันจะตามล่ามึงเหมือนแสงอาทิตย์
แต่ว่ามัน เป็นยาพิษที่เราสมัครใจกลืน
หลักประหารที่เราสมัครใจยืน
คิดว่ามันอบอุ่นเหมือนกับผิงไฟฟืน
สุดท้ายแล้วความคาดหวัง
กำลังเหนี่ยวไกปืน

มึงโทษว่าเพราะความรักน่ะทำให้มึงเจ็บ
ก็เหมือนมึงโทษหลังคาตอนที่มันรั่วเพราะลูกเห็บ
ตามสเต็ปคือเมื่อสะเออะไปรัก
มันก็เหมือนแบกความ
คาดหวังไว้เต็มกระบะไปละ
หวังว่ารักจริง หวังว่าเค้าจะไม่ทิ้ง
หวังว่าเมื่อเจอใครที่เค้าดีกว่าแล้วเค้าจะไม่ปิ๊ง
หารู้ไม่ว่าตอนมึงกะหนุงกะหนิง
มีฆาตกรอยู่หลังประตูยืนซุ่มพร้อมมีดคมวิ้ง
มันรอ ให้ความไม่แน่นอนเปิดประตูให้
ส่วนต้นทางมีสัจธรรมคอยดูให้
ปังตอ ในมือมันพร้อมทะลวงไส้
โรคจิตพอจะไม่รีบร้อนไปฆ่าจนกว่าเวลาที่ใช่
ใช่ คดีนี้รักเป็นแค่พยาน
มีมึงเป็นเหยื่อ ความจริงเป็นตุลาการ
มันคือยาเบื่อ ฆ่าทิ้งแล้วอันตรธาน
มันคือความคาดหวังที่ใจเราสร้างเราดลบันดาลเอง

ความคาดหวังนั้นคือยาพิษ
มันกำลังไล่ฆาตกรรมเราอย่างซาดิสม์
มึงไม่อาจจะหนีด้วยแจ๊สหรือว่ายาริส
เพราะว่ามันจะตามล่ามึงเหมือนแสงอาทิตย์
แต่ว่ามัน เป็นยาพิษที่เราสมัครใจกลืน
หลักประหารที่เราสมัครใจยืน
คิดว่ามันอบอุ่นเหมือนกับผิงไฟฟืน
สุดท้ายแล้วความคาดหวัง
กำลังเหนี่ยวไกปืน

เมื่อตอนเด็กๆ มันชื่อว่าความหวัง
เกิดจากใจบริสุทธิ์ที่ไม่เคยถูกขัง
เป็นเด็กไร้เดียงสา ร่ำรวยอารมณ์ขัน
มีความเชื่อมุ่งมั่นว่าจะตามหาความฝัน
เริ่มต้นเดินทางตั้งแต่ตัวเลขซีโร่
เริ่มเก็บเลเว่ล ค่อยๆ มีเกราะ มีโล่ห์
วันหนึ่งเจอเพื่อนที่มีชื่อว่าอีโก้
บอกว่าถ้าอยากเจอฝันต้องฆ่าคู่แข่งด้วยอีโต้
ความอิจฉาเป่าหู เชื่อป๋าสิหนู
ถ้ายอมให้ใครวิ่งแซงมันน่าอับอายอดสู
หยิบมีดขึ้นมา เอาคมถูๆ
แล้วกดบนคอหอยเหมือนกับเราเชือดหมู
ฉึ่บ ฉับพลันความหวังก็มีเลือดท่วมกาย
มันหลงลืมความฝันที่มันอยากเจอทักทาย
กระหายหิวเลือด เหมือนอยากจิบไวน์
เปลี่ยนชื่อเป็นความคาดหวัง
ผู้หยิบยื่นความตาย

ความคาดหวังนั้นคือยาพิษ
มันกำลังไล่ฆาตกรรมเราอย่างซาดิสม์
มึงไม่อาจจะหนีด้วยแจ๊สหรือว่ายาริส
เพราะว่ามันจะตามล่ามึงเหมือนแสงอาทิตย์
แต่ว่ามัน เป็นยาพิษที่เราสมัครใจกลืน
หลักประหารที่เราสมัครใจยืน
คิดว่ามันอบอุ่นเหมือนกับผิงไฟฟืน
สุดท้ายแล้วความคาดหวัง
กำลังเหนี่ยวไกปืน

ความคาดหวังเหมือนการ์ตูนโดจิน
ที่ใจเราสร้างเองตามสะดวกโยธิน
เคยเลี้ยงไว้เป็นซามูไรแต่วันที่เป็นโรนิน
มันจะจับเราเข้าลานประหารตัดหัวด้วยกิโยติน
ก่อนฆ่ามันจะโบยตีจนลมหายใจรวยริน
เอาความไว้ใจที่มึงให้ไปทำลายเป็นผงโรยดิน
ให้มึงมองตอนที่หมามากิน
ว่าความไว้ใจแล้วคาดหวังนี่มันเจ็บปวดจริงๆ
บางครั้งกูโดนมันยิง อาการร่อแร่
แต่กูก็รอดมาได้ด้วยการคิดถึงพ่อแม่
บางครั้งมันตามหลอกหลอน จนกูเกือบชีวิตพัง
กูเลยสู้มันกลับด้วยการปลงอนิจจัง
ก่อนฝังมัน เอาไว้ในบ่อ
ให้การอภัยฉาบปูนแล้วค่อยเอาอิฐก่อ
จบ End Credit จะมีภาพมันแตกหน่อ
เพราะคาดตะกอนจะกลับมาฆ่ามึงในหนังภาคต่อ

ความคาดหวังนั้นคือยาพิษ
มันกำลังไล่ฆาตกรรมเราอย่างซาดิสม์
มึงไม่อาจจะหนีด้วยแจ๊สหรือว่ายาริส
เพราะว่ามันจะตามล่ามึงเหมือนแสงอาทิตย์
แต่ว่ามัน เป็นยาพิษที่เราสมัครใจกลืน
หลักประหารที่เราสมัครใจยืน
คิดว่ามันอบอุ่นเหมือนกับผิงไฟฟืน
สุดท้ายแล้วความคาดหวัง
กำลังเหนี่ยวไกปืน

Ожидание

Ожидание - это яд,
Который убивает нас с садизмом.
Ты не сможешь убежать от него на Honda Jazz или Toyota Yaris,
Потому что оно будет преследовать тебя, как солнечный свет.
Но это яд, который мы добровольно глотаем,
Эшафот, на котором мы добровольно стоим.
Мы думаем, что это тепло, как огонь в камине,
Но в конце концов, ожидание
Нажимает на курок.

Ты обвиняешь любовь в том, что она причиняет тебе боль,
Как будто ты обвиняешь крышу, когда она протекает из-за града.
По умолчанию, когда осмеливаешься любить,
Это как нести тонну
Ожиданий на своих плечах.
Надеяться на настоящую любовь, надеяться, что она не оставит тебя,
Надеяться, что, встретив кого-то получше, она не влюбится.
Не понимая, что пока ты воркуешь,
Убийца прячется за дверью, с блестящим ножом в руке.
Он ждет, когда неуверенность откроет ему дверь,
Пока истина наблюдает за всем этим.
Пистолет в его руке готов выпустить пулю,
Он достаточно психопат, чтобы не торопиться и убить в нужный момент.
Да, в этом деле любовь - всего лишь свидетель,
Ты - жертва, а правда - судья.
Это яд, который убивает и исчезает,
Это ожидание, которое мы создаем в своих сердцах.

Ожидание - это яд,
Который убивает нас с садизмом.
Ты не сможешь убежать от него на Honda Jazz или Toyota Yaris,
Потому что оно будет преследовать тебя, как солнечный свет.
Но это яд, который мы добровольно глотаем,
Эшафот, на котором мы добровольно стоим.
Мы думаем, что это тепло, как огонь в камине,
Но в конце концов, ожидание
Нажимает на курок.

В детстве это называлось надеждой,
Рожденной из чистого сердца, которое никогда не было заключено в тюрьму.
Ребенок-сирота, богатый эмоциями,
Верил, что найдет свою мечту.
Он начал свой путь с нуля,
Повышал уровень, постепенно обзаводясь броней и щитом.
Однажды он встретил друга по имени Эго,
Который сказал, что, если хочешь осуществить свою мечту, нужно убить конкурентов.
Зависть шептала ему на ухо: "Послушай меня, малыш,
Позволить кому-то обогнать тебя - это позор".
Он схватил нож, тупой,
И перерезал ей горло, как будто резал свинью.
Вдруг, надежда оказалась запятнанной кровью,
Она забыла о мечте, с которой хотела встретиться.
Жажда крови, как желание выпить вина,
Сменила свое имя на ожидание,
Посланника смерти.

Ожидание - это яд,
Который убивает нас с садизмом.
Ты не сможешь убежать от него на Honda Jazz или Toyota Yaris,
Потому что оно будет преследовать тебя, как солнечный свет.
Но это яд, который мы добровольно глотаем,
Эшафот, на котором мы добровольно стоим.
Мы думаем, что это тепло, как огонь в камине,
Но в конце концов, ожидание
Нажимает на курок.

Ожидание - как додзин-манга,
Которую мы создаем в своих сердцах, как нам заблагорассудится.
Мы растили его как самурая, но в тот день, когда он стал ронином,
Он отрубил нам голову гильотиной.
Перед смертью он избил нас до полусмерти,
Разрушил наше доверие в прах.
Чтобы ты видела, как собаки едят,
Что доверие и ожидания - это настоящая боль.
Иногда оно стреляло в меня, и я был на грани,
Но я выживал, думая о своих родителях.
Иногда оно преследовало меня, и я чуть не разрушил свою жизнь,
Поэтому я боролся с ним, размышляя о непостоянстве.
Прежде чем похоронить его в яме,
Я прощаю его, заливаю бетоном и кладу кирпичи.
В конце титров будет сцена, где оно вырывается,
Потому что ожидание вернется, чтобы убить тебя в продолжении.

Ожидание - это яд,
Который убивает нас с садизмом.
Ты не сможешь убежать от него на Honda Jazz или Toyota Yaris,
Потому что оно будет преследовать тебя, как солнечный свет.
Но это яд, который мы добровольно глотаем,
Эшафот, на котором мы добровольно стоим.
Мы думаем, что это тепло, как огонь в камине,
Но в конце концов, ожидание
Нажимает на курок.