Текст и перевод песни F.HERO - คาด-ตะ-กอน

คาด-ตะ-กอน

ความคาดหวังนั้นคือยาพิษ
มันกำลังไล่ฆาตกรรมเราอย่างซาดิสม์
มึงไม่อาจจะหนีด้วยแจ๊สหรือว่ายาริส
เพราะว่ามันจะตามล่ามึงเหมือนแสงอาทิตย์
แต่ว่ามัน เป็นยาพิษที่เราสมัครใจกลืน
หลักประหารที่เราสมัครใจยืน
คิดว่ามันอบอุ่นเหมือนกับผิงไฟฟืน
สุดท้ายแล้วความคาดหวัง
กำลังเหนี่ยวไกปืน

มึงโทษว่าเพราะความรักน่ะทำให้มึงเจ็บ
ก็เหมือนมึงโทษหลังคาตอนที่มันรั่วเพราะลูกเห็บ
ตามสเต็ปคือเมื่อสะเออะไปรัก
มันก็เหมือนแบกความ
คาดหวังไว้เต็มกระบะไปละ
หวังว่ารักจริง หวังว่าเค้าจะไม่ทิ้ง
หวังว่าเมื่อเจอใครที่เค้าดีกว่าแล้วเค้าจะไม่ปิ๊ง
หารู้ไม่ว่าตอนมึงกะหนุงกะหนิง
มีฆาตกรอยู่หลังประตูยืนซุ่มพร้อมมีดคมวิ้ง
มันรอ ให้ความไม่แน่นอนเปิดประตูให้
ส่วนต้นทางมีสัจธรรมคอยดูให้
ปังตอ ในมือมันพร้อมทะลวงไส้
โรคจิตพอจะไม่รีบร้อนไปฆ่าจนกว่าเวลาที่ใช่
ใช่ คดีนี้รักเป็นแค่พยาน
มีมึงเป็นเหยื่อ ความจริงเป็นตุลาการ
มันคือยาเบื่อ ฆ่าทิ้งแล้วอันตรธาน
มันคือความคาดหวังที่ใจเราสร้างเราดลบันดาลเอง

ความคาดหวังนั้นคือยาพิษ
มันกำลังไล่ฆาตกรรมเราอย่างซาดิสม์
มึงไม่อาจจะหนีด้วยแจ๊สหรือว่ายาริส
เพราะว่ามันจะตามล่ามึงเหมือนแสงอาทิตย์
แต่ว่ามัน เป็นยาพิษที่เราสมัครใจกลืน
หลักประหารที่เราสมัครใจยืน
คิดว่ามันอบอุ่นเหมือนกับผิงไฟฟืน
สุดท้ายแล้วความคาดหวัง
กำลังเหนี่ยวไกปืน

เมื่อตอนเด็กๆ มันชื่อว่าความหวัง
เกิดจากใจบริสุทธิ์ที่ไม่เคยถูกขัง
เป็นเด็กไร้เดียงสา ร่ำรวยอารมณ์ขัน
มีความเชื่อมุ่งมั่นว่าจะตามหาความฝัน
เริ่มต้นเดินทางตั้งแต่ตัวเลขซีโร่
เริ่มเก็บเลเว่ล ค่อยๆ มีเกราะ มีโล่ห์
วันหนึ่งเจอเพื่อนที่มีชื่อว่าอีโก้
บอกว่าถ้าอยากเจอฝันต้องฆ่าคู่แข่งด้วยอีโต้
ความอิจฉาเป่าหู เชื่อป๋าสิหนู
ถ้ายอมให้ใครวิ่งแซงมันน่าอับอายอดสู
หยิบมีดขึ้นมา เอาคมถูๆ
แล้วกดบนคอหอยเหมือนกับเราเชือดหมู
ฉึ่บ ฉับพลันความหวังก็มีเลือดท่วมกาย
มันหลงลืมความฝันที่มันอยากเจอทักทาย
กระหายหิวเลือด เหมือนอยากจิบไวน์
เปลี่ยนชื่อเป็นความคาดหวัง
ผู้หยิบยื่นความตาย

ความคาดหวังนั้นคือยาพิษ
มันกำลังไล่ฆาตกรรมเราอย่างซาดิสม์
มึงไม่อาจจะหนีด้วยแจ๊สหรือว่ายาริส
เพราะว่ามันจะตามล่ามึงเหมือนแสงอาทิตย์
แต่ว่ามัน เป็นยาพิษที่เราสมัครใจกลืน
หลักประหารที่เราสมัครใจยืน
คิดว่ามันอบอุ่นเหมือนกับผิงไฟฟืน
สุดท้ายแล้วความคาดหวัง
กำลังเหนี่ยวไกปืน

ความคาดหวังเหมือนการ์ตูนโดจิน
ที่ใจเราสร้างเองตามสะดวกโยธิน
เคยเลี้ยงไว้เป็นซามูไรแต่วันที่เป็นโรนิน
มันจะจับเราเข้าลานประหารตัดหัวด้วยกิโยติน
ก่อนฆ่ามันจะโบยตีจนลมหายใจรวยริน
เอาความไว้ใจที่มึงให้ไปทำลายเป็นผงโรยดิน
ให้มึงมองตอนที่หมามากิน
ว่าความไว้ใจแล้วคาดหวังนี่มันเจ็บปวดจริงๆ
บางครั้งกูโดนมันยิง อาการร่อแร่
แต่กูก็รอดมาได้ด้วยการคิดถึงพ่อแม่
บางครั้งมันตามหลอกหลอน จนกูเกือบชีวิตพัง
กูเลยสู้มันกลับด้วยการปลงอนิจจัง
ก่อนฝังมัน เอาไว้ในบ่อ
ให้การอภัยฉาบปูนแล้วค่อยเอาอิฐก่อ
จบ End Credit จะมีภาพมันแตกหน่อ
เพราะคาดตะกอนจะกลับมาฆ่ามึงในหนังภาคต่อ

ความคาดหวังนั้นคือยาพิษ
มันกำลังไล่ฆาตกรรมเราอย่างซาดิสม์
มึงไม่อาจจะหนีด้วยแจ๊สหรือว่ายาริส
เพราะว่ามันจะตามล่ามึงเหมือนแสงอาทิตย์
แต่ว่ามัน เป็นยาพิษที่เราสมัครใจกลืน
หลักประหารที่เราสมัครใจยืน
คิดว่ามันอบอุ่นเหมือนกับผิงไฟฟืน
สุดท้ายแล้วความคาดหวัง
กำลังเหนี่ยวไกปืน

Осадок

Ожидания - это яд,
Садистски убивающий нас.
Ты не сможешь убежать на Honda Jazz или Yaris,
Потому что он будет преследовать тебя, как солнечный свет.
Но это яд, который мы добровольно глотаем,
Эшафот, на котором мы добровольно стоим.
Думаем, что это тепло, как у костра,
Но в конце концов, ожидания
Нажимают на курок.

Ты винишь любовь в своей боли,
Как будто винишь крышу, когда она протекает от града.
По закону жанра, когда осмеливаешься любить,
Ты как будто загружаешь
Ожиданиями полный пикап.
Надеешься на настоящую любовь, надеешься, что она тебя не бросит,
Надеешься, что, встретив кого-то лучше, она не влюбится.
Не подозревая, что пока ты воркуешь,
За дверью стоит убийца с блестящим ножом.
Он ждет, когда неопределенность откроет ему дверь,
А истина наблюдает за всем этим.
В его руке дробовик, готовый пробить тебе кишки,
Он достаточно психопат, чтобы не торопиться убивать, пока не наступит нужное время.
Да, в этом деле любовь - всего лишь свидетель,
Ты - жертва, а правда - судья.
Это яд, убивающий и исчезающий.
Это ожидания, которые мы сами создаем, сами вдохновляем.

Ожидания - это яд,
Садистски убивающий нас.
Ты не сможешь убежать на Honda Jazz или Yaris,
Потому что он будет преследовать тебя, как солнечный свет.
Но это яд, который мы добровольно глотаем,
Эшафот, на котором мы добровольно стоим.
Думаем, что это тепло, как у костра,
Но в конце концов, ожидания
Нажимают на курок.

В детстве это называлось надеждой,
Рожденной из чистого, свободного сердца.
Невинный ребенок, полный юмора,
Верил, что сможет осуществить свою мечту.
Начал свой путь с нуля,
Набирался опыта, обзавелся броней и щитом.
Однажды встретил друга по имени Эго,
Который сказал, что, чтобы достичь мечты, нужно убить конкурентов ножом.
Зависть шептала на ухо: "Поверь мне, детка,
Позволить кому-то тебя обогнать - это позор".
Взял нож, наточил его,
И перерезал горло, как свинье.
Вдруг надежда оказалась залита кровью,
Она забыла о мечте, которую хотела встретить.
Жажда крови, как желание выпить вина,
Изменила ее имя на Ожидание,
Несущее смерть.

Ожидания - это яд,
Садистски убивающий нас.
Ты не сможешь убежать на Honda Jazz или Yaris,
Потому что он будет преследовать тебя, как солнечный свет.
Но это яд, который мы добровольно глотаем,
Эшафот, на котором мы добровольно стоим.
Думаем, что это тепло, как у костра,
Но в конце концов, ожидания
Нажимают на курок.

Ожидания как додзинси,
Которые мы создаем сами по своему вкусу.
Когда-то мы растили их как самураев, но в день, когда они становятся ронинами,
Они отправят нас на эшафот, чтобы отрубить голову гильотиной.
Перед убийством они будут бить нас, пока мы не начнем задыхаться,
Превратят наше доверие в пыль.
Заставят нас смотреть, как собаки едят это доверие,
Чтобы мы поняли, как больно доверять и ожидать.
Иногда меня подстреливали, я был при смерти,
Но я выживал, думая о своих родителях.
Иногда они преследовали меня, пока я почти не сломался,
Поэтому я боролся с ними, принимая непостоянство.
Прежде чем похоронить их в яме,
Я покрываю их прощением, как цементом, а затем кладу кирпичи.
В конце титров они снова прорастут,
Потому что осадок вернется, чтобы убить тебя в сиквеле.

Ожидания - это яд,
Садистски убивающий нас.
Ты не сможешь убежать на Honda Jazz или Yaris,
Потому что он будет преследовать тебя, как солнечный свет.
Но это яд, который мы добровольно глотаем,
Эшафот, на котором мы добровольно стоим.
Думаем, что это тепло, как у костра,
Но в конце концов, ожидания
Нажимают на курок.