Текст песни Nedamet - Feda

Geceler bana geçmişi yazdırıyorlar kaybettiğim yılları
Ah içtiğim onlarca sigara ah gece boyu titreyen kollarım
Ah sesimin kısılması ağlamaktan sonra baktığım ayna
Ben sevdiklerimi de yaktım bitirdim ömrümü yaktığım anda

Ben intihar ipinden bir dost kucakladım ağlamadım bile
Tekrar aynı sabaha dönsem tekrar tekrar yalvarırım yine
İntihar etmedim ki belki bu yaşattıklarımı kaldırırım diye
Bir buçuk ay tedavi gördüm ona benzeyenlere saldırırım diye

Ben kendi hayatımdan çoktan vazgeçtim
Ben kendi huzurumdan mutluluğumdan çoktan vazgeçtim
Ben çoktan vazgeçmiştim zaten yeter
Yalandan da çok çektim ben
Hayattan da çok çektim ben
Babamdan da çok çektim ben

Biri tutup çıkarsın şu geceyi en diplerden
İnsanlardan nefret etmek istemiyordum kendimden de
Belki her şey üstüme gelmese derdim kendime görmezden gel
Ama herkesten önce kendimden tiksinmeyi öğrendim ben

İnsanlar sanıyor ki bazı şeyler geride kalır
Unutulup gider
Ama bilmedikleri şeyler var
Bazı şeyler öyle bir yaralar ki en ufak olay bile öyle ağır yaralar ki
Değil günler aylar yıllar geçse unutamazsın
Bazen bir insan hatırlatır her şeyi
Bazen bir mekan
Bazen de bir şiir

Tanrım imtihan bu mu
Kimin ahı bu kim yollara düşer arkaya bakmaz
Ben ağlarım ankara damlar
Ben ağlarım ankara duymaz
Ben ağlarım yankısı durmaz
Ben anlarım başkası olmaz yanında
Sıkıldım aşk acısından

Sıkıldığım sahte hüzünler
Dağıldım bir madde yüzünden
Yanıldım mı bilmiyorum inan tümüyle kan damlıyor gözümden
Bazen bazı şeylerim geçip gitmiyor dünümde kalmıyor
İçtikçe hayal görüyorum en sevdiğim öylece önümde ağlıyor
Ölürken ağlıyor

Elimdense bir şey gelmiyor
Daha çok küçüğüm ne yapabilirdim bilmiyordum
Yeminler olsun dondum kaldım
Küçüklüğüme vermedi kader de onsuz kaldım
Şimdi ne fark eder ki yetişse sonsuz yardım
Çok küçüktüm onsuz kaldım

Hala bilmiyorum nedense gerçeğini
Bir günaha allahım elimden aldı ceza için her şeyimi
Defolup gitmek ya da bir şey için sevebilmek bir şehiri
Yok olup gitmek ya da tek bir kişi için söylemek bir şiiri