Текст и перевод песни Felicjan Andrzejczak - Jolka, jolka pamiętasz

Jolka, jolka pamiętasz

Jolka, Jolka, pamiętasz lato ze snu
Gdy pisałaś: "Tak mi źle
Urwij się choćby zaraz
Coś ze mną zrób
Nie zostawiaj tu samej, o nie"

Żebrząc wciąż o benzynę
Gnałem przez noc
Silnik rzęził ostatkiem sił
Aby być znowu w Tobie
Śmiać się i kląć
Wszystko było tak proste w te dni

Dziecko spało za ścianą
Czujne jak ptak
Niechaj Bóg wyprostuje mu sny!
Powiedziałaś, że nigdy, że nigdy aż tak
Słodkie były, jak krew Twoje łzy

Emigrowałem z objęć Twych nad ranem
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem
Dane nam było, słońca zaćmienie
Następne będzie, może za sto lat

Plażą szły zakonnice, a słońce w dół
Wciąż spadało nie mogąc spaść
Mąż tam w świecie za funtem, odkładał funt
Na Toyotę przepiękną, aż strach

Mąż Twój wielbił porządek i pełne szkło
Narzeczoną miał kiedyś, jak sen
Z autobusem Arabów zdradziła go
Nigdy nie był już sobą, o nie

Emigrowałem z ramion Twych nad ranem
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem
Dane nam było, słońca zaćmienie
Następne będzie, może za sto lat

W wielkiej żyliśmy wannie i rzadko tak
Wypełzaliśmy na suchy ląd
Czarodziejka gorzałka tańczyła w nas
Meta była o dwa kroki stąd

Nie wiem ciągle dlaczego zaczęło się tak
Czemu zgasło też nie wie nikt
Są wciąż różne koło mnie, nie budzę się sam
Ale nic nie jest proste w te dni

Fir Tree, Fir Tree, Do You Remember

Fir tree, fir tree, remember the summer from the dream
When you wrote: "I'm so down
Tear yourself away even now
Do something with me
Don't leave me here alone, oh no"

Constantly begging for gas
I raced through the night
The engine rattled with its last bit of strength
To be with you again
Laughing and cursing
Everything was so simple in those days

The child slept behind the wall
Alert as a bird
May God straighten out his dreams!
You said that never, that never before
Your tears were sweet, like blood

I emigrated from your embrace in the morning
The day chased me away, at night I returned again
It was given to us, a solar eclipse
The next one will be, perhaps in a hundred years

Nuns were walking along the beach, and the sun was setting
It kept falling, unable to fall
Your husband was in the world for the pound, saving pounds
For a beautiful Toyota, so fearful

Your husband loved order and a full glass
He once had a fiancée, like a dream
She betrayed him with a bus of Arabs
He never was himself again, oh no

I emigrated from your arms in the morning
The day chased me away, at night I returned again
It was given to us, a solar eclipse
The next one will be, perhaps in a hundred years

We lived in a big bathtub and rarely like that
We crawled out onto dry land
The sorceress vodka danced in us
The goal was two steps from here

I still don't know why it started like this
Nobody knows why it went out either
There are still different ones around me, I don't wake up alone
But nothing is simple these days