Текст и перевод песни Felicjan Andrzejczak - Jolka, jolka pamiętasz

Jolka, jolka pamiętasz

Jolka, Jolka, pamiętasz lato ze snu
Gdy pisałaś: "Tak mi źle
Urwij się choćby zaraz
Coś ze mną zrób
Nie zostawiaj tu samej, o nie"

Żebrząc wciąż o benzynę
Gnałem przez noc
Silnik rzęził ostatkiem sił
Aby być znowu w Tobie
Śmiać się i kląć
Wszystko było tak proste w te dni

Dziecko spało za ścianą
Czujne jak ptak
Niechaj Bóg wyprostuje mu sny!
Powiedziałaś, że nigdy, że nigdy aż tak
Słodkie były, jak krew Twoje łzy

Emigrowałem z objęć Twych nad ranem
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem
Dane nam było, słońca zaćmienie
Następne będzie, może za sto lat

Plażą szły zakonnice, a słońce w dół
Wciąż spadało nie mogąc spaść
Mąż tam w świecie za funtem, odkładał funt
Na Toyotę przepiękną, aż strach

Mąż Twój wielbił porządek i pełne szkło
Narzeczoną miał kiedyś, jak sen
Z autobusem Arabów zdradziła go
Nigdy nie był już sobą, o nie

Emigrowałem z ramion Twych nad ranem
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem
Dane nam było, słońca zaćmienie
Następne będzie, może za sto lat

W wielkiej żyliśmy wannie i rzadko tak
Wypełzaliśmy na suchy ląd
Czarodziejka gorzałka tańczyła w nas
Meta była o dwa kroki stąd

Nie wiem ciągle dlaczego zaczęło się tak
Czemu zgasło też nie wie nikt
Są wciąż różne koło mnie, nie budzę się sam
Ale nic nie jest proste w te dni

Jolka, Jolka, tu te souviens

Jolka, Jolka, te souviens-tu de l'été de nos rêves
Quand tu écrivais : "Je me sens si mal
Échappe-toi, même maintenant
Fais quelque chose avec moi
Ne me laisse pas seule ici, non"

Mendiant de l'essence
Je conduisais toute la nuit
Le moteur râlait de ses derniers efforts
Pour être à nouveau en toi
Rire et jurer
Tout était si simple en ces jours-là

L'enfant dormait derrière le mur
Attentif comme un oiseau
Que Dieu redresse ses rêves !
Tu as dit que jamais, jamais aussi
Douces étaient tes larmes, comme du sang

J'ai émigré de ton étreinte à l'aube
Le jour me chassait, la nuit je revenais
Il nous était donné, l'éclipse du soleil
La prochaine sera, peut-être dans cent ans

Les religieuses marchaient sur la plage, et le soleil vers le bas
Il continuait à tomber, incapable de tomber
Le mari là-bas, dans le monde, économisait une livre
Pour une Toyota magnifique, de quoi avoir peur

Ton mari vénérait l'ordre et le verre plein
Il avait une fiancée autrefois, comme un rêve
Elle l'a trahi avec un bus d'Arabes
Il n'a jamais été lui-même, non

J'ai émigré de tes bras à l'aube
Le jour me chassait, la nuit je revenais
Il nous était donné, l'éclipse du soleil
La prochaine sera, peut-être dans cent ans

Nous vivions dans une grande baignoire et rarement ainsi
Nous rampions sur le sol sec
La vodka sorcière dansait en nous
Le but était à deux pas d'ici

Je ne sais toujours pas pourquoi cela a commencé comme ça
Pourquoi cela s'est éteint, personne ne le sait
Il y en a encore beaucoup autour de moi, je ne me réveille pas seul
Mais rien n'est simple en ces jours-là