Текст и перевод песни Felicjan Andrzejczak - Jolka, jolka pamiętasz

Jolka, jolka pamiętasz

Jolka, Jolka, pamiętasz lato ze snu
Gdy pisałaś: "Tak mi źle
Urwij się choćby zaraz
Coś ze mną zrób
Nie zostawiaj tu samej, o nie"

Żebrząc wciąż o benzynę
Gnałem przez noc
Silnik rzęził ostatkiem sił
Aby być znowu w Tobie
Śmiać się i kląć
Wszystko było tak proste w te dni

Dziecko spało za ścianą
Czujne jak ptak
Niechaj Bóg wyprostuje mu sny!
Powiedziałaś, że nigdy, że nigdy aż tak
Słodkie były, jak krew Twoje łzy

Emigrowałem z objęć Twych nad ranem
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem
Dane nam było, słońca zaćmienie
Następne będzie, może za sto lat

Plażą szły zakonnice, a słońce w dół
Wciąż spadało nie mogąc spaść
Mąż tam w świecie za funtem, odkładał funt
Na Toyotę przepiękną, aż strach

Mąż Twój wielbił porządek i pełne szkło
Narzeczoną miał kiedyś, jak sen
Z autobusem Arabów zdradziła go
Nigdy nie był już sobą, o nie

Emigrowałem z ramion Twych nad ranem
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem
Dane nam było, słońca zaćmienie
Następne będzie, może za sto lat

W wielkiej żyliśmy wannie i rzadko tak
Wypełzaliśmy na suchy ląd
Czarodziejka gorzałka tańczyła w nas
Meta była o dwa kroki stąd

Nie wiem ciągle dlaczego zaczęło się tak
Czemu zgasło też nie wie nikt
Są wciąż różne koło mnie, nie budzę się sam
Ale nic nie jest proste w te dni

Йолька, Йолька, помнишь

Йолька, Йолька, помнишь лето, как сон?
Когда писала: "Мне так плохо,
Сорвись, хоть сейчас,
Что-нибудь со мной сделай,
Не оставляй меня здесь одну, oh нет!"

Выпрашивая бензин,
Мчался сквозь ночь.
Мотор хрипел из последних сил,
Чтобы быть снова с тобой,
Смеяться и ругаться,
Всё было так просто в те дни.

Ребёнок спал за стеной,
Чуткий, как птица.
Пусть Бог направит его сны!
Ты сказала, что никогда, что никогда так,
Сладки не были, как кровь, твои слёзы.

Эмигрировал из твоих объятий под утро,
День меня выгонял, ночью я возвращался.
Нам дано было, затмение солнца,
Следующее будет, может, через сто лет.

По пляжу шли монахини, а солнце вниз
Всё падало, не в силах упасть.
Муж там, в мире, за фунтом откладывал фунт,
На "Тойоту" прекрасную, до ужаса.

Твой муж любил порядок и полные рюмки,
Невесту имел когда-то, как сон.
С автобусом арабов изменила ему,
Никогда не был собой уже, oh нет.

Эмигрировал из твоих объятий под утро,
День меня выгонял, ночью я возвращался.
Нам дано было, затмение солнца,
Следующее будет, может, через сто лет.

В большой ванне мы жили и редко так
Выползали на сушу.
Волшебница водка плясала в нас,
Цель была в двух шагах отсюда.

Не знаю до сих пор, почему началось так,
Почему погасло, тоже никто не знает.
Есть всё ещё разные рядом со мной, не просыпаюсь один,
Но ничего не просто в эти дни.