Marge Parvaz - Hassan Shamaizadeh перевод на немецкий

Marge Parvaz

خداوندا خداوندا خدایا
غم غربت گرفته لحظه ها را
گلوی مانده از فریاد و ای داد
نداند کس غم
نداند کس غم مرگ صدا را

دیگه تو کوچه های شب گرفته
دیگه تو کوچه های شب گرفته
نمیپیچه صدای های آواز
نه آوازی نه آهنگی نه شعری
چه سنگینه سکوت مرگ پرواز

چروک خاک از پیشونی ماست
غم پاییز از ویرونی ماست
شب کوچه غریب باد ولگرد
به یاد، به یاد مستی و شب خونی ماست

دل و حال و هوای ما کجا رفت
شب و شب گریه های ما کجا رفت
چه خاموشانه فصل پیری و مرگ
چه خاموشانه فصل پیری و مرگ
جوونی من و تو بی صدا رفت
جوونی من و تو بی صدا رفت

چرا ای دوست ای هم خونه من
چرا ای دوست ای هم خونه من
چنین از خانه خود میگریزی
شکسته دل اسیر بهت و تردید
شکسته دل اسیر بهت و تردید
همیشه با دل خود در ستیزید
همیشه با دل خود در ستیزید

به دلداری امید و عشق و ماندن
به سر اما هوای کوچ و هجرت
اگه پشت سرت غمخانه داری
اگه پشت سرت غمخانه داری
چه داری پیش رو جز درد غربت
چه داری پیش رو جز درد غربت

دلت یادآور دلبستگی هاست
حضور تو حضور خستگی هاست
همی میماند و مانده برایت
همی میماند و مانده برایت
که تنها خاک ایران خانه ماست
که تنها خاک ایران خانه ماست

برای زادن ما اولین جا
برای رویش ما بهترین خاک
پناه آخرین اینجاست اینجاست
برای مردن ما آخرین خاک
برای مردن ما آخرین خاک

دلت یادآور دلبستگی هاست
حضور تو حضور خستگی هاست
دلت یادآور دلبستگی هاست
حضور تو حضور خستگی هاست
همی میماند و مانده برایت
همی میماند و مانده برایت
که تنها خاک ایران خانه ماست
که تنها خاک ایران خانه ماست

که تنها خاک ایران خانه ماست

Marge Parvaz

O Herr, o Herr, o Gott
Die Trauer der Fremde hat die Momente erfasst
Die Kehle bleibt vom Schrei und Weh erstickt
Niemand kennt den Kummer
Niemand kennt den Kummer des verstummten Rufs

Nicht mehr in den nächtlichen Gassen
Nicht mehr in den nächtlichen Gassen
Erklingt kein Gesang mehr, der sich windet
Kein Lied, keine Melodie, kein Gedicht
Wie schwer wiegt das Schweigen des Dahinfliegens

Staubfalten auf unseren Stirnen
Herbsttrauer durch unser Verlassen
Die nächtliche Gasse, irrendes Windverloren
Erinnert sich an unsere Trunkenheit und blutigen Nächte

Wohin gingen Herz und unsere Stimmung?
Wohin gingen Nacht und unsere Tränen?
Wie still die Zeit des Alters und des Todes
Wie still die Zeit des Alters und des Todes
Unsere Jugend ging lautlos davon
Unsere Jugend ging lautlos davon

Warum, o Freundin, o meine Hausgenossin
Warum, o Freundin, o meine Hausgenossin
Fliehst du so aus deinem eigenen Heim?
Verletzten Herzens, gefangen in Staunen und Zweifel
Verletzten Herzens, gefangen in Staunen und Zweifel
Stets bekämpfst du dein eigenes Herz
Stets bekämpfst du dein eigenes Herz

Mit Trost von Hoffnung, Liebe und Verweilen
Doch der Sinn steht nach Fortgang und Trennung
Wenn hinter dir du ein Trauerhaus trägst
Wenn hinter dir du ein Trauerhaus trägst
Was hast du vor dir außer Fernwehschmerz?
Was hast du vor dir außer Fernwehschmerz?

Dein Herz ist voller Erinnerungsbande
Deine Gegenwart ist die der Müdigkeit
Es bleibt und verweilt dort für dich
Es bleibt und verweilt dort für dich
Dass nur Iran Erde Heimstatt für uns
Dass nur Iran Erde Heimstatt für uns

Für unsere Geburt der erste Ort
Für unser Wachsen die beste Erde
Letzte Zuflucht hier, ist hier
Für unseren Tod die letzte Erde
Für unseren Tod die letzte Erde

Dein Herz ist voller Erinnerungsbande
Deine Gegenwart ist die der Müdigkeit
Dein Herz ist voller Erinnerungsbande
Deine Gegenwart ist die der Müdigkeit
Es bleibt und verweilt dort für dich
Es bleibt und verweilt dort für dich
Dass nur Iran Erde Heimstatt für uns
Dass nur Iran Erde Heimstatt für uns

Dass nur Iran Erde Heimstatt für uns