Текст и перевод песни Haukur Morthens og Erla Þorsteinsdóttir - Þrek og tár

Þrek og tár

Viltu með mér vaka er blómin sofa
Vina mín og ganga suður að tjörn.
Þar í laut við lágan eigum kofa.
Lékum við þar okkur saman börn.
Þar við gættum fjár um fölvar nætur
Fallegt var þar út við hólinn minn.
Hvort er sem mér sýnist að þú grætur.
Seg mér hví er dapur hugur þinn.

Hví ég græt og burt er æskan bjarta
Bernsku minnar dáin sérhver rós.
Það er sárt í sínu unga hjarta
Að sjá hve slokkna öll þín skærstu ljós.
Ó hve fegin vildi ég verða aftur
Vorsins barn og hérna leika mér.
Nú er lamað þrek mitt, þrotinn kraftur

þunga sorg á herðum mér ég ber.

Hvað þá gráta gamla æsku drauma,
Gamla drauma bara ór og tár.
Láttu þrekið þrífa stýristauma.
Það er hægt að kljúfa lífsins ár.
Kemur ekki vor að liðnum vetri?
Vakni ei nýjar rósir sumar hvert?

Voru hinar fyrri fegri betri?
Feldu ei tár en glöð og hugrökk vert.

Þú átt gott þú þekkir ekki sárin,
þekkir ei né skilur hjartans mál.
Þrek er gull en gull eru líka tárin,
Guðleg svölun hverri þreyttri sál.
Stundum þeim er þrekið brýnt og kraftur
þögul höfuð féllu tár um kinn.
En sama rósin sprettur aldrei aftur,
þótt önnur fegri skreyti veginn þinn.

Courage and Tears

Will you stay awake with me when the flowers sleep
My friend, and walk south to the lake.
There in the shelter from the wind we have a cabin.
There we play together as children.
There we tend the flocks in the pale nights
It was beautiful there beside my cave.
Yet it seems to me that you are crying.
Tell me why your heart is sad.

Why I cry and my bright youth is gone
My childhood's every rose is dead.
It is painful in my young heart
To see all your brightest lights extinguished.
Oh how gladly would I be again
A child of spring and play here.
Now my strength is crippled, my power is gone.

I carry a heavy burden of sorrow on my shoulders.

Why then cry over old childhood dreams,
Over old dreams of nothing but joy and tears?
Let strength control the helm.
The years of life can be overcome.
Does not spring come after winter?
Do not new roses bloom every summer?

Were the former ones more beautiful and better?
Shed no more tears but be brave and cheerful.

You have good fortune you do not know pain,
You do not know or understand the language of the heart.
Strength is gold but so are tears,
A godly balm for every weary soul.
At times when strength and power are at their peak,
Silent heads shed tears down their cheeks.
But the same rose never blooms again,
Though another, lovelier one, may adorn your path.