Текст и перевод песни Ho3ein - Khiaboon

بین نگاه مردم
میرم به سمت مقصد
نمیدونم کجا میخوام برم و بیماره مغزم
صدایی آشنا میخونه تو گوشم
سنگینی مسیرم میمونه رو دوشم
چون این راهی که میری ته نداره
هرچی میگیره پس نداده
تو میمونی با اون خیابونی
که مثل کویری خشک و بی بارونی
همچی اینجا اتفاقه
حتی میکنه بیجا استفاده
کجان اونایی که بودن مثل برادر
از پشت میله ها میگن قصه برامن
خدا بده یه روز آفتابی
یه نسیم خنک هم باشه حال دادی
چطوری میشه اینجا هم یه روزخوب باشه
خوب تو خیابون بگو کو آخه ؟
هر شب تلخ و سخت ،
تنگ وسرد ،
درس بی حد و مرز و هرج و مرج
راه میرم از تو شهر از توشب
راه میرم ابروم خم توش هرجور هست
یاد گرفتم از خودم
از دورمو نگاه مردمم
باید نفسامو حبس کنم
باشن قدم هام بلند
من هنوز این باورو دارم
اگه سیاهی همجا هست
تا همه آدما خوابن
یکی صدامو میشنوه آخر
پیانو رو دوس داری ؟ حال میده نه
یک بار یکی داد دوتا نقطه توی وقتای حال
حال میده توی تنهاییات کیش میشی توی طعم های مات
هندونه هاتم هست لای پات یکی چپ یکی راست
کنتوری روی حرفای خاص
پَ یکم هول بدی روی مغزای باز
بازم خیابونو منو شبو دو تادست توی جیب
بزرگه ولی برا من کوچیک
دنیاتو میگم هرچند سفید
شبا ولی اینجا با من همرنگ پوشید
آدمای شهر شده منظره م
خونه های شهر پره پنجرن
هرکدوم توشون یه قصه است
و پره دوپاهایی که از یک جنگل ان
یه سری که صبحا میرن راهــو راست
چون میدونن که شب دیگه مال لاشخوراست
نخ به رنگ شب نمیدن ومیدونن که کف خیابونا تا روزاش جداست
میره دست تو شرتو بهینه کار
بم چسبیده شبیه خال
خیابونو میگم احمق بیبین
توش هیچ موقع دو دوتا نمیده چهار
هر شب تلخ و سخت ،
تنگ وسرد
درس بیحد و مرز
و هرج ومرج
راه میرم از تو شهر از توشب
راه میرم ابروم خم توش هرجور هست
یاد گرفتم از خودم
از دورمو نگاه مردمم
بایدنفسامو حبس کنم
باشن قدم هام بلند
من هنوز این باورو دارم
اگه سیاهی همجا هست
تا همهآدما خوابن
یکی صدامو میشنوه آخر

В глазах людей.
Направляюсь к месту назначения.
Я не знаю, куда иду, и мой мозг болен.
Звучит знакомо.
Вес остается на моем пути.
Потому что ты не так поступаешь.
Он ничего не вернул.
Ты остаешься на этой улице.
Что ты как сухая пустыня.
Все происходит здесь.
Он даже делает себя бесполезным.
Где те, кто были, как братья?
Из-за решеток они рассказывают мне историю.
Пожелай мне солнечного дня.
И приятный ветерок.
Как здесь может быть хороший день?
Скажи мне, где она на улице.
Каждая ночь будет горькой и трудной.
Туго и холодно.
Безграничный урок и хаос.
Я иду по городу, сквозь ночь.
Я иду. в ней много бровей.
Я учился у самого себя.
Отвернись от моих людей.
Я должен задержать дыхание.
Длинные шаги.
Я все еще верю в это.
Если здесь есть ниггер,
Спи спокойно.
Кто-нибудь меня слышит.
Тебе нравится пианино? - это весело. - нет.
Раз за раз, два момента в настоящее время.
Забавно иметь мата в полном одиночестве.
У тебя арбузы между левой и правой.
Канторис на конкретных словах.
Так что дай мне немного подтолкнуть к открытому мозгу.
Ночью у меня в кармане все еще две руки.
Он большой, но он маленький для меня.
Твой мир, каким бы белым он ни был ...
Ночью, но она была одного цвета со мной.
Городские люди, мои взгляды.
В городе полно окон.
У каждого своя история.
И перья, что из леса.
Люди гуляют по утрам.
Потому что они знают, что ночь для лохов.
Они не связывают ночь, и они знают, что улицы отделены друг от друга до самого дня.
Это входит в твои штаны.
Она торчит, как крот.
Улицы, ты мелкий говнюк.
- Никогда не отдавай два. - четыре.
Каждая ночь будет горькой и трудной.
Крепко и холодно.
Безграничное обучение.
И хаос.
Я иду по городу, сквозь ночь.
Я иду. в ней много бровей.
Я учился у самого себя.
Отвернись от моих людей.
Задерживаю дыхание.
Длинные шаги.
Я все еще верю в это.
Если здесь есть ниггер,
Все люди спят.
Кто-нибудь меня слышит.