Текст песни Khiaboon - Ho3ein

بین نگاه مردم
میرم به سمت مقصد
نمیدونم کجا میخوام برم و بیماره مغزم
صدایی آشنا میخونه تو گوشم
سنگینی مسیرم میمونه رو دوشم
چون این راهی که میری ته نداره
هرچی میگیره پس نداده
تو میمونی با اون خیابونی
که مثل کویری خشک و بی بارونی
همچی اینجا اتفاقه
حتی میکنه بیجا استفاده
کجان اونایی که بودن مثل برادر
از پشت میله ها میگن قصه برامن
خدا بده یه روز آفتابی
یه نسیم خنک هم باشه حال دادی
چطوری میشه اینجا هم یه روزخوب باشه
خوب تو خیابون بگو کو آخه ؟
هر شب تلخ و سخت ،
تنگ وسرد ،
درس بی حد و مرز و هرج و مرج
راه میرم از تو شهر از توشب
راه میرم ابروم خم توش هرجور هست
یاد گرفتم از خودم
از دورمو نگاه مردمم
باید نفسامو حبس کنم
باشن قدم هام بلند
من هنوز این باورو دارم
اگه سیاهی همجا هست
تا همه آدما خوابن
یکی صدامو میشنوه آخر
پیانو رو دوس داری ؟ حال میده نه
یک بار یکی داد دوتا نقطه توی وقتای حال
حال میده توی تنهاییات کیش میشی توی طعم های مات
هندونه هاتم هست لای پات یکی چپ یکی راست
کنتوری روی حرفای خاص
پَ یکم هول بدی روی مغزای باز
بازم خیابونو منو شبو دو تادست توی جیب
بزرگه ولی برا من کوچیک
دنیاتو میگم هرچند سفید
شبا ولی اینجا با من همرنگ پوشید
آدمای شهر شده منظره م
خونه های شهر پره پنجرن
هرکدوم توشون یه قصه است
و پره دوپاهایی که از یک جنگل ان
یه سری که صبحا میرن راهــو راست
چون میدونن که شب دیگه مال لاشخوراست
نخ به رنگ شب نمیدن ومیدونن که کف خیابونا تا روزاش جداست
میره دست تو شرتو بهینه کار
بم چسبیده شبیه خال
خیابونو میگم احمق بیبین
توش هیچ موقع دو دوتا نمیده چهار
هر شب تلخ و سخت ،
تنگ وسرد
درس بیحد و مرز
و هرج ومرج
راه میرم از تو شهر از توشب
راه میرم ابروم خم توش هرجور هست
یاد گرفتم از خودم
از دورمو نگاه مردمم
بایدنفسامو حبس کنم
باشن قدم هام بلند
من هنوز این باورو دارم
اگه سیاهی همجا هست
تا همهآدما خوابن
یکی صدامو میشنوه آخر