Текст и перевод песни Horytnica - List do Ciebie

List do Ciebie

Wracali z powstania obdarci bojowcy
Zakopali sztandar tam na skraju wioski
Będzie jeszcze Polska, szeptał mi mój ojciec
Zabrali go rankiem, poszedł na katorgę
Tuż przed samą śmiercią wrócił mój chorąży
Prawił o wolności, ale jej nie dożył
Ból przeszywał myśli, ból straty rodziny,
Wielu w nich rzucało szyderstwa i drwiny.
Mijał czas dzieciństwa wśród głodu i chłodu
Polska nam się śniła przez lata zaborów
Drogo przyszło płacić za okruch przekory
Samotnością w tłumie dekadenckiej sfory
Więźniowie sumienia brnęli wbrew większości
Niósł się z cel więziennych duch niepodległości
Wśród zobojętnienia, zdrady, nienawiści
Maszerowaliśmy - pierwsi legioniści.
Niósł pod swym mundurem żołnierz słowa ojca
Nigdy nie ustawaj, będzie jeszcze Polska
Odkopany sztandar, choć podarty w walce
Prowadził straceńców na oprawcy szańce
W korowodzie bitew rosła jego chwała
Rozkaz komendanta zasnąć nie pozwalał
Honor legionisty to zwycięstwo w walce
Zatem szli zwyciężać zdobywając szańce.
Z cynicznym uśmiechem patrzyli zaborcy
Na płomienne duchy, na siłę młodości
Sycił się nią płomień, światłem wielu ofiar
Kładł swój los na szali, kto tę ziemię kochał
Sami przeciw wszystkim, iskra pośród mroku
Trwaliśmy w swej woli, testamencie przodków
Który w listopadzie został wypełniony
Gdy sen stał się jawą w tym dniu upragnionym.
WOŁASZ ZA MNĄ POLSKO, ALE JUŻ NIE SŁYSZĘ
WIATR NAD MOGIŁĄ SUCHY LIŚĆ KOŁYSZE
PŁYNĄ TWOJE SŁOWA, ROZPALAJĄC SERCA
MNIEJ MASZ W SWYM ODDZIALE O JEDNEGO STRZELCA
TAM GDZIE MOJA ŻONA, A Z NIĄ DWOJE DZIECI
PŁYNIE MYŚL OSTATNIA, KU NIEJ WŁAŚNIE LECI
DO MOJEJ CÓRECZKI I DO MEGO SYNA
TRAFIŁ LIST OSTATNI, SMUTNA TO GODZINA

A Letter to You

Ragged fighters returned from the uprising
They buried their banner on the edge of the village
“Poland will rise again,” my father whispered
They took him at dawn, he went to hard labor
Just before he died, my ensign returned
He spoke of freedom, but he did not live to see it
Pain pierced my thoughts, the pain of losing my family,
Many of them ridiculed and mocked me.
Childhood passed in hunger and cold
Poland haunted our dreams throughout the years of partition
We paid dearly for a shred of defiance
With loneliness in the midst of a decadent crowd
Prisoners of conscience went against the majority
The spirit of independence echoed from prison cells
Amidst apathy, betrayal, and hatred
We marched – the first legionnaires.
Under his uniform, the soldier carried his father's words
“Never give up, Poland will rise again”
The banner, dug up, though torn in battle
Led the doomed to the executioner's ramparts
Its glory grew in the procession of battles
The commander's order kept me awake
A legionnaire's honor is victory in battle
So they went to conquer, capturing ramparts.
The occupiers looked on with cynical smiles
At the fiery spirits, at the strength of youth
The flame fed on it, with the light of many victims
He put his fate on the line, who loved this land
Alone against all, a spark in the darkness
We endured in our will, the testament of our ancestors
Which was fulfilled in November
When the dream became reality on that longed-for day.
YOU CALL ME, POLAND, BUT I CAN'T HEAR YOU ANYMORE
THE WIND CRADLES A DRY LEAF OVER MY GRAVE
YOUR WORDS FLOW, IGNITING HEARTS
YOU HAVE ONE LESS RIFLEMAN IN YOUR TROOP
WHERE MY WIFE, AND WITH HER TWO CHILDREN
MY LAST THOUGHT FLOWS, FLYING STRAIGHT TO HER
TO MY DAUGHTER AND TO MY SON
THE LAST LETTER ARRIVED, A SAD HOUR