Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński - Siedem grzechów głównych

Siedem grzechów głównych

Wielkich upadków więcej widzieliśmy, niż wzlotów
Byliśmy oczywiście na uczcie Baltazara
Uczyliśmy się mowy zwycięzkich Wizygotów
Na służbie ostatniego przepiwszy żołd Cezara

Przeżyliśmy Rolanda, by świadczyć śmierć Karola
Pozostałościom mocarstw nie oczekiwać łaski
Razem z Ludwikiem Świętym widząc się w aureolach
Wyrzygiwaliśmy krew w jerozolimskie piaski

Co było wszechpotężne - zdaje się niedorzeczne
Gdzie słodka woń Arabii? Gdzie tajemniczy Syjam?
Religie tysiącletnie też nie są dla nas wieczne
I demokracja kwitnie, dojrzewa i przemija

A nas wiedzie siedem demonów, co nami się karmią

Na przedzie pycha podąża z tańczącą latarnią
Chciwość wczepiła się w siodło i grzebie po sakwach
Broi pod zbroją lubieżność, pokusa niełatwa
Bandzioch domaga się płynów i straw do przesytu
Wabi rozkoszne lenistwo do łóż z aksamitu
Gniew zrywa ze snu i groźbą na oślep wywija
A zazdrość nie wie, co sen i po cichu zabija
Tak zbrojni w moce na które nie ma lekarstwa
Stawiamy nadal i obalamy mocarstwa

Każdemu więc z imperiów bezsprzecznie zasłużeni
My - ludzie pióra, miecza lub zajęczego lęku
Jesteśmy grabarzami swych własnych dzieł stworzenia
Zajęczym lękiem niszcząc je, mieczem lub piosenką
Samotnie wędrujemy po dawnych bitew szlakach
Którymi dzisiaj rządzi chwast, kamień lub jaszczurka

Wierzchowiec się potyka bo ciąży mu kulbaka
I jeździec w pełnej zbroi bładzący po pagórkach
Jesteśmy jak zwierzęta - z rytmami śmierci zżyte
Choć człowiek w nas - do Nowej wciąż prze Jerozolimy
Więc nastawiamy ucha na echa nowych bitew
Bo wiemy, że na pewno je w końcu usłyszymy

I wiedzie nas siedem demonów, co nami się karmią

Na przedzie pycha podąża z tańczącą latarnią
Chciwość wczepiła się w siodło i grzebie po sakwach
Broi pod zbroją lubieżność, pokusa niełatwa
Bandzioch domaga się płynów i straw do przesytu
Wabi rozkoszne lenistwo do łóż z aksamitu
Gniew zrywa ze snu i groźbą na oślep wywija
A zazdrość nie wie, co sen i po cichu zabija
Tak zbrojni w moce, na które nie ma lekarstwa
Będziemy nadal stawiać i zwalać mocarstwa

Семь смертных грехов

Великих падений видели мы больше, чем взлётов,
Были, конечно же, мы на пиру у Валтасара,
Учились речи победоносных вестготов,
На службе последнего, пропив жалованье Цезаря.

Пережили Роланда, чтоб смерть Карла увидеть,
Остаткам империй милости не ожидать,
Вместе с Людовиком Святым, себя в ореоле видя,
Изрыгали мы кровь в иерусалимские пески.

Что было всемогущим — кажется нелепым,
Где сладкий аромат Аравии? Где таинственный Сиам?
Религии тысячелетние — для нас не вечные,
И демократия цветёт, зреет и увядает.

А нами правят семь демонов, что нами кормятся.

Впереди гордыня шествует с пляшущим фонарём,
Алчность вцепилась в седло и роется в сумках,
Под доспехами блуд, искушение непростое,
Чревоугодие требует яств и питья до пресыщения,
Манит сладостная лень в ложа из бархата,
Гнев срывается со сна и угрозой слепо машет,
А зависть не знает, что такое сон, и тихо убивает.
Так, вооружённые силами, от которых нет лекарства,
Мы возводим и рушим державы по-прежнему.

Каждой империи, безусловно, заслуженно,
Мы — люди пера, меча или заячьего страха,
Мы могильщики собственных творений,
Заячьим страхом, мечом или песней их разрушая.
Одиноко бродим мы по следам былых сражений,
Где ныне правит сорняк, камень или ящерица.

Спотыкается конь, отягощённый вьюком,
И всадник в полном доспехе блуждает по холмам.
Мы как звери — с ритмами смерти сжились,
Хоть человек в нас — к Новому всё ещё через Иерусалим.
Так прислушиваемся к отголоскам новых битв,
Ведь знаем, что в конце концов их услышим.

И ведут нас семь демонов, что нами кормятся.

Впереди гордыня шествует с пляшущим фонарём,
Алчность вцепилась в седло и роется в сумках,
Под доспехами блуд, искушение непростое,
Чревоугодие требует яств и питья до пресыщения,
Манит сладостная лень в ложа из бархата,
Гнев срывается со сна и угрозой слепо машет,
А зависть не знает, что такое сон, и тихо убивает.
Так, вооружённые силами, от которых нет лекарства,
Будем и дальше возводить и рушить державы.